คนรอ
ทานทองคำ
คนรอ
ก่อนสองเราต้องแยกจากกัน
เราสัญญาผูกพันเป็นมั่นหมาย
ว่าจะรักแม่นมั่นมิแคลนคลาย
แต่สุดท้ายเธอจากไปไม่เหลียวมา
นี่แหละหนาที่เขาว่าใจของหญิง
คงจะจริงทุกสิ่งใช่กล่าวหา
ช่างอ่อนไหวไปตามสายลมพา
แล้วจะหวลมาเมื่อไรลมเจ้าเอย
ฉันจะคอยคอยเธออยู่ที่เก่า
คอยสองเรากลับมาเป็นอย่างเคย
ขอวิงวอนสักคราลมเจ้าเอย
อย่าพัดเลยเชยไปไม่หวลมา
หากวันนี้มีเธอเหมือนวันก่อน
คงไม่ร้อนไม่รนไม่บ่นหา
ข้าจะรอรอคอยเจ้ากลับมา
อย่าปล่อยข้าเคว้งคว้างบนทางคอย..........
๔๔ ทานทองคำ ณ แดนอาทิตย์อุทัย ๔๔
๐๒.๕๒ น. ๑๙ มิ.ย. ๔๘