นอกเหนือเงาลางเลือนบนความมืดมิด จากลิขิตที่ปลายฟ้าเหยียบความฝัน ตัวตนหนึ่งนิ่งเงียบในเฉียบพลัน เราเท่านั้นท่วมทุกข์ต้องเผชิญ ฉันคือคนพ่ายแพ้ในความตั้งมั่น จะทนฝันให้เดียวดายใครสรรเสริญ? ไม่มีสิ่งใดเกิด...แค่บังเอิญ ยอมมันเถิดตั้งมั่นเกินก็ทรุดพัง ให้ความบ้าท้าตายเข้าสิงสู่ ใครจะสู้ฝืนทนไปก็ช่าง มาร่วมรับความจริงน่าชิงชัง อยู่ในความมั่งคั่งของโลกนี้ เหนือใจคิดโสมมที่บ่มสร้าง ความปล่อยว่างสันดานยังคงที่ ล้มลงร่วงทาบสู่เบื้องธรณี เหลวแหลกนี้มอบสู่ชีพสามัญ ที่สุดแล้วคือสูญสิ้นทุกสิ่ง ฉันละทิ้งซึ่งมุ่งหวังจะสร้างสรรค์ ได้ซึมทราบทุกสิ่ง ณ จุดนั้น สร้างคืนวันอันเปล่าว้างเพื่อหยัดยืน
จิรัฐิติกาล 17 มิ.ย. 2548 16:46 น. - ID 77405 
975
3
0
17 มิถุนายน 2548 19:31 น. - comment id 481032
แม้เดินเดี่ยวเดียวดายทางสายโศก หรือวิโยคเพียงใดมุ่งไปสู่ ทางสุขสันต์ที่ฝันเพียงแลดู ไม่หวังใครเคียงคู่เป็นชู้เฉย เพราะเชื่อใจไม่มีเขาเราใช่ทุกข์ ยังคงสุขเหมือนใครใคร่เฉลย แม้จะท้อแต่ไม่ถอยพลอยลงเอย ทุกครั้งเอ่ยเราขอสู้อยู่แค่ตายคนที่มีความมุ่งมั่นคือคนที่มีค่าค่ะ
18 มิถุนายน 2548 12:57 น. - comment id 481226
บินมาอ่านงาน...ผ่านทางมาทักทายนะครับผม
18 มิถุนายน 2548 13:54 น. - comment id 481241
สวัสดีครับ ขอบคุณที่มาทักทายครับ จริงๆแล้วอันนี้เป็นกลอนกระทู้อ่ะครับ แหะ แหะ แต่ไม่ได้ดึงกระทู้ออกมา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
