ลูกกตัญญู (นิทาน) ตอนจบ

หิ่งห้อย

อันชายกำพร้า..เที่ยวทำการค้า.จรมาแรมรอน
ก่อนกลับเคหา.ซื้อหาผ้าผ่อน.เครื่องนุ่งห่มนอน.แรมรอนกลับมา
          เดินขึ้นบันได.ตะลึงตกใจ..ของใครกันหนา
สร้อยแหวนเงินทอง..ล้วนของมีค่า...เพชรนิลจินดา..น่าแปลกหัวใจ
          เอ่ยปากเรียกแม่..ชะเง้อชะแง้แม่จ๋าอยู่ไหน
ลูกกลับมาแล้ว..แผ้วถางทางไกล..กลับมาด้วยใจพิไรรำพรรณ
 
           ไร้เสียงตอบกลับ.ไร้ซึ่งเสียงรับ..กลับหลังหุนหัน
เที่ยวถามชาวบ้าน....ซมซานจาบัลย์อกไหวหวาดหวั่น.สั่นเหงาฤดี
          ตะวันคล้อยเย็น.ไม่มีใครเห็นมาเป็นสักขี
 โอ้ว่ามารดา.ลาคอนจรลี..ทิ้งลูกชายนี้..อยู่ที่ชายคา
 
          ชายหนุ่มซมซานเดินเหม่อกลับบ้านอาการเหว่ว้า
จนล่วงเข้าแคว้น.เขตแดนพนาลมโหยโชยมาเสียงหมาเห่าหอน
          ก้าวท้าวเยื้องย่าง..ยินเสียงครืนครางหว่างทางสัญจร
ได้ยินเสียงหนึ่ง..จึงหยุดเดินก่อน..บอกอย่าอาวรณ์..จงผ่อนอาลัย
           อันหญิงชรา..ผู้เป็นมารดาเจ้าอย่าสงสัย
ใยจึงจรลี..หนีไปกับใคร.ไปแห่งหนไหน.อย่าได้สงกา
          ข้าจะบอกให้.อันหญิงนั้นไซร้..ใช่คนธรรมดา
แต่คือองค์อินทร์.ถวิลแฝงแปลงมา.ปลอมเป็นมารดา.มาช่วยอวยชัย
          ในเรือนมีทรัพย์.เจ้าจงรีบกลับ.ห้องหับเร็วไว
อย่าได้รีรอ.ท้อแท้ถอนใจ.จงรีบกลับไป..แก้ไขจัดแจง
          ชายหนุ่มกำพร้า..พอรู้มารดา.คือเทวาแปลง
จึงหักห้ามจิต..คิดสู้กู้แรง.ให้ใจแข็งแกร่ง.ไม่แกว่งกวัดไกว
          สร้างกุศลต่อ..ไม่รั้งรีรอต่อเติมเพิ่มให้
ด้วยเดชบุญญา..เทวาเห็นใจอำนวยอวยชัย..เพิ่มได้บารมี
 
          อำนาจกตัญญูแห่งคนผู้รู้.บูชาคุณนี้
เหล่าเทพเทวัญ.สวรรค์ท่านเห็นดี..ต่างเป็นสักขี..ชี้ให้รุ่งเรือง
          ก่อนจบนิทานอันเป็นตำนาน..เล่าขานนานเนื่อง
ดั่งได้สาธก.ยกความรุ่งเรือง.ยกความฟูเฟื่อง.เรื่องที่เล่ามา
          กตัญญูกตเวที..บุคคลใดมี..ที่บิดามารดา
อยู่แห่งหนใด.ใครใครเมตตา.จะช่วยนำพา.พัฒนาเพิ่มพูน
          จึงขอฝากไว้.ทุกทุกดวงใจ..ได้สดับสนับสนุน
ควรทดแทนรู้..ผู้มีพระคุณ.ช่วยเหลือเกื้อหนุน..ด้วยคุณความดี  ฯ