สมัยก่อนวัยสะรุ่น..เราได้ยินคนเรียกบ่อยๆว่า..ไอ้เด็กบ้า..อาจจะเป็นความห่าม. ในบางเรื่องของเรา..ที่ผู้ใหญ่เห็นประหลาด จึงได้เรียกเช่นนั้น.. เติบโตขึ้นมา..ในวัยฉกรรจ์ก็ได้คำว่า..คนบ้า..อีตาบ้าตามมาอีก จนคลุกคลีกับคนมากๆเข้า.มีอายุมากเข้า.เพื่อนสนิทบางคน ก็มักเรียกว่า..ไอ้บ้า.. คำว่า.บ้า.. จึงมักอยู่ไม่ห่างจากเราเท่าไหร่..จนถึงวัยชรานี้.. เรามีความสงสัย ในการเป็นคนบ้าอยู่มากฉะนั้นบ่อยครั้ง..ที่เวลาเราพบคนบ้า.. เราจะต้องเข้าไปพิจารณาให้ใกล้ๆ.อยากคุยกับเขา..จับมือ จับตัวเขา.. และก็บางครั้ง..ที่เวลาเราเข้าไปคุยด้วย..เขาจะเดินหนี..และหันมาตวาดเราว่า.. ไอ้บ้าเมื่อบางครั้งมีคนอยู่ในละแวกนั้นด้วย..เราจึงสงสัยจัง.. ระหว่างคนบ้าที่เห็นจริงๆ..กับคนที่ดูเหมือนไม่บ้าแต่โดนเรียก ไอ้บ้า ใครหว่ามันบ้ากันแน่ แต่สิ่งหนึ่งที่เรารับรุ้ได้..คนบ้าเขามีความสุขในโลกของเขา ซึ่งคนอย่างเรา..ก็ยากที่จะเสาะหาความสุขเช่นเขาได้. ในห้วงความคิด เราจึงอยากจะบอกว่าเรารักคนบ้าทุกคน.. คนบ้า โลกมันแบน แกนมันเอียง นั่งเถียงฟ้า ส่งเสียงฮา บางครั้ง ก็นั่งเฉย คุยกับหมา ด่าวุ่น เหมือนคุ้นเคย บางคราเอ่ย เสียงแผ่ว แนวรำพัน นั่งทำปาก บ่นอุบ ขมุบขมิบ เสียงกระซิบ เหมือนล่วง สู่ห้วงฝัน เสื้อผ้าขาด รูใหญ่ใหญ่ ก็ใส่มัน เวลาคัน เกาที เห็นขี้ไคล หนวดเครายาว ครึ้มหน้า เหมือนป่าปรก ผมก็รก รุงรัง คลุมหลังไหล่ กลิ่นสาบร่าง โชยว่อน ขจรไกล มิว่าใคร เดินเฉียด รังเกียจมอง สกปรก ทั้งตัว แต่หัวว่าง สิ่งตกค้าง เคลื่อนไหว ในสมอง คงสูญสิ้น ยากจับ ประคับประคอง ตอบสนอง เรื่องราว อย่างเท่าทัน แม้นใครมอง ชอบกล นั่นคนบ้า ไม่มีค่า น่าเกลียด คิดเดียดฉันท์ แต่ต่างเกิด ร่วมโลก ใบเดียวกัน ความสำคัญ ฤาต่าง ระหว่างคน บนโลกที่ ถูกสร้าง ให้ว่างเปล่า มองเห็นเขา เพียงเปลือก กระเสือกกระสน แต่ในจิต มิหมองมัว ตามตัวตน ขาดเวทย์มนต์ กลเล่ห์ เสน่ห์อุบาย ต่างจากคน ปรกติ จะริเรื่อง คิดฟุ้งเฟื่อง เรื่องจับ ขยับขยาย สร้างความฝัน ชื่นชม แล้วงมงาย ผูกนิยาย ฝันเล่น เด่นลออ เป็นปัญหา ความคิด ชีวิตมนุษย์ ควรรู้หยุด ยั้งคิด สักนิดหนอ ว่างเปล่าแบบ คนบ้า สักคราพอ ฤาบ้าบอ จริงแท้ ก็แต่ตน อันคำคน ธรรมดา หรือบ้านั้น มักคิดกัน ต่างความหมาย อยู่หลายหน อยู่ที่มุม ต่างมอง สนองคน และเกิดผล ก่ายกอง สนองมา บทสรุป คนบ้า ใครว่าเห็น มันซ่อนเร้น ส่วนลึก ยากศึกษา เพราะเขามี ความสุข ทุกเวลา ภาพเบื้องหน้า ให้เราคิด อนิจจัง.@ กลอนเรื่องนี้เขียนทิ้งไว้ก่อนไปเที่ยวจ.ระยอง..มาเขียนต่อจนจบ.. แล้วก็เลยขอกล่าวถึง..วังแก้ว..สถานที่รวมพลคนช่างฝันสักนิด. อันดับแรก..คงต้องกล่าวขอบคุณ..คุณกอกก..คนงามเมืองฮิ ที่ให้การต้อนรับ.อย่างอบอุ่น..มากด้วยมิตรไมตรีต่อพี่น้องบ้านกลอนไทย จากที่ดูทราบว่าเธอเหนื่อยมาก..แต่ก็เชื่อว่า เธอคงหายเหนื่อย.เมื่อสิ่งที่เธอทำ. ได้สร้างความรู้สึกดีๆ ให้กับเพื่อนๆทุกท่าน...ขอบคุณอีกครั้งครับ. อีกคนที่ต้องกล่าวขอบคุณไว้นะที่นี้..คือคุณ..นิด..คนงามเมืองระยองอีกท่าน ที่ได้กรุณานำน้องๆที่บ้าน..มาช่วยเหลือด้านการจัดเก็บ ดูแลจัดล้าง.อุปกรณ์.. ในครัวหลายๆอย่าง..ภายใต้ดวงตาที่ดูเฉยๆ ดุๆ.. มีน้ำใจไมตรีที่อบอุ่นอยู่มากขอขอบคุณแทนพี่น้อง บ้านกลอนไทยด้วยครับ.. และระลึกถึง.. คุณปีกฟ้า..และสมาชิกบ้านกลอนทุกท่าน..หวังว่าคงได้มีโอกาส พบปะสังสรรค์กันอีกขอบคุณสำหรับเสียงเพลง..ขอบคุณสำหรับรอยยิ้ม.. ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีๆ ที่มีให้กัน..ภายใต้คำว่า..มิตรภาพ ส่วนหนึ่งที่ได้เรารับเป็นพิเศษคือ..เราหายสงสัยแล้ว ว่าเสียงคลื่นนั้น.. มันมีเสียงอย่างไร..เพราะอะไร ความสุขมีได้หลายแบบ..เช่นความสุขในการรับประทาน.. มาม่าคัพหนึ่งถ้วย..ตามด้วยข้าวจานใหญ่ๆ..ท่าทางการกินอย่างมีความสุข ขอบคุณครับ คุณกานต์..ความสุขเนี่ย..มันอยู่ที่ใจเราเลือกสรรจริงๆ มิตรภาพไม่ต้องใช้คำพูดเป็นประโยคที่เราต้องตรองไม่น้อย.. แต่เราอยากจะบอกว่า..ไม่มีทั้งคำพูด..หลังแว่นตาดำ..หรือแม้แต่.. อยู่เบื้องหลังเรา แผ่นหลังเรา ก็สัมผัสได้ถึง มิตรภาพนั้น..ขอบคุณครับ และคงต้องกล่าวถึง ท่านที่อาวุโสที่สุดในทริปนี้ คุณแก้วประเสริฐ ได้รับอะไรหลายๆอย่าง มาจากท่าน..เราชอบคิด ชอบเก็บ..แอบเก็บมาหลายอย่าง ขอบคุณกิริยา ท่วงท่า..และความสุขุมนุ่มลึกของท่าน...รักษาสุขภาพนะครับ ขอบคุณทุกสายความห่วงใย.ที่ต่อตรงถึงวังแก้ว..สัญญาณไม่ดีครับ..(แก้ตัว) และหัวใจของบางคนที่ฝากไปเที่ยวด้วย..กลับมาแล้วไม่คืนครับ..ต้องไถ่.. ลงเรื่องนี้แล้ว กว่าจะได้มาตอบคงอีกหลายวัน..พรุ่งนี้ต้องไปทำงานแต่เช้า.. ขออภัยทุกท่านที่เข้ามาชมและเยี่ยมเยียนด้วย ตัวซน..เราซื้อป๋องแป๋ง..มาฝากอันหนึ่งนะ..จะเก็บไว้ให้..ตอนเราเดินอยู่ที่ชาย.. ทะเล..เราคิดว่า..ถ้าตัวซน..ผูกหางเปียโบว์สีแดงๆ..มาวิ่งซนอยู่แถวนั้นด้วย.. คงจะสนุกดีตั้งใจเรียนล่ะ. เสมอใจไมตรีนั้นมีมอบ สนองตอบต่อกันสัมพันธ์เพื่อน สมานมิตรชิดใกล้จะไม่เลือน สนิทเยือนวังแก้วที่แล้วมา คือสายใยความรู้สึกที่นึกคิด งามจากจิตสู่ฝันที่หรรษา แม้นเนิ่นนานหันเหกี่เพลา ตรึงคำว่า..มิตรภาพ..ตราบนิรันดร์ สวัสดีครับ..ขอให้ทุกท่านมีความสุข..
25 พฤษภาคม 2548 16:20 น. - comment id 470834
สวัสดีค่ะอาจารย์ ตอนนี้ลูกศิษย์เกเรของอาจารย์กลายเป็นหมูไหม้แล้วค่ะ หน้าเกรียมเลยค่ะ เสียงพูดก็ไม่มี ไอครอกแครก แต่ก็มีความสุขดีค่ะ กานต์จะบอกให้นะคะว่า70%ของการตัดสินใจไประยองของกานต์ก็ไปเพราะขาหมู 2 จานกะอมยิ้มหนึ่งอันนี่แหละค่ะ เย้ กานต์ดีใจที่สุดเลย กินหมดทุกอย่างเลย ความสุขอยู่ที่การเลือกจริงด้วยค่ะ บางทีการเลือกเป็นคนบ้าอาจจะมีความสุขจริงๆก็ได้นะคะ ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่างนะคะ กานต์ขอให้อาจารย์มีความสุขในสิ่งที่อาจารย์เลือกค่ะ
25 พฤษภาคม 2548 16:35 น. - comment id 470837
จะบ้าบอคอแตกไม่แตกต่าง ทุกทุกอย่างอยู่ที่ใจใช่สมอง บ้างพูดดีทีท่าน่าลำพอง บ้างจองหองอวดดีมีปะปน เกิดเป็นคนทนอยู่หดหู่เหลือ การเอื้อเฟื้ออัตคัดแสนขัดสน เห็นแก่ตัวทั่วไปก็หลายคน บ้างลืมตนลืมตัวมั่วอบาย จะชั่วดีถี่ห่างต่างตรงไหน วัดที่ใจดีงามตามความหมาย คิดให้ถูกปลูกความดีที่ใจกาย ไม่เสียดายที่ได้เกิดประเสริฐคน จะบ้าบอคอแตกไม่แตกต่าง จงสรรค์สร้างคุณธรรมน้อมนำผล เริ่มที่ใจคิดดีมีมงคล หลุดวังวนคนบ้ามาดีเอย... จ๋อศิษย์เอก ไม่ยักกะมีชื่อแฮะ ใครว่าครูบ้าคะ แต่ศิษย์ทั้งบ้า ทั้งบอ ทั้งเมา มีครบเลยค่ะ เพราะฉะนั้น อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา เอาน้ำชามาฝากค่ะ พรุ่งนี้จ๋อก็เดินทางไกล ไปขึ้นศาลไคฟงอีกแล้วอ่ะ
25 พฤษภาคม 2548 16:37 น. - comment id 470839
นู๋ไม่บ้านะ
25 พฤษภาคม 2548 16:38 น. - comment id 470841
....มิตรภาพตราบนิรันดร์....ชื่นชมค่ะ แม้ไม่ได้ไป..แต่ส่งใจไป(ไม่รู้ได้รับหรือป่าว) เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ...เผื่อจะได้รับของฝาก จากระยองบ้าง..
25 พฤษภาคม 2548 18:24 น. - comment id 470874
เห้อ ........คุณผู้เฒ่าคะ ภาพ ประกอบ ชวนให้บ้า มากเลย คิคิ เห็นด้วยกับ สิ่งที่ท่านผู้เฒ่า ว่าไ ทุกประการ ทุกวันนี้ ก็ บ้า .....งาน
25 พฤษภาคม 2548 19:14 น. - comment id 470879
ตกลงเหรียญพระเทพในกระเป๋าเรา ได้จาก ผู้เฒ่าเหรอคะ เออ เนาะ จำไม่ได้ พอดีหนูวาเขามาบอก นึกว่าพี่แก้วฯให้ค่ะ ขอบคุณนะคะ จะเก็บไว้อย่างดีค่ะ เวรกรรมอ่ะ เอ ทำไมความจำมันเลอะ ๆ ขนาดนี้
25 พฤษภาคม 2548 19:32 น. - comment id 470880
ถึงไม่ได้ไปเที่ยวที่ระยอง..กับเพื่อนพี่น้อง..บ้านกลอนไทย...ราชิกา...ได้มาอ่าน..บทกลอนที่ทุกท่านได้บรรยายไว้...รู้สึกประทับใจและมีความสุข..เสมือนหนึ่ง..อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยเช่นกันค่ะ... บางครั้ง...เรามองคนบ้าว่าไร้สาระ...ไม่รู้เรื่อง..เลอะเลือน..แต่ในมุมมองของราชิกา..คิดว่า...เขาพอใจในสิ่งที่มีอยู่นะคะ...สันโดษ..ไม่วุ่นวายกับคนอื่น..เป็นตัวของตัวเอง..มีอิสระที่จะคิด..จะทำได้..โดยไม่ต้องมีกรอบมาบังคับ...บางครั้ง..เราอาจจะต้องทำตัวเหมือน..คนบ้านะ..เพื่ออยู่ในโลกของตัวเองบ้าง..คงไม่ผิดใช่มั้ยคะ...ท่านผู้เฒ่า.... เอ!!..ราชิกา..หนาวๆร้อนๆนะคะ..รู้สึกว่า..จะถูกพาดพิง...เอาเป็นว่า...มีเงินเมื่อไหร่...จะมาไถ่แล้วกันนะคะ...
25 พฤษภาคม 2548 20:15 น. - comment id 470883
สวัสดีค่ะคุณผู้เฒ่า....และทุกๆ ท่าน... ต้องรีบเข้ามาชี้แจงเชียวสำหรับคำว่า เหนื่อย..หรือเหนื่อยมาก... คืนวันนั้นต่อหน้าสมาชิกที่มาร่วมชุมนุม แลกเปลี่ยนความคิดเห็น ปรายได้ออกตัวไปว่างานนี้ต้องขอยอมรับว่าเหนื่อย..หรือเหนื่อยมาก เชื่อไหม..ว่าความรู้สึก ณ ตอนนั้นมันตื้นตัน จนไม่สามารถลำดับคำพูดออกมาได้หมด จึงขออนุญาตรบกวนพื้นที่ตรงนี้สักหน่อย ความจริงคือ ต้องการชี้ให้เห็นว่า ยิ่งเหนื่อยก็ยิ่งสุขใจ เพราะสามารถสร้างมิตรภาพขึ้นมาได้ในทางร่วมฝัน ได้พบกันระหว่างใครหลายๆ คน ที่ไม่เคยพบกันมาก่อน โดยเฉพาะคุณปีกฟ้า ที่มาร่วมด้วยในนามคุณบิ๊ก โดยหวังเซอร์ไพร๊ส์ชาวคณะ แต่หารอดสายตาไม่ เพราะในภาพที่เคยเห็นและตัวจริง เหมือนกันอย่างกับคนเดียวกัน ( ก็เพราะเป็นคนเดียวกันนะสิ ) ความลับจึงแตกแต่แรกพบ...ฮา คุณทะเลใจ และ คุณพระจันทร์เศร้า ที่เดียวดายมาตามลำพัง จนมาจับคู่ด้วยกันได้อย่างลงตัว แบบเข้ากั๊น เข้ากัน ทั้งชื่อนามปากกา และหัวใจ ดีใจที่ใครหลายๆ คนได้พบคนที่อยากพบ อยากพบมาก และอยากพบมากๆ คุณขอโทษครับ..ผมเมา เป็นอย่างไรบ้างที่ได้พบและชนแก้วกับคุณภูตะวัน ตะวันรอน คนที่คุณผมเมาอยากพบมากที่สุด.. พี่มีรูปที่คุณสองคนชนแก้วกันนะ เป็นรูปที่มิต้องบรรยาย..แต่มันฉาบความรู้สึกไว้จนเต็มเปี่ยม เห็นภาพท่านจอมยุทธ์ เมรัย คุณผู้เฒ่า และคุณแก้วประเสริฐ นั่งสนทนากัน...ก็สุดแสนเปรมปรีดิ์ เห็นภาพเด็กๆ น้องๆ เล่นน้ำทะเล เล่นแพยาง เล่นว่าว วอลเล่ย์บอล และร่วมกันรุมสกัมไก่ทอดกับข้าวเหนียว พร้อมก๋วยเตี๋ยวผัดไทย ที่ริมทะเล ...ปรายสุขใจมากเหลือเกิน พ่อครัวมือหนึ่งที่ถนัดซอย..คุณเรไร ทำเอาต๊กใจ กันถ้วนทั่ว กลัวจะเอาเลือดนิ้วมาผสมอาหารให้กิน อาหารของท่านฝีมือยอดเยี่ยมค่ะ มีคนชมมา.. เห็นสาวเสื้อแดง (ใครหว่า)...นอนเปลยวน โดยมีคุณค้างคาวคืนคอนนั่งไกวเปลให้ โดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เป็นอะไรที่อดยิ้ม อดขำ แกมเอ็นดูในภาพที่เห็นนั้นไม่ได้ จริงไหมจ้ะ คุณผู้หญิงไร้เงา.. มาอาศัย ณ ที่นี้บรรยายความในใจ ก็ต้องขอขอบคุณท่านเจ้าของบ้าน คุณผู้เฒ่าด้วยนะคะ ว่าแต่ว่า..รูปประกอบคนบ้านี้ ต้องให้รางวัลใครดีนี่ คนถูกถ่ายหรือคนถ่าย..เพราะคล้ายๆ ตี๋ใหญ่ตอนแก่ ( แต่ตี๋ใหญ่ไม่มีโอกาสแก่ ) ระวังน้องเรนจะร้องไห้ แล้ววิ่งหนี ไม่ยอมรับของฝากจากคุณผู้เฒ่านะ (ขอเตือน) ที่วังแก้ว..ภาพของคุณผู้เฒ่าที่นั่งจิบน้ำชา สงบๆ และนั่งคุยกับท่านจอมยุทธกับคุณแก้วประเสริฐ เป็นภาพคนชราใจดีมิใช่หรือ ไม่เชื่อลองถามคุณภูตะวัน และดาวอังคารได้ เพราะได้ยินสองท่านนี้เรียกคุณผู้เฒ่าว่า พี่* วันหน้าขอภาพแบบนุ่มๆ กว่านี้หน่อยนะ เพราะปรายก็ชักเริ่มกลัวเหมือนกันแล้วสิ ขอขอบคุณทุกๆ คำอักษร จากทุกคน จากทุกบทกลอน และจากทุกคอมเม้นท์ ที่พูดถึงความประทับใจในการมาระยองคราวนี้อีกครั้ง แต่เพราะความร่วมมือของเราทุกคนต่างหาก โดยเฉพาะคุณอัลมิตรา คุณเรไร คุณผู้เฒ่า และเหล่าสมาชิก ตบมืออีกครั้งพร้อมกัน สำหรับเราพี่น้องชาวไทยโพมทุกๆ คนด้วย ขอขอบคุณค่ะ
25 พฤษภาคม 2548 23:10 น. - comment id 470963
ครับเป็นงานกลอนที่มากด้วยความหมายและความลึกซึ้งมากครับ อ้อ ขอบคุณมากครับที่ให้เกียรติผมไว้ด้วย ท่านผู้เฒ่าก็เช่นกันครับคัมภีรภาพสมแล้วมีลูกศิษย์ทั่วประเทศ ขอบคุณที่ห่วงใยผมครับ ท่านผู้เฒ่าก็เช่นกันนะครับไปทำงานระวังสุขภาพด้วยครับ แก้วประเสริฐ.
26 พฤษภาคม 2548 00:28 น. - comment id 471001
ขอบคุณ คุณครูผู้เฒ่า ที่สอน แม้จะสอนยากไปหน่อยจาพยายาม แต่ตอนนี้ขอพยายามเรียนให้จบก่อนนะ คะ เขียนกลอนก็จะพยายามต่อไป ต้องเขียนให้ได้ดังคำปฎิญาณ สัก สิบเปอร์เซ็นต์ ยังดีนะคะ
26 พฤษภาคม 2548 00:40 น. - comment id 471007
...ถึงว่าบ้า บ้าล้น ไม่จนสุข ไม่ร่ำรวย รวยทุกข์ จึงสุขสันต์ ใครว่าบ้า บ้าบอ ก็ช่างมัน คงเป็นเพราะ เพราะฉัน นั้นบ้าบอ... ....ผมมาร่วมสนับสนุนด้วยครับ.... สำหรับพี่ปราย พี่สาวที่น่ารัก ขอบคุณครับสำหรับความเหน็ดเหนื่อยที่ทำให้พวกน้องๆมีความสุข...ขอขอบคุณมากครับ... ..........................สวัสดีครับ......................
26 พฤษภาคม 2548 01:44 น. - comment id 471036
ใครว่ารูปนี้น่ากลัว ผมคัดค้านครับ ในสายตาผมว่าเท่ห์มากเลย ผมใส่ผ้าถุงคราไปเที่ยวทุกครั้งและลายนี้เท่านั้น นั่นก็เพียงพอกับอีกหลายสายตาว่าผมบ้าได้เหมือนกัน แต่ผมก็ไม่ยี่หระ มีโอกาสมาเยี่ยมงานกลอนครั้งแรกนะครับ ประทับใจในฝีมือครับ และเห็นด้วยกับผู้ที่คุณผู้เฒ่าหยิบยกมากล่าวขอบคุณทั้งหมดนะครับ ***ก็ไม่ให้ผมเรียกอาจารย์นี่นา ผมก็คุณมั่ง พี่มั่งอยู่นี่แหล่ะ 555
26 พฤษภาคม 2548 02:19 น. - comment id 471044
อ่านแล้วได้แต่ยิ้มค่ะ หน้าตาท่านผู้เฒ่าน่ากัวเหมือนกับคำบอกจิง ๆ นะคะแต่นั่นอาจะเป็นคนอื่น สำหรับมัดหมี่ ไม่กัว แวะมาเยี่ยมงานสวย ๆ ค่ะ ใครว่าเราบ้า คนนั้นยิ่งบ้ามากกว่า คนเราบ้ากันได้ทุกคนค่ะ เพียงแต่บ้าคนละอย่าง ถึงมีใครมาว่าเราบ้าก็ยอมบ้าอะ ขอให้มีความสุขก็พอ
26 พฤษภาคม 2548 07:42 น. - comment id 471063
เก็บ..ป๋องแป๋ง..ไว้ให้เรนด้วยนะคะ .. .. ห้ามเอาของเรน.. ให้คราย.. ร่ า.. ..ม่ายง้านน.. เรนโป้งด้วยแระ.. ทะเล..สีฟ้า.. หาดทราย.. สีขาว.. เรื่องราวมากมาย .. ที่เรนอยากฟัง.. จากคุณลุง.. คงอีกไม่นาน .. เรนจะได้ไปเห็น.. ที่ตรงนั้น.. ทะเลใส .. และท้องฟ้า .. สีฟ้า .. .. แล้วเรน.. จะเอารูป..สวยๆ.. มาฝากคุณลุง .. นะคะ .. ภาพที่คุณลุง..สร้าง.. แค่อำพราง.. สิ่งที่.. เรนเห็น.. ปิดบัง.. ใจที่เป็น.. เรนมองเห็น .. ความงดงาม .. ... เรนรู้ท้านนนร้อกกก.. อิอิอิ .. เรน.. ไม่อยากให้คุณลุงดูดบุหรี่...ด้วยดิคะ .. ก็แบบเรน .. เป็นห่วง .. เรน.. ขอร้อง.. ลดๆ.. ได้เปล่าร่า .. ก็ .. เรนไม่อยาก.. เสียใจ .. นะดิคะ.. ..เรนถามนิ้ดดดนึง .. คุณลุงชอบบุหรี่หรอคะ .. หรือแค่เพียง.. ภาพโชว์.. ที่คุณลุง.. อยากให้เรนกลัว..? .. และเรน .. ก็..กลัวจริงๆ..ด้วยดิคะ .. ก็..คุณลุงหน้าดุ๊ดุ.. เนี่ยน๊า .. ภาพที่เรนวาด .. อาจต่าง .. จากตรงนี้ .. นะดิคะ .. .. ก็แบบเรน.. งงๆ .. กับความรู้สึก.. ของเรนเอง .. ..แป๊ปเดี๋ยว .. เรน..จะกลับมา .. ......................
26 พฤษภาคม 2548 09:42 น. - comment id 471092
เดี๋ยวนี้ เค้าฮิตเอาภาพส่วนตัวมาลงประกอบกันเหรอคะเนี่ย ท่านผู้เฒ่าของเราก็เอากลับเค้าด้วย วาชอบกลอนบทนี้มาเป็นพิเศษ... ทั้งการใช้คำ และแนวคิด อ้อ....ชอบมากเป็นพิเศษก็แพยางอันหญ่ายๆ อันนั้น...(เกี่ยวมั้ยนี่).... ไม่อยากจะคุย ฝีมือวาเหยียบตั้ง 50 % เขียวนะ
26 พฤษภาคม 2548 09:48 น. - comment id 471095
ท่านผู้เฒ่าคงคิดถึงและเป็นห่วงน้องเรนมากนะครับ..
26 พฤษภาคม 2548 10:12 น. - comment id 471103
================================================================================== คนบ้า คนดี ไม่แตกต่างกันเลยเนอะ...บางครั้งคนดี...เวลาโมโหแย่ยิ่งกว่าคนบ้าอีก...คนบ้าเค้ามีความสุขในโลกของเค้า..เรายังยากเป็นคนบ้าที่ไม่สนใจโลกภายนอก...อยากจะมีความสุขในโลกส่วนตัวเราเลย...ได้แต่คิด...ยังไม่ได้เริ่มสักกะที... ขอบคุณนะค่ะ..ความห่วงใย ดูแล ทุก ๆ เรื่อง พี่ดีมาก ๆ เลย ขอบคุณค่ะ ==================================================================================
26 พฤษภาคม 2548 10:30 น. - comment id 471111
แรกเห็๋นหน้าคิดว่าใคร พอพี่ปรายบอกว่าผู้เฒ่าไง แก้วดีใจที่ได้พบหน้าท่านผู้ใหญ่ มองกี่ครั้งยังซึ่งใจคนอะไรน่ารักจริง อีกคนที่แก้วนีดาคาดคิดไม่ถึง.....ดูสุขุมมากค่ะท่านผู้เฒ่า.......ใครจะคิดอย่างไรไม่สำคัญแต่แรกเห็นแก้วนีดาว่าท่านน่ารักค่ะ...... ......แต่แก้วนีดาแพ้ครัวบุหรี่ค่ะท่านผู้เฒ่า.....
26 พฤษภาคม 2548 11:29 น. - comment id 471145
เยี่ยมครับ นับถือๆ ผมคงเมาเพราะบ้า เอ..หรือว่าบ้าเพราะเมานะ 55 ขอบคุณมากครับ สำหรับเหรียญพระเทพฯ ได้มาตอนไหนไม่รู้เรื่องเลย 555 ขอบคุณมากครับ สำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอบคุณมากครับ สำหรับมุ้ง ไม่งั้นผมคงโดนยุงหามลงทะเลไปแล้ว ประทับใจมิลืมเลือนครับ อยู่ในใจเสมอ... มิตรภาพอาบเมรัย....
26 พฤษภาคม 2548 12:28 น. - comment id 471173
.. เรนแว้ปป.. มาบอก..ว่าเรนคิดถึง.. พี่ปราย .. พี่วา .. และเรน.. ก็มาขอบคุณ ..ที่ช่วยดูแลคุณลุง.. .. และเพื่อนๆ .. แว้ปป ..
26 พฤษภาคม 2548 12:38 น. - comment id 471179
เรน.. ขอโทษ.. กี้เรนคลิกรูปผิดด้วยดิคะ.. อิอิอิ .... ..
27 พฤษภาคม 2548 13:04 น. - comment id 471526
"รักษาสุขภาพนะคะ\" ......................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
30 พฤษภาคม 2548 23:43 น. - comment id 473045
คุณกานต์..ความจริงใจของคุณ มีค่าน่าจดจำ.การเป็นตัวของตัวเอง เป็นสิ่งมีค่ามาก..ถ้ามีโอกาสพบกันอีก.ผมอยากเห็นคุณทาน อย่างมีความสุขแบบนั้นอีก..รักษาสุขภาพนะครับ.. คุณอุ๊..นั่นซิ ก็คุณทั้งบ้า บ่อยครั้งเมา ใครถือสาก็แย่แล้ว.. ว่าแต่ คนบ้าอีกทั้งเมา..อย่าไปถือสาอะไร ใครเลย..ยิ้มดีกว่า คุณน้ำแข็ง..ครับเชื่อว่าไม่บ้าแน่ครับ.เวลาคุณถอดแว่น.หาคนบ้า ที่น่ารักอย่างนั้นไม่มีหรอก.. คุณหยี..ฝากแต่เหรียญที่ระลึกไป.ส่วนของฝากอย่างอื่นต้องให้กับมือครับ.. เอาไว้ผมไปแถวนครปฐมก่อน..โอกาสหน้าหวังว่า คงมีเวลามาเที่ยวทะเลกัน คุณนิ่มนวล..บ้างานน่ะดีครับ..คนเราก็บ้าทุกคนนั่นแหละ เพียงแต่ลืมคิดไป คุณพระจันทร์เศร้า..ขอบคุณมากครับ สำหรับบุหรี่ซองนั้น ไม่ลืมเป็นอันขาด และหวังว่าคงมีโอกาสได้พบกันอีก..อย่าดื่มมากนะครับ จะเสียสุขภาพ คุณตุ้ม..ผมเป็นคนหนึ่งล่ะ ที่ชอบทำในสิ่งที่อยากทำ บางครั้งก็ดูเหมือนบ้าๆ ไปบ้าง.เพราะโลกของคนเราต่างกัน และทุกอย่างอยู่ที่ใจ..ซึ่งเงินเทียบค่ามิได้ กรุณาระวังดอกเบี้ย.. คุณนางพราย (ระวังปลิงทะเลกัด)..ชี้แจงซะยาวเลย..ผมแค่ทราบว่าเหนื่อย.. เท่านั้นเอง มิได้ว่าอะไร..เหงื่อที่ไหลข้างขมับวันนั้น..ย้ำให้ผมทราบว่า. น้ำใจและไมตรี..ต้องแลกด้วยหลายสิ่งหลายอย่าง..หายเหนื่อยนะ.. คุณแก้วประเสริฐ..หวังว่า ทริปหน้าคงได้เจอกันอีกนะครับ..ที่วังแก้ว ไม่ค่อยได้คุยกัน..เนื่องจากผมไปค้นหาความลับของคลื่นซะนาน.. และก็ได้บางอย่างมาเขียนกลอน.. คุณร้อยฝัน..ดีครับ เรียนก่อน กลอนเอาไว้ที่หลัง.จะว่ายากก็ไม่ยาก เท่าไหร่ครับ ถ้าเรารักที่จะเขียน จริงๆคุณก็เขียนได้ดีอยู่แล้ว..ผมรอนะ ที่จะเห็นคุณเขียน.ได้อย่างใจที่คุณต้องการ คุณ..ที่รักของฉัน..ผมชอบชื่อนี้นะ..อยากได้ยินคนเรียกทุกวัน.. แต่คุณอย่าเรียกผมแบบนั่นล่ะ..ใกล้หน้าฝนแล้ว คุณหน่อง..เปลือกน่ะเลือกได้ครับ.รักษาเนื้อในให้มีค่าบ้างก็พอ เรียกพี่ดีแล้วครับ..สักวันจะได้จดทะเบียนรับเป็นน้องจริงๆ.. คุณมัดหมี่..คนดี-คนบ้า.ดูให้ลึกๆ ก็ไม่ต่างกันนัก คนบ้าน่ะเขาไม่มี โอกาสทำดี..แต่คนดี ทำบ้าน่ะเยอะไป.. คุณวา..เพราะใกล้ชิดกับคำว่าบ้า..หารูปคนบ้าไม่ทัน.เลยเอารูปตัวเอง แล้วกัน.น่าจะใกล้เคียง.เหยียบเก่งๆ อย่าเผลอไปมองคนไข้ เป็นเบาะยางล่ะ.. คุณฤกษ์..สำหรับผมตัวซนเหมือนหลานน้อยๆ ที่ช่างพูดช่างคุย..ซุกซน.. ก็เป็นห่วงครับ และมักนึกถึงเขาเสมอ..อยากเห็นเขาโตขึ้นเป็นคนดีของสังคม คุณธรรมชาติ..อะไรที่เป็นความสุข ทำไปเถอะ.พรุ่งนี้สำหรับเราจะมีหรือเปล่า ก็ไม่รู้ขอให้ฝันสำหรับฉันวันนี้.เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับฉัน.. คุณแก้วนิดา..เห็นกันอยู่ไกลๆ.ก็ยังคงไว้ซึ่งมิตรภาพ หวังว่าคงมีโอกาส พบปะสังสรรค์กันอีกครับ.. คุณผมเมา..เชื่อจริงๆครับ..ระวังสุขภาพหน่อยแล้วกัน หวังว่าคงมีโอกาส พบกันอีก.. คุณลี่..เสียดายที่ไม่ได้พบกัน..เช่นกันครับ ดูแลสุขภาพด้วย คุณก็ชอบเดินทาง ตัวซน..เรากินเหล้าสูบบุหรี่..มาประมาณ30ปีแล้ว..เหล้าเราเลิกไปแล้ว แต่บุหรี่นี่..สงสัยจะไม่เลิกแน่..เพราะมันเป็นเพื่อนเรา.และเราก็รู้จักมันดี บางช่วงเราก็ลดลง..บางขณะที่ต้องคิด มันก็ให้ประโยชน์กับเรา.. เรามักจะระวังก็แต่ไม่สูบใกล้เด็ก ทารก สตรีมีครรภ์ และสุภาพสตรี เราอยู่บนโลกมานานแล้ว..เฉียดเป็นเฉียดตายมามาก.ปล่อยให้มันทำร้าย เราบ้างก็สนุกดี..ชีวิตไม่มีอะไรที่ต้องเสียดาย.. ของๆตัวซน เราเก็บไว้ให้..สะสมไว้วันรับปริญญาเราจะเอาไปส่ง ตั้งใจเรียนมากๆนะ.เขียนกลอนบ้าง อย่าเอาแต่ซนนัก ขอบคุณทุกท่านครับ ขอให้มีความสุข..
5 มิถุนายน 2548 19:09 น. - comment id 475396
แม้จะเป็นบ้าแต่ว่าไว้ ไม่เคยใส่ร้ายใครให้ศักดิ์ศรี มองอีกมุมในแง่ร้ายในทางดี คนบ้านี้ไม่เคยคิดทำร้ายใคร *-*กลอนแต่งได้ดีค่ะ เนื้อหาสาระครบถ้วน ในมุมหนึ่ง คนบ้าในความรู้สึก เขาเป็นคนบ้าแต่เขาไม่เคยทำร้ายใคร ถือว่าเขาเป็นคนดีได้เหมือนกันนะค่ะอาจารย์ อิอิ