ฤาสุดซึ้งรำพึงหวนฤา

แก้วประเสริฐ

                                   ฤาสุดซึ้งรำพึงหวนฤา
   ..๏แลคลื่นไหวสั่นพลิ้ว                        ทะเลครวญ   
แสงอร่ามงามรัญจวน                             ยิ่งแท้
สาดปรางค์ส่องกายนวล                          ผองแม่   งามแล
จนพี่หลงใฝ่แล้                                       ค่ำเช้าคนึงหวน๚
       นวลนางรองสิ่งไว้                            เหนืออาสน์
พื้นหาดทองทรายลาด                             อร่ามหล้า
ผุดผาดดั่งหงส์วาด                                  เคียงคู่   มังกรแฮ
ยลใฝ่สุดปองฟ้า                                      ไขว่คว้าเพียรสนอง๚
        พิศงามเพียงใฝ่น้อง                        ตลึงแล
ฝันป่วนหวนถึงแม่                                  เรียกร้อง
เปรียบดุจดั่งดวงแข                                ฉายส่อง   แสงนา
ภาพแม่ยลเสียงซ้อง                                ร่ำก้องฉ่ำหวาน๚
        ยองเอยช่างหยาดพริ้ง                     สวยจริง   แน่เอย     
สายคลื่นสาดซบอิง                                   สู่หล้า
มธุรสช่างงามยิ่ง                                       ปรายสิ่ง   ฮิแฮ
เฉลยคำหวานเปรียบฟ้า                           แก่ข้าจากสรวง๚
        ผันจรขอฝากไว้                                จำนรรจ์
เฉลยสิ่งหอมอนันต์                                   แด่ฟ้า
ยอดหญิงที่เปรียบฝัน                                จำผ่าน   หวนนา
อกที่เหี่ยวอ่อนล้า                                       ใฝ่ร้องเรียกสรรค์๚
        หยดหยาดสาดคลื่นน้ำ                        เวียนใจ   จริงเฮย
สุรีย์ที่สาดส่งไข                                           ผ่องจ้า
ยากลุล่วงทรวงใน                                       ไผสู่   ครองฤา
สุดที่จะลืมหน้า                                             ผ่องฟ้าคราฝัน๚
       จำเนียรกาลสู่ห้อง                                 ดวงใจ
ยองพี่ไม่หนีไกล                                          ใฝ่เจ้า
จดจำสิ่งไฉไล                                              ผันสู่    จิตแฮ
วนสิ่งหวนสู่เข้า                                            ส่องหล้าสู่ศานต์๚
 
        ทะเลงามหญิงผ่องฟ้า                            มากมี   ยลแฮ
พฤกษาอีกขุนคีรี                                          จรดน้ำ
แสนสวยสิ่งสดศรี                                         ฝังแก่   จำนา
หญิงหนึ่งพึงสุดล้ำ                                         จากแคว้นยองสรวง. ๚ะ๛                                     
                        ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙