ฝันยากจะเป็นจริง อยากจะปิดความฝันอันเฉิดฉาย หากหัวใจยังเพ้อละเมอฝัน จำเนียรกาลผ่านมาแต่ละวัน ทั้งโศกศัลย์สุขเคล้าเร้าฤดี อดีตกาลผ่านมาครารุ่งโรจน์ เป็นที่โปรดยามกรายไร้หมองศรี เฝ้ารุมเร้าเข้าพะนอต่อชีวี ล้วนเป็นที่สุขสราญบันเทิงใจ พอสิ้นร้างห่างหายในความเพริศ ความเลอเลิศล้วนจางมิสดใส สิ่งสุขสันต์หรรษาพาหนีไกล สู่ทิศใดไร้คนมองยากพบพาน กงกำเกวียนเวียนวนหลงทางทิศ มิตรสนิทหนีร้างสุดประสาน ไม่ให้พบกับมาพาประจาน ช่างร้าวรานนี่อนาถประหลาดจริง สุดผวนผันฝันสล้างกระจ่างจิต จะเนรมิตปลิดปลงในทุกสิ่ง ตัดใยทอนห่อนหาขาดระวิง ไม่ท้วงติงสิ่งอดีตเคยผ่านมา ยากจะหาความจริงยิ่งมิตรแท้ ล้วนผันแปรเปลี่ยนโฉมโน้มหรรษา พอมีสุขหันเตร่เร่เข้ามา สร้างมายาเป็นเพื่อนเตือนความจำ โลกหนอโลกมนุษย์สุดจะยาก ความวิบากมากมายกระหน่ำซ้ำ จะหาจริงแสนยากมากระทำ สุดจะช้ำหากหลงเล่ห์เพทุบาย จะขอปิดความฝันอันแพรว-พร่าง ที่ใสกระจ่างพรรณรายอันพึงหมาย ฝังในสิ่งที่จำมิกลับกลาย หั่นทำลายหนีหายชั่วนิรันดร. ๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
18 พฤษภาคม 2548 15:58 น. - comment id 468856
จะหนีไปไหนท่านแก้วฯ..อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน...
18 พฤษภาคม 2548 16:03 น. - comment id 468858
มีอะไรเกิดกับแก้วหรือแก้วจ๋า บอกแก้วมาเดี๋ยวแก้วจะแก้ให้ ใครไหนหนอเขาทำให้แก้วช้ำใจ ใครหนอใครคนไหนทำบอกมาที เกิดอะไรขึ้นจ๊ะแก้วฯบอกให้แก้วรู้ได้ไหมละจ๊ะแก้ว......เพื่อแก้วจะช่วยแก้วได้นะแก้ว.......อิอิอิ.......งงวุ้ย...มีแต่แก้วถามแก้วให้แก้วตอบแก้ว..5 5 5
18 พฤษภาคม 2548 16:35 น. - comment id 468867
มาชื่นชมครับ เก่งขึ้นทุกวัน
18 พฤษภาคม 2548 17:29 น. - comment id 468883
คุณแก้วคะ พุดมาชื่นชมงานงามเจ็บค่ะ และ รักภาพมากเลยอิอิ ราวพุดพัดชาไปยืนเดียวดายดูทะเลเลย หากผมยาวถึงเอวนะคะ และ มาฝากงาน อัญมณีแก้วแวประภัสส์ประโลมใจนะคะ พร้อมบทเพลง ม่าน ม่านบังตา หวังจะคลายความเศร้าสักนิดสักหน่อยนะคะ พุดก็อินกับทุกบทกวีที่ได้อารมณ์แบบนี้ละค่ะ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song499.html ม่านบังตา นัดดา วิยะกาญจน์ ถึง เธอจะพราก จากฉัน ไกลกันสุดความหวัง ฉันก็ยังรักเธอ ฉัน ยังซื่อตรงเสมอ แม้เธอเป็นของใคร ฉันไม่ แปร ผัน ถึง โลกจะแหลกสลาย จันทร์จะมืดแลหาย ฉันไม่คลาย สัมพันธ์ ขอ เธออย่าลืมเลือนฉัน แล้วเราคงพบกัน เหมือนจันทร์ ที่คู่ ดารา แต่ฉัน ยังนึกหวั่น เสมอ รักเธอ เลือนเหมือนม่าน บังตา บางวัน ฉันเฝ้าคอยหา เปลี่ยวอุรา พาให้ อาวรณ์ ถึง เธอจะอยู่แห่งไหน เธอคงไม่ลืมฉัน เราจากกัน ร้าวรอน ฉัน รอด้วยใจ เร่าร้อน ทุกคืนวัน ฉันนอน ขอวอน เธอกลับคืนมา เธอคงไม่ลืมฉัน ดนตรี แต่ฉัน ยังนึกหวั่น เสมอ รักเธอ เลือนเหมือนม่าน บังตา บางวัน ฉันเฝ้าคอยหา เปลี่ยวอุรา พาให้อาวรณ์ ถึง เธอจะอยู่แห่งไหน เธอคงไม่ลืมฉัน เราจากกัน ร้าวรอน ฉัน รอด้วยใจ เร่าร้อน ทุกคืนวัน ฉันนอน ขอวอน เธอกลับคืนมา...
18 พฤษภาคม 2548 18:26 น. - comment id 468901
มีอะไรค้างใจในดวงจิต แห่งมิ่งมิตรคนดีที่เฝ้าฝัน เหตุอันใดใยร้างอ้างว้างพลัน เคยคบกันเปลี่ยนไปเยื่อใยคลาย...ฯ เกิดอะไรขึ้นหนอ...แฝดเพื่อน..ไม่เข้าใจ..มาคอยดูแลอยู่ห่างๆนะคะ..
18 พฤษภาคม 2548 19:23 น. - comment id 468914
อย่าเพิ่งหนีกันไปไหนนะคะ อยู่เป็นเพื่อนฝันกันก่อน.... ฝันคนเดียว.. มันเหงาค่ะ
18 พฤษภาคม 2548 20:11 น. - comment id 468933
โลกมนุษย์หนอ..ไม่มีความสุขเลย.. คิดถึงลุงแก้วนะจ่ะ.. เด๋วววจะแวะมาเยี่ยมบ่อยๆๆๆจ้า
18 พฤษภาคม 2548 21:04 น. - comment id 468953
ชอบวรรคแรก ของบทแรกเลยค่ะ \"อยากจะปิดความฝันอันเฉิดฉาย\" ความฝันที่เฉิดฉายสว่างจ้า ดังดวงตะวันทอแสงในยามเช้า พร้อมที่จะเปล่งแสงไปตลอดทั้งวัน แต่เมื่อเราอยากจะปิด ก็เหมือนนำเมฆไปบังไว้ เห็นเพียงร่องรอยแสงสว่างอยู่หลังเมฆ เป็นแสงสีส้มแกมทอง เพียงคำประโยคเดียว รวมกับเนื้อความทั้งหมด เห็นถึงความตั้งมั่นในเนื้อหา และจุดมุ่งหมายที่สวยงามค่ะ ชอบวลีนี้จังค่ะ สื่อให้เห็นเป็นจินตนาการเลย
18 พฤษภาคม 2548 21:19 น. - comment id 468965
อ่านงานงาม ซาบซึ้งใจ คอยพบที่ระยอง สวัสดีค่ะ
19 พฤษภาคม 2548 00:43 น. - comment id 468999
มิเอาน่าพาฝันผกผันผิน อยู่ตราบสิ้นดินฟ้าจะหาไหน โศกเศร้าสุขทุกอย่างจงวางไป ลืมเสียให้หมดทิ้งสิ่งผ่านมา ความแปรปรวนผวนผันนั้นแน่แล้ว จงผ่องแผ้วพิศดูก็รู้หนา ย่อมขันไปในลานกาลเวลา แค่นี้น่าหนักไหนไม่บรรเทา มิใช่อื่นหมื่นเวียนก็เพียรพบ ต้องบรรจบเจอวงที่ตรงเก่า เรื่องเล็กเล็กไรไรอย่าไปเอา แค่เรื่องเล่ารุ่มร่ามนิยามราย อันใดใดได้รู้ใช่รู้หมด โลกเลี้ยวลดเหลื่อมลับก็อับหาย ทั้งรอบทิศทุกทั่วมัวตาลาย หลากหลากหลายรวมเข้าเอาเป็นงง บางทีเลือนเลยบ้างก็อย่างว่า เหมือนตาพร่าหาของก็ต้องหลง จับผิดถูกถอยคว้าพาพะวง เซเซทรงทรวดทรุดสะดุดมี ช่วยชี้แนะนำบ้างอย่าห่างเหิน จะตัดเมินมุ่งหมายไปไหนนี่ พักพวกรอร่วมหามาทันที มิตรไมตรีเต็มเลยเฉยได้ฤๅ
19 พฤษภาคม 2548 09:16 น. - comment id 469079
เมื่อเงาแสงแห่งชีวีมีปรากฏ แจ่มจรดพริ้งพราวดาวบุหลัน บ่งนิมิตด้วยแรงแสงแห่งตะวัน จักฝ่าไปเก็บฝันอันเรียงราย เมื่ออุ่นไอแห่งรักประจักษ์มา จะแสวงคุณค่าหาความหมาย ดั่งสัญญาที่มั่นไว้ไม่คลอนคลาย คือจุดหมายที่ปลายฟ้ายังยืนยง เมื่อสวรรค์ยังซื่อตรงคงคำสัตย์ ปฏิพัทธ์ปีติธรรมดำรงหงส์ ตราบรวงแรงแห่งปีกฝันยังมั่นคง จะบินตรงเยือนอารยาแหล่งนาคร เมื่อมวลชนดลใจให้ยินเสียง ก้องสำเนียงเจนจบครบอักษร จะทะยานลดเลี้ยวเทียวอาทร ไปถมดอนฐานันดร์ชั้นวรรณา เมื่อกางปีกลมบนจะวนว่อง เคียงประคองป้องบังให้หยั่งฟ้า จะท้าทายความชังอหังการ์ เหิรเมฆาไปเปิดทางถิ่นร้างใจ เมื่อเด่นดาวทอแสงแหล่งนภา จะหาญกล้าฝ่าดั้นไม่หวั่นไหว กระโจนข้ามม่านฟ้าหาทางไกล นำดวงใจไปหว่านทานคนจน เมื่อเบื้องหน้าปราการธารสมุทร จะเร่งฉุดใบเรือเพื่อล่องหน ยอมหัวอกฟกร้าวหนาวกมล เพื่อผองชนเกริกกล้านภาลัย เมื่อยามใดอรุณรุ่งอาบคุ้งน้ำ เพียงชั่วยามแสงเรืองรองส่องไสว หวังชื่นชมกับรางวัลกำนัลใจ แม้นสิ้นไร้ผู้ใดรุมยินดี แม้นวันนี้ปีกฝันเกรอะกรังดิน หาใช่สิ้นวิญญาณผลาญศักดิ์ศรี หน้าจะซบกายจะทาบอาบธุลี ศรัทธามีความหาญกล้ายังท้าทาย เมื่อวันรุ่งพรุ่งนี้ที่รอคอย ความต่ำต้อยจะถูกบดลดความหมาย ความรังเกียจเดียดฉันท์จะพลันตาย แอกความพ่ายจะถูกพรากจากบ่าชน
19 พฤษภาคม 2548 13:11 น. - comment id 469202
ใช่ค่ะ...สำหรับบางเรื่อง ฝัน...ย่อมไม่มีทางเป็นความจริง หากเข้าใจ...ความเจ็บปวดคงน้อยลง ....................................................... ลี่...ผู้มาเยือน .
19 พฤษภาคม 2548 21:27 น. - comment id 469379
คุณ ราชิกา แฝดเพื่อนที่รักหาได้มีความเจ็บช้ำน้ำใจอะไรเพียงในอดีตกาลที่ผ่านมาเท่านั้นแหละ เขียนเอาไว้ฝากคนรุ่นหลังในการจะคบค้าสมาคมควรพิจารณาเท่านั้นเองแหละ มิได้มีความร้าวรานหัวใจอะไรหรอกจ้า สภาพจิตใจดีเสมอ อิอิ เพียงร่างกายซิแย่หน่อยเป็นโรคแพ้อากาศ อากาศเปลี่ยนทีไรแย่ทุกทีนา ช่างเถอะ อนิจจังนะ ขอบใจมากจ้า แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:29 น. - comment id 469381
คุณ ผู้หญิงช่างฝัน ไม่หนีไปไหนหรอกครับ จะนำความฝันมาพรรณาจนกว่าจะไม่ฝัน อิอิ ตาย หรือเขียนหนังสือไม่ได้นี่แหละครับ เอ๊ามาร่วมบรรเลงเพลงฝันกันต่อไปนะครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:14 น. - comment id 469382
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ ไม่หนีไปไหนหรอกครับ นอกจากไปเที่ยวระยองจะพบใครเอ่ย เพื่อดูสักหน่อยเล่นเอาเพื่อนเราปีกช้ำนะซิ 555 คงได้เพียงแลเท่านั้นเองมั๊ง เสียดายจังเลยน่าจะมานะครับ แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:23 น. - comment id 469384
คุณ พุด บุษบาไพร ขอบคุณครับเป็นเรื่องเมื่อครั้งมีเพื่อนฝูงมากมายจนไร้เพื่อน เตือนความจำผมหาได้เจ็บช้ำใดไม่ครับ เพียงเขียนฝากไว้แก่คนด้านหลังหากจะคบเพื่อนควรไตร่ตรองเสียก่อนครับ แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:17 น. - comment id 469386
คุณ แก้วนิดา ไม่มีอะไรหรอกจ้าแก้วฯ เพียงแต่นึกถึงความหลังครั้งมีเพื่อนมากมาย บัดนี้เหลือเพียงตัวคนเดียวหนีหายหมด อิอิ หรือเราหนีเองก็ไม่รู้ซิไปหาแล้วเขาเฉยๆ เลยไม่ไปซะเลยน๊ะ แล้วพบกันที่ระยองนะแล้วอย่าต๊กใจเสียล่ะ หรือยอมทำเป็นไม่รู้จักนะ ช่างเถอะอนาคตย่อมเกิดได้เสมอๆ แล้วเจอกัน แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:20 น. - comment id 469389
คุณ ต๋องแต๋ง ก็อย่างงั้นๆแหละครับ พึ่งมาฝึกเอาตอนแก่ก็ได้แค่นี้ก็ดีใจแล้วล่ะครับ เพียงเพื่อฝึกสมองมิให้ฝ่อเท่านั้นเองแหละครับ ได้เท่าไหร่เอาเท่านั้นแหละขอบคุณนะครับ แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:31 น. - comment id 469393
คุณ น้ำใส เห็นระยะนี้หายไปสงสัยเหมือนกัน คิดว่าคงงานแยะไม่มีเวลานะ อย่างที่บอกด้านบนนี่แหละ เรื่องการคบคนนะควรระวังเพราะคนมันระคนไปทั่วจ้า แล้วมานะหลาน แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:34 น. - comment id 469396
คุณ ภาวิดา ขอบคุณครับผมเองนึกอย่างไรก็เขียนไปอย่างงั้นแหละครับ ดีใจจังที่คุณชอบ ด้วยคุณเป็นคนเก่งอยู่แล้ว หากสิ่งใดเอ่ยปากชอบ ผมผู้เขียนยิ้มแก้มปริเลย ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:38 น. - comment id 469397
คุณ กอกก ครับเจอกันแน่ครับที่ระยอง อิอิ อาจจะช้าหน่อย ถ้าไปที่เอกมัย หรือหมอชิตมีหวังถึงตอนบ่ายๆแน่ ผมจะไปแปดริ้วแล้วต่อรถไประยองดีกว่าใกล้กว่าไปที่เอกมัยหรือหมอชิตรถในเมืองติดมากๆเสียด้วยครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:40 น. - comment id 469399
คุณ เพื่อนชนแก้ว หายไปนานเลยนะคิดถึงมากพ่อกวีไร้นาม ว่าจะแต่งกลอนชนซะหน่อยไม่ค่อยสบายต้องทานยาสมองเลยมึนๆโรคแพ้อากาศพออากาศเปลี่ยนเป็นได้เรื่องทุกที วันหน้าแล้วกันนะเพื่อน หวังว่าไม่โกรธ กลอนเพื่อนไพเราะมากจริง ขอบใจเพื่อนมากนะ แก้วประเสริฐ
19 พฤษภาคม 2548 21:43 น. - comment id 469400
คุณ ลำน้ำน่าน เพื่อนรักเขียนได้สวยงามมากเลยขอบคุณที่เขียนไว้ให้ช่างไพเราะจริงๆ นี่ไม่ค่อยสบายจะไประยองมะรืนนี้จะหายหรือเปล่าก็ไม่รู้แต่ก็โด๊ปยาไว้แล้วล่ะ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
19 พฤษภาคม 2548 21:47 น. - comment id 469404
คุณ ลี่...ชวนมาเยือน ครับความฝันก็คือความฝันแต่ฝันที่ย้อนอดีตนะจะเรียกความฝันหรือไม่ ผมไม่แน่ใจครับดั่งที่เขียนบอกเพื่อนๆนั่นแหละครับ ขอบคุณมากนะครับ แก้วประเสริฐ.