เด็กหญิงฟ้า

น้ำตาซาตาน

เด็กหญิงฟ้า...หน้าตา...เธอน่ารัก
ได้รู้จัก...โลกนี้...สิบปีได้
เธอเกิดมา...โชคชะตา...ไม่อำไพ
ได้อาศัย...ใต้สะพาน...เป็นบ้านนอน
เด็กหญิงฟ้า...หน้าตา...แม้น่ารัก
แต่ด้วยมัก...พบพัก...ความเดือดร้อน
มีเพียงแม่...ที่แก่เฒ่า...เฝ้าเว้าวอน
จากทุนรอน...ขายมาลัย...ได้อยู่กิน
เด็กหญิงฟ้า...มีน้อง...ต้องดูแล
รวมทั้งแม่...สามปาก...ยากถวิล
น้องยังเล็ก...ส่วนแม่...แก่รวยริน
ล้วนทั้งสิ้น...ไร้ใคร...ให้พึ่งพา
ณ สี่แยก...ใจกลาง...ทางเมืองหลวง
ไฟทุกดวง...ส่องสว่าง...ทุกทางจ้า
พวงมาลัย...ขายไม่ได้...ใจอ่อนล้า
เด็กหญิงฟ้า...น้ำตา...เธอตกใน
ล่วงเวลา...ห้าหกทุ่ม...กลุ้มใจนัก
ไม่ได้พัก...เหนื่อยกาย...ไม่เท่าไร
แต่ที่แย่...คือแม่น้อง...ต้องกิน-ใช้
แล้วจะเอา...เงินที่ไหน...ไปซื้อกิน
ขณะคิดครุ่น...วัยรุ่น...สามสี่ห้า
บึ่งรถมา...ไฟแดงจ้า...หยุดซ่าสิ้น
เด็กหญิงฟ้า...ถือมาลัย...หวังใจจินต์
มาลัยสิ้น...ได้กลับ...หลับสักครา
หนึ่งวัยรุ่น...วุ่นวาย...ใจรุ่มร่าน
นึกรำคาญ...เด็กหญิง...ผู้ดิ่งมา
จึงลากตัว...เด็กหญิง...กลัวผวา
รถบึ่งหน้า...ลับตา...ไปแสนไกล
เดนมนุษย์...ฉุดย่ำยี่...เธอปี้ป่น
ก่อนขับวน...ส่งที่...สี่แยกให้
ขณะจะขับ...กลับบ้าน...สำราญใจ
'มีเงินไหม'...เด็กหญิง...ยิงวาจา 
แบงค์ร้อยเก่า...โยนให้...ไม่แยแส
โชคดีแท้...แม่น้อง...คงร้องหา
แสนยินดี...เด็กหญิง...ยิ่งเจรจา
พี่ขาๆ...พรุ่งนี้...มาอีกไหม?