สองมือข้าประนมก้มวันทา ตั้งสัจจะวาจาอธิฐาน องค์พระปฏิมาข้ากราบกราน ให้พ้นผ่านผองภัยจากใจตน เพราะพบพานพลัดพรากมามากแล้ว ความเพริศแพร้วจางหายตั้งหลายหน ทั้งใจกายยับเยินเกินจะทน จุดเริ่มต้นมองไปยังไม่มี อยู่ในกฏแห่งกรรมจำเวียนว่าย จนกว่าตายจำจากเป็นซากผี คิดทำชั่วกลัวนรกอเวจี ยากแท้หนีบาปกรรมที่ทำมา อยากให้จิตผ่องแผ้วดังแก้วใส คงน้อมในคำพระศาสนา สมาธิกำเนิดเกิดปัญญา ได้มองหาประตูสู่นิพพาน แต่วันนี้ฤดีเป็นสีหม่น ยากหลุดพ้นเรื่องราวอันร้าวฉาน ยากจะข้ามทุกข์ท้อทรมาน หรือจะผ่านความรันทดเมื่อหมดลม
ketana 17 พ.ค. 2548 15:23 น. - ID 76129 
830
6
0
17 พฤษภาคม 2548 16:25 น. - comment id 468450
ผ่านคืนวันเก่าเก่าอย่างเหงาหงอย อดทนคอยจนกว่าฟ้าเปลี่ยนสี แม้หนทางมืดมนหม่นชีวี ยังพอมีลมหายใจในตัวตน
17 พฤษภาคม 2548 16:35 น. - comment id 468455
เฝ้านั่งรอผลกรรมที่ทำไว้ กำหนดจิตกำหนดใจให้เตรียมพร้อม ตกนรกห้วงเหวจงยินยอม แม้ตรมตรอมอย่าคร่ำครวญให้หวนจำ ...
17 พฤษภาคม 2548 16:47 น. - comment id 468467
อยากไกลห่าง การพลัดพราก มันเศร้าทรวง นั่งบวงสรวง เทวดา ให้สุขสม อยู่กับเธอ เป็นหมืนปี ได้นิยม รักไม่ขม หวานชื่น ทุกวันไปรอ ให้ สม หวัง
17 พฤษภาคม 2548 17:36 น. - comment id 468497
..อโหสิ กรรมใด ที่ใฝ่ชั่ว ก่อนเคยมัว หมองไหม้ ให้ได้ฝัน คงมีทาง ให้เลือกใหม่ ในชีวัน ขออย่าตัน ในหนทาง ที่สร้างเอง .. บางคนรอ บางคนเลือก บนหนทาง..
17 พฤษภาคม 2548 19:03 น. - comment id 468547
ขอให้รอตะวันงามในยามเช้า ที่อาบแสงโอบเราให้มีหวัง ฉุดใจจากเรื่องร้ายรักที่หักพัง ปลุกพลังเดินต่อไปอย่าได้เกรง
17 พฤษภาคม 2548 21:07 น. - comment id 468580
ทำใจว่างวางก่อนรอนรู้สึก รู้สำนึกก่อนลมสิ้นยินดีด้วย ทำตัววางห่างทุกข์สุขอำนวย โลกคงสวยด้วยใจให้ยินดี..*** แวะมาทักทายยามดึก สวัสดีค่ะ
17 พฤษภาคม 2548 21:15 น. - comment id 468588
จะทนรอทำไมเมื่อใจสู้ แค่ก้าวดูสักหน่อยค่อยขัดขืน อาจปวดปร่าทุกข์ตรมจนล้มครืน แต่ก็ฟื้นด้วยตัวเองจะเกรงใคร ทางข้างหน้าอาจมีแสงทองส่อง หรือหม่นหมองตามจิตคิดสงสัย ทนอัดอั้นอย่างเดิมทุกข์เสริมใจ เพื่ออะไรทนรอ..โอ้หนอคน ถ้าตัวเองยังมิกล้าสู้ท้าฝัน แล้วรางวัลที่หวังไว้ในผล มีหรือจะหล่นจากฟากฟ้าบน หากมิค้นแล้วจะได้อย่างไรกัน .. รอ แล้ว รอ แล้ว รอ ไม่ สิ้น ....รอ .. ( เพื่ออะไร )
18 พฤษภาคม 2548 10:57 น. - comment id 468711
หน้าส่วนตัว
เมื่อวันนี้มีอยู่รับรู้ได้
อย่าปล่อยไว้ว่างเปล่าให้เหงาหงอย
ทำให้ดีที่สุดอย่าหยุดคอย
อย่าต้องน้อยในชะตาชีวาเลย
อันใดเกิดก่อแล้วไม่แคล้วผล
อย่ากังวลวุ่นเกินจนเมินเฉย
ต้องตัดจิตคิดดีเหมือนที่เคย
ให้ผึ่งเผยพาฝันพลักดันไป
19 พฤษภาคม 2548 10:15 น. - comment id 469115
เคยคิดว่าตัวเองนั้น ไม่มีทางที่จะถูก \"ปล่อยทิ้งให้อยู่คนเดียว\" แต่จริง ๆ ไม่ใช่เลย คนเราเกิดมาคนเดียว ก็ต้องเดินคนเดียว และต้องตายคนเดียว แต่บางครั้งการที่ได้อยู่คนเดียว กลับฟุ้งซ่าน คิดนู่น ห่วงนี้ สารพัด แต่บางครั้งการที่อยู่คนเดียว ก็ได้ค้นพบตัวตนที่แท้จริง ว่าเรา รักเค้าจริง ๆ หรือป่าวหล่ะ ไม่มีเขาอยู่ข้าง ๆ ไม่มีใครคอยจูงมือ ให้รู้ไว้ว่าความเหงามันเดียวดาย ในฝูงชน มันเหงา ในความเฮฮา มันมืด ในความสว่างขนาดไหน กลับได้ไปคิดทบทวนว่าเขา คือส่วนเติมเติมเหล่านี้ไหม ความรักมันสั้น แต่มันก็หวานพอที่จะทดแทนความสั้น ความหลงมันยาว แต่มันก็ขมพอที่จะทดแทนความยาว แล้วเราหลงหรือรักเขากันแน่ แล้วเขาเป็นแค่เพื่อนหรือคนที่เรารักกันแน่ ช่วงเวลาที่ตอบได้ก็ต้องมีเวลาที่เปรียบเทียบตอนที่เราได้อยู่กับเขา และเราถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว ความรู้สึกมันแตกต่างกันขนาดไหน บอกตัวเองเถิด และถ้ามันอ้างว้าง เหงา มืด ก็จงอย่าปล่อยให้แสงสว่างผ่านชีวิตคุณไปเลย....ขอร้อง เพราะคุณคงต้องเผชิญโลกมืดอีกยางไกลกว่าที่จะพ้นความมืด และสุดท้าย คุณจะต้องอยู่กับสิ่งที่คุณหนีมาตลอด นั่นก็คือ \"ตัวคุณเอง\" \"หากเธอหนาวฉันจะเป็นความอบอุ่น หากเธอว้าวุ่นฉันจะอยู่ใกล้ หากเธอโดดเดี่ยวในยามไกล ขอเพียงส่งใจเธอมา ฉันจะรวบรวมกำลังใจไว้ให้มากที่สุดพร้อมที่จะจุดไฟฝันปรารถนา เพราะอยากเป็นคนอยู่ใกล้ตา พร้อมมอบความห่วงหาให้กับเธอ\"
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
