ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

3 มิถุนายน 2548 20:46 น. - comment id 474748

ผมรู้สึกแย่จริง ๆ ครับวันนี้

ขอโทษด้วย

กุ้งหนามแดง

3 มิถุนายน 2548 21:53 น. - comment id 474782

พรุ่งนี้คงเข้าที่...เพราะโลกนี้มีสมดุลย์..

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ..
...

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

3 มิถุนายน 2548 22:01 น. - comment id 474789

ขอบคุณคุณกุ้งหนามแดงครับ
คงราตรีสวัสดิ์เหมือนกัน

ยโส

3 มิถุนายน 2548 22:27 น. - comment id 474802

แม้ไม่ค่อยได้เข้ามาในไทยโพเอ็ม แต่ก็ยังติดตามอ่านบทกวีของกวีพ่อลูกอ่อนเสมอ (แม้ตอนนี้ลูกจะโตแล้ว...)

ภาวิดา

3 มิถุนายน 2548 23:29 น. - comment id 474845

สู้ ๆ ค่ะ 

อัลมิตรา

3 มิถุนายน 2548 23:36 น. - comment id 474847

.....โอ้วิสัยมนุษย์มิสุดมิสิ้น
แสดงนิทัศน์ประกาส ณ จินต์...........อภิญญ์ความ

.....ช่างเสมือนมล้างระหว่างประณาม
เขม่นขมีขมันคะคร้าม.....................และย่ำยี

.....โอ้ไฉนมิใคร่ประสานฤดี
สมัครสมานเสมือนนที.....................พิสุทธิ์ใส

.....ร่วมประพันธ์กวีฉะนี้วิไล
ผสานพิทักษ์บุราณมิให้...................มลายลง

.....เหตุไฉนอุราขณะทะนง
ประจักษ์ประจานและผลาญกระชง......พ วงกัน

.....แสนเฉลียวฉลาดพิลาสกระนั้น
อนงค์ประสงค์เผดียง ณ ฉันท์...........สราญรมย์

.....คลายกระฟัดกระเฟียดระทวยระทม
เฉลิมฉลองสนองนิยม......................วิกรมพจน์

.....สาธยายกวีนิพนธ์ ณ บท
หทัยกระยิ้มกระย่องประณต..............มโนชญ์เทอญ

.....

ก็แค่..สนามในเน็ต ที่มีคนแสดงความคิดเห็นไม่ตรงกัน แต่ถึงอย่างไร จุดปลายทางก็ล้วนแต่ทำเพื่อวงการวรรณศิลป์ทั้งนั้น ถึงแม้ว่า ต้นทางจะต่างขั้วต่างมุมกันก็เถอะค่ะ

...ผิดนักหากเพ่งกัน...ถูกแท้แม้สมานฉันท์......ดีกว่า

magic

4 มิถุนายน 2548 09:31 น. - comment id 474938

มีวันที่รู้สึกแย่ ๆ 
ก็มีวันที่ ดี ดี ได้ค่ะ

ยิ้มเข้าไว้ บนสนามความโน้มถ่วง
แล้วทุกอย่างจะคลี่คลาย

บินเดี่ยวหมื่นลี้

4 มิถุนายน 2548 09:41 น. - comment id 474944

ก้าวต่อเพื่อวันใหม่นะครับ..แวะมาส่งแรงใจ..

tiki 4895 _unlogged_in

4 มิถุนายน 2548 11:29 น. - comment id 474972

รู้สึกเช่นเดียวกัน มิยิ่งหย่อนกว่ากันเลยค่ะ

จึง มิอยากใคร่แตะต้องผู้ใด กระไร

ทั้งนั้น...ไปสู่สังคมเพื่อประชาธิปไตย 
เช่นเดิม จะดีไหม
ขอเชิญ ด้วยคารวะค่ะ

สังคม ประชาธิปไตน และ ศรัทธาธรรม
ยังเปิดอยู่ ทุก เว็บแห่ง ประชาธิปไตย
เพื่อ ละ อัตตาตน สู่สังคมอันกว้างใหญ่ไพศาลจาก ตัวตน ครอบครัว สังคมย่อย สู่สังคมใหญ่
ออกไปเรื่อยๆ

เข้าใจความอึดอัดของคุณดี

เพราะ อึดอัด ด้วยเช่นกัน

ทิกิ

เจลใส

4 มิถุนายน 2548 19:00 น. - comment id 475139

ต้องสู้ต้องสู้จนกว่าชนะ

ตุ๊กตาไล่ฝน

5 มิถุนายน 2548 12:01 น. - comment id 475297

...

แวะมาเป็นกำลังใจให้นะคะ 

มันยากที่จะอยู่ที่จะปฏิบัติตนหรือกระทำการใดๆในสถานที่ที่มีแรงโน้มไม่ว่าทางใดทางหนึ่งนะคะ นอกจากที่แห่งนั้นมีความสมดุลเกิดขึ้น ซึ่งมันก็คงเป็นไปได้ยากอีกน่ะแหละค่ะ 

แม้ว่าสรรพสิ่งในโลกนี้ล้วนมีทั้งบวกและลบ แต่เมื่อไหร่บวกกับลบถึงจะเท่ากันสู่สมดุลละคะ บัวว่ามันอยู่ที่ตัวเรามากกว่าค่ะ ว่าเราจะวางตัวเองอยู่ตรงจุดไหน ตำแหน่งไหน ^____^
 
ส่งแรงใจให้คุณนะคะ ยังไงก็เดินไปเถอะค่ะ แม้ว่ามันจะมีแรงโน้มที่ถ่วงที่ทำให้ความรู้สึกเราจมดิ่ง แต่พลังและแรงที่จะทำเพื่อประโยชน์ของวงการวรรณศิลป์จะช่วยดึงเราขึ้นมานะคะ สู้ๆค่ะ 
...

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

5 มิถุนายน 2548 16:37 น. - comment id 475348

ขอบคุณครับมิตรของผม

ครูใหญ่โรงเรียนเล็ก

5 มิถุนายน 2548 20:23 น. - comment id 475424

เคยอ่อนแอแพ้พ่ายมาหลายครั้ง
เคยสิ้นหวังอับอายมาหลายหน
ที่ไม่แพ้มันได้คือใจตน
เกิดเป็นคนเช่นเรา...เท่านี้เอง

ใครแต่งก็ไม่รู้  ครูใหญ่ลอกไว้อ่านเตือนสติ (อดีต)
มาบัดนี้ไม่ค่อยอ่าน  เพราะไม่ฟังใครนอกจากตัวเอง  จนชอบพูดประโยคหนึ่งติดปาก  \"ข้อยเซาย่านเหมิดซูอย่างซูแนวแล้ว\"

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

19 มิถุนายน 2548 22:19 น. - comment id 481603