โอ้ ชีวิต อาชีวะ แม่หวังเจ้า เช้าไปถึงโรงเรียน แม่พากเพียรอดออมริบรอมให้ มิอาจมีสี่ล้อส่วนตัวใด เงินมีค่ารอได้ป้ายรถเมล์ แม่หวังเจ้า ขึ้นรถ ไปจรดสาย รีบเร่งกายถึงโรงเรียนเพียรมิเห แม่รู้เจ้าลำบาก..มิเกเร มิเที่ยวเตร่หวังเจ้า..เยาวชน แม่หวังเจ้า เรียนจบพบคุณค่า ถือใบเบิกวิ่งหางานทุกหน คงมีเงินยังชีพพอเลี้ยงตน แม่มิบ่นทนลำบากเพื่อคนดี บัดนี้แล้วแก้วตาแม่เหลือแต่ร่าง วิญญาณร้างข้างถนน ฤาสุขี อาชีวะ มันอะไร ไทยบุรี ฆ่าทุกวัน.บั่นชีวี..นี้เพื่อใคร แม่สิ้นหวังนั่งเหม่อข้างโลงเจ้า ร้องไห้เร้าแสนทุกข์รุกขมไหม้ ย้ายโรงเรียน..อาจมิดับ..แสนคับใจ นักเลงไทย ยิงทิ้ง..ดิ่งโลกันตร์ แม่จะหวัง กระไรให้เจ้าฟื้น เพื่อขมขื่น สังคมไทย..ใครสุขสันต์ ? อาชีวะ ไยเถื่อน ปานฉะนั้น ต้องลงยันต์...ตราสัง หมดทั้งกรม แม่ทุกคน สร้างลูก ล้วนปลูกฝัง พ่อแม่หวัง ลูกจบ ประคบประหงม กว่าจะโต พ่อแม่ ร้าวระบม แล้วอกตรม ลูกตาย..วายคาปืน.... หมดสิ้นแล้ว..วิชา..อาชีวะ ไล่ฆ่าดะ..ยิงกัน..มันสุดฝืน ประชาไทย..เบิ่งจ้อง..มองกล้ำกลืน ถือจุดยืน..ตัวกู..วิ่งหลบกรรม... ไว้อาลัยให้แม่พ่อลูกหน่อชาติทั้งหลาย ที่ต้องมลายสลายชีพบนลูกปืนบ้าง ระเบิดบ้าง มีดบ้าง ไม้บ้าง ฯลฯ ที่แต่ละคน นักเลงนักเรียน ทั้งหลาย สั่งสมอบรมกันทั้งในจิตวิญญาณ แห่งความแค้นกันมาแต่ชาติปางไหน... ใครนะจะแก้ไข ? ทิกิ_tiki เขียนสักทีหลังจากที่ไม่อยากจะเขียนถึงมาเป็น หลายปี...ถามว่า ผู้มีอำนาจสูงสุดของชาติบ้านเมือง นี้ จะแก้ไข เยียวยาจิตใจ เด็กนักเรียนอาชีวะที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ ตายคาตีน คาปืน คามีด ริมถนน ...ได้ไหม...ทำไม พ่อแม่จะต้อง เลี้ยงลูกให้โต มาด้วยความยากลำบาก เพื่อให้พวกเขา มากลายเป็นเหยื่อ เวร เดน สังคม ปานนี้ จะบิณฑบาต ไปที่ใครหนอ? โอ้ ชีวิต อาชีวะ
9 มิถุนายน 2548 16:10 น. - comment id 477583
9 มิถุนายน 2548 16:36 น. - comment id 477611
ชอบๆ อะ คิดได้งัย
9 มิถุนายน 2548 17:45 น. - comment id 477619
สงสารแต่พ่อแก่และแม่เฒ่า เฝ้าเลี้ยงเจ้าเฝ้าฟูมฟักด้วยรักเหลือ หวังบั้นปลายลูกยามาจุนเจือ ใช่อยู่เพื่อ กอดศพเจ้าเคล้าน้ำตา สงสารผู้เป็นพ่อเป็นแม่เหลือเกินค่ะ เมื่อไหร่หนอเหตุการณ์ร้ายๆที่ต้องมีการสูญเสียเลือดเนื้อผู้บริสุทธิ์จะยุติเสียที เฮ้อ
9 มิถุนายน 2548 18:29 น. - comment id 477624
เยี่ยมครับพี่
9 มิถุนายน 2548 22:25 น. - comment id 477663
.. ทำไม..เค้าต้องใช้..ความรุนแรงกันด้วย..นะคะ .. . มัยเค้า.. ไม่คิดกันบ้าง .. เป็นบทกวี .. ที่สื่อความหมายได้ดีมากเลยคะ.. เรนอยากให้เค้ามาอ่านกันจัง .. ...
9 มิถุนายน 2548 22:52 น. - comment id 477728
เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างที่รันทดค่ะ คนเรายังหลงในการประพฤติตัวผิด แล้วก็ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ไม่รู้จะโทษอะไรดีนะ ระหว่างกรรมและการกระทำ ขออาลัยกับผู้จากไป และแสดงความเสียใจกับผู้ต้องสูญเสียด้วย สวัสดีค่ะ
9 มิถุนายน 2548 23:00 น. - comment id 477735
จบอาชีวะมาเหมือนกัน อย่างรอดคมหอกคมดาบคมลูกปืน รู้สึก ดีใจ
9 มิถุนายน 2548 23:13 น. - comment id 477745
แม่ต้องมาเสียเจ้าที่เยาว์วัย เพราะสังคมเปลี่ยนไปให้ผวา หวังให้ลูกร่ำเรียนมีวิชา เจ้ากลับมาตีกันทำหวั่นใจ เมื่อเช้าก็ข่าวอ่านข่าวก็ต้องสลดเด็กที่ช่วยเหลือตัวเองหาเงินเรียน ไปทำงานร้านก๋วยเตี๋ยวต้องโดนกระสุนตาย ผู้เป็นพ่อเป็นแม่ก็แทบจะขาดใจตายตามอ่านแล้วเศร้าจังค่ะ
10 มิถุนายน 2548 08:52 น. - comment id 477798
หลายปีก่อน พี่ชายโทรมาบอกว่า หลานคนโตถูกฟันกลางหลัง ใจก็ยังคิดเลยว่า เฮ้อ จนได้ อีกไม่กี่วันก็จะเรียนจบแล้ว ลุ้นแทบแย่ ดันไปเรียนเทคนิคสมุทรปราการ โจทก์ก็แยะ ไปไหนก็ต้องระวังตัว ส่วนใหญ่ คนที่โดน ก็พวกที่ไม่ค่อยประสาทั้งนั้น หูตาไม่ไว เซ่อซ่า ไปอยู่กลางวงคู่อริ วิ่งหนีก็ไม่ทัน ที่รพ. ยังถามหลานเลยว่า จะไปเอาคืนมั๊ย ยังดีที่หลานชายบอกว่า ไม่หรอก ไม่เป็นไร ไม่อยากให้ลุกลาม สักครู่บรรดาเพื่อนแห่กันมาเป็นฝูง ต้องเรียกว่าฝูงถึงจะเหมาะ เพราะพกอาวุธมาเพียบ กะว่า มาถามหน้าตาและจะไปตีคืน เรื่องของสถาบัน เรื่องของศักดิ์ศรีที่มีค่านิยมบางอย่างผิดเพี้ยน น่าบ้องกระโหลกพวกนี้กันนัก ชอบตีกันอย่างนี้ จับไปอยู่ชายแดนเสียให้หมด .. เฮ้อ บ่นนิดเดียวเองค่ะ แหะ แหะ
10 มิถุนายน 2548 15:12 น. - comment id 478051
อ่านข่าวทุกวัน เจอเรื่องแบบนี้รายวัน มันเศร้าจังค่ะ สวัสดีค่ะพี่ทิกิ
10 มิถุนายน 2548 16:12 น. - comment id 478087
^J^ ............. .....สลดใจไปกับการกระทำ...เช่นนั้น.... ...และเสียใจ กับพ่อแม่..ของผู้ถูกกระทำ...ฯ
10 มิถุนายน 2548 16:30 น. - comment id 478102
รู้สึกว่านับวันเรื่องมันจะยิ่งเลวร้ายลงไปทุกวัน จนบางครั้งคิดไปเองว่าจะแก้ไขได้ยังไงกัน
10 มิถุนายน 2548 16:33 น. - comment id 478105
บางคนอยากเข้าไปเรียนหาความรู้แต่โดน ฆ่า ------------------ -------------------------- --------------------------------- บางคนไม่ได้อยากเข้าไปเรียน เข้าไปหาพวกไปเบ่ง และไป ฆ่า ********************************************
10 มิถุนายน 2548 18:43 น. - comment id 478170
ปัญหานี้มีผลกระทบต่อคนหลายฝ่าย โดยเฉพาะคนในครอบครัว.. คงหวังให้ใครรับผิดชอบแต่เพียงผู้เดียวไม่ได้ แต่อยากจะหวังให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องร่วมกันรับผิดชอบ แวะมาอ่านและตรึกตรองถึงปัญหาด้วยค่ะคุณทิกิ
10 มิถุนายน 2548 20:33 น. - comment id 478208
รอแป๊บครับ..เค้ายังเถียงเรื่องระบบเอนทร้านส์ ยังไม่จบ.. อิอิ..เรื่องง่ายๆ ยังทำให้เป็นเรื่องยาก เรื่องยากๆ อย่างนี้ก็น่าจะทำให้ง่ายได้นะครับ
11 มิถุนายน 2548 17:26 น. - comment id 478537
ขอขอบพระคุณ ทุกความเห็น ทุกท่าน ที่มาแสดงความเห็นไว้ที่นี่ เรื่องนี้ ต้อง ผู้นำประเทศ วิจัยดูให้ถ้วนทั่ว และ แก้ปัญหาเยาวชนชาติเร่งด่วนค่ะ
11 มิถุนายน 2548 21:55 น. - comment id 478609
.........เคยเปรียบเทียบ... ว่า ครั้งหนึ่ง ครู นักศึกษาวิทยาลัยครู ถูกดูถูก ดูแคลน ในหมู่วงการศึกษา ...แต่เมื่อเปลี่ยนเป็น วิทยาลัยราชภัฎ และ เป็นมหาวิทยาลัยหลายสถาบันนั้น....ศักด็ศรี เปลี่ยนไป วิทยาลัยอาชีวะ ควรได้รับการแก้ไข เยียวยาอย่างเร่งด่วน ในเรื่อง ความรู้สึก จิตใจเยาวชน..และ ควรนำ ทุกสถาบัน ร่วมมือกันอย่างเร่งด่วน เพื่อ การ ทำงานให้กับสังคมร่วมกัน เราทุกคน ชื่นชม วิทยาลัยอาชีวะ ทุกวิทยาลัยที่ สร้างคนดีออกมาสู่สังคม สามารถทำงานได้ทันที มีรายได้เลี้ยงตัว เอง และ ครอบครัวทันทีที่จบงาน ไม่เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ และ มีความอดทน ขยัน หมั่นเพียร มีการค้นคว้า ทดลอง ก้าวหน้า ไปในเทคโนโลยี อย่างน่าสนับสนุน แต่ทำไม ความรู้สึกกร้าวร้าวนั้น...ยังไม่หายไป เพราะ ความรู้สึกต่ำต้อยของชนชั้น และ สถาบัน หรือไม่ ? อย่างใด ผู้มีอำนาจในบ้านเมืองมิควรอยู่เฉยเลย ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติ สละเวลามาแสดงความคิดเห็นค่ะ จากคุณ : ทิกิ_tiki - [ 11 มิ.ย. 48 18:48:21 A:61.91.219.98 X: ]
12 มิถุนายน 2548 22:24 น. - comment id 479012
มาช้า ดีกว่า ไม่มาใช่ไหมค่ะ แต่ง ได้ดีมากเลยนะคะ
12 มิถุนายน 2548 22:52 น. - comment id 479025
คุณ ศศรคะ บางที มันคั้นออกจากก้นบึ้งหัวใจ อัน เหนื่อยอ่อน คือไม่อยากเขียนถึง แต่อดไม่ได้ต้องเขียนค่ะ ขอบคุณที่แวะ ช้าอย่างไร ก็ยินดีที่แวะมาค่ะ
19 มิถุนายน 2549 16:24 น. - comment id 584762
http://www.indarath.com/ เวบของเด็กอินทรอาชีวะ เข้ามาแสดงความคิดเห็นกันได้นะครับ
19 มิถุนายน 2549 16:24 น. - comment id 584763
http://www.indarath.com/ เวบของเด็กอินทรอาชีวะ เข้ามาแสดงความคิดเห็นกันได้นะครับ
17 สิงหาคม 2550 15:23 น. - comment id 739448
เต้ อินทรG39 รุ่น3 คิดถึงทุกคน auanza_@hotmail.com
9 กันยายน 2551 15:40 น. - comment id 894275
เวลามันอาจจะผ่านแต่ความทรงจำดีๆในอดีตยังคงอยู่ในใจเสมอ ใครไม่เคยสัมผันก็คงไม่รู้หรอกว่าเด๊กอาชีวะเป็นยังไง
9 กันยายน 2551 15:44 น. - comment id 894276
lสว้สดีชาวอินทรทุกท่านนะครับขอทุกท่านหล่อสวยรวยๆๆกันทุกคนนะครับ เราไม่รังแกผู้ที่อ่อนแอกว่า