เหลือแค่เราสองคน อย่างกังวลเลยจอมขวัญ จะข้ามผ่านคืนวัน อันทุกข์ตรมถมทวี หลับตาเ ถิดลูกน้อย พ่อเฝ้าคอยอยู่ตรงนี้ อย่าร้องไห้คนดี แม้ไม่มีแล้วมารดา หมดบุญจึงจากกัน สู่สวรรค์ ณ ชั้นฟ้า แม่เจ้าสิ้นชีวา มิกลับมาอีกต่อไป โอ๋โอโอ่ละเห่ จะผูกเปลคอยแกว่งไกว หลับเถิดหนาดวงใจ อย่าอาลัยเศร้าโศกา สักวันเจ้าเติบใหญ่ คงเข้าใจลิขิตฟ้า พบพลัดพรากจากลา เป็นเรื่องธรรมดาของคน
7 มิถุนายน 2548 14:56 น. - comment id 476370
พ่อจะคุ้มครองเจ้า เป็นดั่งเงาเฝ้าคนดี มิหลบและเลี่ยงหนี ชั่วชีวีจะห่วงใย ขาดแม่กล่อมยามนอน อย่าร้าวรอนนะจอมใจ พ่อยังอยู่ใกล้ใกล้ ขวัญฤทัยอย่ากังวล
7 มิถุนายน 2548 15:35 น. - comment id 476389
มาดูพ่อนกกกไข่ และก็มาดูอีกคนไกวเปลกล่อมลูก.. อะไรจะเศร้าปานนั้นหนอ
7 มิถุนายน 2548 16:32 น. - comment id 476513
น่าสงสารเจ้าลูกน้อยตาดำๆนะคะ
7 มิถุนายน 2548 21:22 น. - comment id 476709
สื่อบทกวี.. ได้อ่อนโยน..ในความรู้สึก..ของเรนมากเลยนะคะ .. อยากมีพ่อ..อยู่ใกล้.. โลกยิ้มละไม .. กับเรน.. ก็สิ่ง..ที่มองเห็น.. สัมผัสรักให้ ..หัวใจ..มิอ่อนแอ.. ..พ่อ..จ๋าพ่อ..อย่าเศร้า.. มามี้เค้า ..แม้มิแคร์.. พ่อของเรน..ต้องไม่แพ้.. วีระบุรุษ.. ที่ไม่หยุดรัก.. เพื่อเรน. อ้อมกอดที่อบอุ่น.. มือคุ้น ..คือเงา..มิเร้น.. เพราะพ่อ..ของเรนเป็น.. ฮีโร่เด่น.. ของเรน.. คนเดียว.. เรน.. ขออนุญาต..แจมนะคะ ..
7 มิถุนายน 2548 23:14 น. - comment id 476758
สักวันเจ้าจะรู้ วิถีอยู่เป็นไฉน เมื่อเจ้าไม่เยาวัย เป็นผู้ใหญ่นะเด็กน้อย แต่งได้ดีมากเลยค่ะ
9 มิถุนายน 2548 14:42 น. - comment id 477512
อ้อมกอดของพ่อคนนี้ จะดูแลจอมชีวีอย่าหวั่นไหว จะรักถนอมดั่งดวงฤทัย แม้แม่เจ้าจะจากไป..อย่ากังวล ............................................. .............................................