ที่เป็นคนขี้เหงา...แบบนี้ ก็รู้สึกดี..ไปอีกอย่างนึง จะได้เข้าใจ ความคิดถึง ่ว่าแท้จริงมันลึกซึ้ง..เพียงใด .. เหงาบ้าง...เลยคิดถึงบ้าง จะได้รู้ ความห่าง...มันทรมานแค่ไหน วันนี้......อ๋อ......เพิ่งเข้าใจ ก็....ห่างบ้างจะเป็นไร จะได้ห่วงใย - ได้อาทร .... ขอบคุณ ความคิดถึง ..ที่ทำให้ผมได้เข้าใจความห่วงใยและอาทร ว่า..มันมีรสชาติยังไง
20 ธันวาคม 2544 20:50 น. - comment id 26377
ไม่ใช่ไม่รัก ไม่ใส่ใจ เพียงแต่บางครั้งอยากอยู่ไกลไกล ให้เธอห่วงใย...ให้เธอคิดถึง ยิ่งห่างก้อยิ่งคิดถึง ยิ่งคิดถึงก้อยิ่งรัก ดีนะ ความรู้สึกแบบนี้ แต่บางทีก้อทรมานจัง T_T
20 ธันวาคม 2544 21:43 น. - comment id 26394
เข้าใจถึงความคิดถึงเช่นกัน มีค่ามากจริงๆนะ ไม่มีความคิดถึง จะรู้ได้อย่างไรว่ามีค่าต่อกัน
20 ธันวาคม 2544 22:07 น. - comment id 26404
เข้าใจค่ะ ตอนนี้นะเข้าใจความรู้สึกนี้มาก ๆ เลยละ
20 ธันวาคม 2544 23:23 น. - comment id 26417
กวีนักเขียนและนักฝัน สวรรค์ประทานพรให้ว่าจงขี้เหงา มีเดียวดายตามติดคอยเป็นเงา มีโศกเศร้ามองโลกนี้มีทุกข์ทน จึงรจนาภาษาสวยมากความหวาน มากร้าวรานมากบทเรียนเคยสับสน โลกเรานี้น่าแปลกนักเกิดเป็นคน กว่าจะพ้นคำว่ากรรม..เกิดซ้ำรอย ก็อีกนาน..
21 ธันวาคม 2544 03:53 น. - comment id 26453
บางครั้งก็มี....ความสุขในความเหงาจ้า ความสุขที่ได้คิดถึงเธอไงละ...
21 ธันวาคม 2544 15:20 น. - comment id 26540
มันมีทั้งความสุขและความทุกข์ แต่คงจะสุขมากกว่า ถ้าเราไม่คาดหวังอะไรจากความรู้สึกนั้น
21 ธันวาคม 2544 23:02 น. - comment id 26614
ห่างกันบ้างจะได้คิดถึงกันมากๆ เห็นความสำคัญของกันและกันมากขึ้นไงคะ....เนาะ