ลอยตัวลอยใจ

แก้วประเสริฐ

                  ลอยตัวลอยใจ
         อดีตกาลผันผวนล้วนผ่านพ้น
ชีวิตคนแหวกว่ายในห้วงฝัน
ทั้งเท็จจริงเบ็ดเสร็จสำเร็จพลัน
พึงเสกสรรสร้างบ่วงเป็นห่วงใจ
         เขาวาดชีวิตฝันหวานออกแถลง
ตลบตะแลงปลิ้นปลอกหลอกสีใส
ล่อลวงภาพให้หลงสิ่งวิไล
ว่าไฉไลในแนวทางสร้างดำเนิน
         คนทั้งหลายพาคิดติดในห่วง
คำหลอกลวงสิ่งหวานสร้างสรรเสริญ
เข้าหวานล้อมหอมหวนชวนชิดเชิญ
หลงเข้าเดินในห่วงล่วงผ่านมา
         เกิดเป็นฟองล่องลอยสีใสสด
ช่างหมดจดแลอร่ามงามนักหนา
พอสุริยันส่งแสงแรงฤทธา
โอ้ชะตาฟองแตกแยกกระจาย
         ต่างดิ้นรนขนขวายให้เหลวแหลก
ยากจำแนกสูงต่ำนำมาขาย
บ้างดิ้นรนต่อสู้จนตัวตาย
ความวอดวายเกิดอยู่ที่ผู้ทำ
         พอผันเปลี่ยนเวียนหันเข้าสรรค์สร้าง
ต่างกระจ่างดีใจเหมือนได้น้ำ
พอหลงเสพกับได้แค่น้ำครำ
กระหน่ำซ้ำโชคชะตาโอ้นะเรา
         ปวงชนเอ๋ยเคยเห็นทั้งเย็นค่ำ
ช่างชอกช้ำหัวอกเหมือนตกเขา
กระเสือกกระสนดิ้นรนสู้ทนเอา
เป็นความเศร้าว่ายแหวกแหกฉิมพลี
         อิสรเสรีอยู่ที่ไหน
เหตุไฉนอิสรภาพมิคงที่
คนทั้งปวงมากหลายที่คงมี
สิ่งเหล่านี้เมื่อใดจะได้มา.
   ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙