บุญเพล ๑๔ พฤษภา เสาร์วานวันสิบสี่แห่งพฤษภ ได้พานพบบุญชัดมินัดหมาย เริ่มเมื่อเพลเร่งเวลาพาใจกาย ถึงที่หมายข้างวัด*สังฆทาน* เข้าเขตบ้านเพื่อนเก่าของคู่ครอง เพิ่งดับชีพพาเศร้าหมองจบหลักฐาน รถชนตายเพราะมิได้ขึ้นสะพาน กลับวิ่งลอดใต้ฐานจึงถูกชน วันที่เผามิได้ไปใจจึงเร่ง รีบตรงเป๋งทันเพลแต่สับสน เข้าทางผิดเลี้ยวไปมาพาวกวน แต่ก็พ้นวกเวียนทางเตียนมา เข้าไปทันหลวงพ่อสนองท่านจ้องเทศน์ สอนสั่งเรื่องสาเหตุแห่งโทสา แล้วสอนสั่งผลิบุญหนุนชะตา เพื่อตายไปเกิดครั้งหน้าพาตนดี จึงร่วมถวายหนังสือทั้งสองเล่ม ครบพระสงฆ์เก้าองค์เต็มนำวิถี ให้เจ้าภาพถวายสงฆ์ด้วยยินดี โอนบุญนี้ให้สามีผู้วายชนม์ เวลากลับเพื่อนมาส่งตรงที่รถ ไม่ท้อทดรำพึงคำเหมือนพร่ำบ่น เพื่อนแม้นตายของได้ครบกลับสู่ตน เป็นทุนท้นคืนมาหาลูกตัว น่ายินดีที่คนนนท์รถชนแล้ว ยังเก็บของให้เป็นแถวรู้ดีชั่ว ไม่เหมือนบางจังหวัดสัตว์พันพัว ปาก้อนอิฐใส่หัวให้คนตาย ยินเพื่อนพูดมองบุตรสาวให้สงสาร ถอดสร้อยพระพุทธะทานคล้องคอหมาย ขอพระคุ้มแม้นว่าพ่อมลาย หลวงพ่อนี้สวดมนต์ร่ายให้คุ้มครอง พระที่ให้*สมเด็จกาว อำเภอสี* *จังหวัดส้ม* ดูให้ดีไม่มีหมอง ให้สืบค้นธาตุในโลกเป็นก่ายกอง ไม่มีวันคล้องจองกับธาตุใด พระที่เห็น*หลวงพ่อเสือ*ท่าน*จิ้มสร้าง* ส้มเขาวางมาถวายอยู่ใกล้ใกล้ หลวงพ่อ*เสือ* หยิบกาวหยอดกลางส้มไป หยิบปากกาเมจิกไซร้เสียบขึ้นมา จึงเป็นพระตามสีที่หยิบเสียบ งามพร้อมเรียบตามสีสันที่ฝันหา มอบลูกสาวเจ้าบ้านให้บูชา ติดตัวไว้เถิดหนา..คาถามี *โอมหังวันโทนะโมพุทธายะ* ท่องไว้นะ จะพาให้สุขศรี ถึงพ่อตายหลวงพ่ออยู่คู่ชีวี มอบพระดีให้ลูกเพื่อนแล้วเตือนจร ช่วงเวลาดีดีมีไม่มาก บนลำบากของผู้คน..เป็นอนุสรณ์ สิ่งที่ให้ ถวายหนังสือเป็นบทกลอน แจกญาติมิตรเพื่อนอีกฟ่อนเป็นบุญทาน แต่หลวงพ่อในคอที่ถอดให้ นับเป็นเงินค่ามิได้..มหาศาล แต่ถอดให้ลูกเพื่อนนั้นทันแก่กาล เป็นพุทธทาน..ลดแหนหวงดวงธรรมตน จึงบันทึกไว้อีกบุญที่หนุนรอบ สู่ทางชอบบุญ_ทาน งานส่งผล ใจฉ่ำเย็นเป็นสุขในกมล ของรักตน..เมื่อให้เขา..เราอิ่มเอม... บันทึกเรื่องบุญปัจจุบันเฉพาะหน้าวานนี้ ไปร่วมบุญ ๑๐๐ วันหลังวันเผาเพื่อน ได้ร่วมถวายหนังสือ แม่จ๋า ชีวิตสอนชีวิตเล่ม ๑ และ ถวายพระพรพระปิยมหาราช ชีวิตสอนชีวิตเล่ม ๒ แด่พระสงฆ์ โดยผ่านทางเจ้าของงาน และได้มอบให้แก่ญาติสนิทเพื่อนอีกส่วนหนึ่ง จากนั้น ได้ถอดสร้อยพระ *หลวงพ่อกาว อำเภอสี จังหวัดส้ม* ของหลวงพ่อเสือพระพิรุณหผลวัดไผ่สามกอ ให้แก่ลูกสาวเพื่อน เพื่อไว้บูชา...เป็นพระที่ข้าพเจ้าจะสวมคอเสมอแต่มีสองสามองค์ สลับเปลี่ยนตัวสร้อย...... พระนี้..วันนี้ ก็ไม่มีใครสร้างแล้ว เพราะเป็นพระเกิดจากอิทธิตรงหน้าที่เห็นคือ หลวงพ่อ หยิบส้มที่มีผู้นำมาถวาย ท่านแหวกส้มให้เป็นร่อง หยิบกาว เทลงไปในส้ม แล้ว หยิบปากกาเมจิกสีแท่ง เสียบทะลุ ก้นส้มขึ้นมาด้านบน ปรากฏออกมาเป็นพระเครื่องบูชา ลักษณะเหมือนไฟเบอร์ตามสีที่ปากกาเสียบ เช่นปากกา สีแดง พระก็สีแดง ปากกาสีม่วงพระก็สีม่วง ปากกาสีเหลือง พระก็สีเหลือง......สำหรับข้าพเจ้า สิ่งที่เห็นมันเป็นปรากฏการณ์ ธรรมดาสามัญในวันนั้น เพราะเห็นบ่อยก็เฉยๆไม่รู้สึกตื่นเต้น อะไร ก็ธรรมดา เห็นเรื่อยๆ...แต่วันนี้...ท่านไม่ลงมาทำให้คนดูแล้ว เพราะผู้คนไม่เชื่ออิทธิปาฏิหาริย์แล้วแถมไปลบหลู่พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ เข้าไปอีก.. คนที่ได้เลยมีบุญ...เงินล้านก็หาไม่ได้นะพระนี้.. จะเขียนเรื่องฟังธรรมพระอาจารย์สนอง..และได้ถวาย หนังสือท่านกลายเป็นมา เน้นเรื่องพระหลวงพ่อเสือ เสียแล้ว ทิกิ_tiki สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติ พุทธศักราช ๒๕๓๗ Copy right. All rights reserved.
15 พฤษภาคม 2548 23:04 น. - comment id 467596
เฮ้อ.... ชีวิตคนเราเกิดมาก็ต้องตายหนเดียวเหมือนกันหมด ไม่รู้จะเอาแน่อะไร ใช้ชีวิตให้คุ้มกับค่าของมนุษย์ดีกว่านะครับ แวะมาทักทายยามดึกครับ
16 พฤษภาคม 2548 00:07 น. - comment id 467622
มาเยี่ยมยามดึก..ครับ
16 พฤษภาคม 2548 00:21 น. - comment id 467624
oonmay14 # 1 คุณฟ้ายิ้มขอบคุณที่แวะตอบค่ะ ทำอะไรตามสะดวกดี สบายใจ ไม่ทุกข์ร้อน ให้ตนเอง ทำแล้วภายหลังสบายใจ ทำเถิดค่ะ ขอบคุณที่แวะนะคะ
16 พฤษภาคม 2548 00:22 น. - comment id 467625
oonmay14 # 2 นาวาขอบคุณค่ะ เว็บมันหลุดบ่อย ขออภัย
16 พฤษภาคม 2548 10:22 น. - comment id 467713
ขออนุโมทนาด้วยคนนะครับ
16 พฤษภาคม 2548 11:30 น. - comment id 467747
คุณ ผลิใบ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียน อนุโมทนาบุญ รับบุญไปเท่ากันทันทีค่ะ ตามกฎอนุโมทนา..
16 พฤษภาคม 2548 11:48 น. - comment id 467755
มีเรื่องจะเขียนอีกมากไว้ว่างๆแวะมา แล้วกันวันนี้ยุ่งหน่อย สวัสดีเพื่อนกลอนทุกท่านที่นี่นะคะ ทิกิ
16 พฤษภาคม 2548 13:19 น. - comment id 467821
14 พฤษภา ก้อเป็นวันสำคัญวันหนึ่ง ของคน คนหนึ่ง ซึ่งเราเคยจัดไว้อันดับต้น ๆ ของเราเลย .... วันที่เราต้องตื่นแต่เช้า ไปทำบุญตักบาตรกัน มีเสียงหัวเราะ พูดคุย กินข้าวและตัดเค้ก........กาลเวลาและหลาย ๆ สิ่ง ๆ ....ทำให้เราไม่ได้ไปเป็นหนึ่งในงานเลี้ยง ทำได้แค่เพียงเก็บมันไว้ในส่วนลึก.....อย่างนั้น ยังระลึกถึงพี่เสมอ ๆ ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยน่ะค่ะ
16 พฤษภาคม 2548 14:29 น. - comment id 467858
อนุโมทนาด้วยค่ะ สาธุ
16 พฤษภาคม 2548 14:54 น. - comment id 467871
oonmay14 # 8 คุณ ทำ มะ ชาด นะ เวลาเขาอยู่เขาดีนะ ดีกว่าไม่มีเขาอยู่บนโลก ที่ผ่านมาอภัยกันเสียเถิด คิดว่าช่วงนั้นมันฝันร้ายนะคะ พอตื่นมา ในโลกจริง เปลี่ยนมุมมองใหม่ ที่ว่าทุกข์จะหายไปอย่างน่าอัศจรรย์ เปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่ เป็นคนพร้อมที่จะ ให้ ให้อภัยก่อนเลย ขอบคุณที่แวะค่ะ ทิกิ
16 พฤษภาคม 2548 14:56 น. - comment id 467873
oonmay14 # 9 คุณ วัยเยาว์ขอบคุณที่แวะนะคะ รับบุญไปให้เต็ม100 ตามแรง มุทิตาจิตค่ะ ทิกิ+
16 พฤษภาคม 2548 16:44 น. - comment id 467931
....มาอนุโมธนาด้วยค่ะพี่สาว..ทิกิ
16 พฤษภาคม 2548 20:52 น. - comment id 468057
แวะอ่านครับ...
16 พฤษภาคม 2548 21:53 น. - comment id 468120
มีเกิดแก่เจ็บตายเกิดขึ้นทุกวัน เศร้านะค่ะ อยากให้มีแต่คนเกิด ไม่อยากมีแก่และตายค่ะ
16 พฤษภาคม 2548 23:01 น. - comment id 468193
เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นของคู่กันคับ เราไม่รู้ว่าเราจะตายวันไหน เพราะฉะนั้น รีบทำในสิ่งที่เราไม่ได้ทำเถอะคับ อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง เด๊ยวจะไม่ได้ทำ แวะมาชื่นชมผลงานคับ
17 พฤษภาคม 2548 00:48 น. - comment id 468215
oonmay14 # 12คุณแก้วนิดา ขอบคุณที่แวะมา Boonmay14 # 13 เช่นเดียวกับคุณเพลงผิวจ้า
17 พฤษภาคม 2548 00:52 น. - comment id 468218
oonmay14 # 15 คุณ วิจิตร วาทะลักษณ์คะ เช่นนั้นจริงๆค่ะ รีบหาทาง มีอะไรดีๆก็รีบให้คนอื่นที่เห็นคุณค่า ข้าวของเราช่างมากมายมากเกินที่ คนหนึ่งจะมีในโลกนี้เกินพอ... บางอย่างๆก็รวบๆบริจาคใครไปได้ง่าย บางอย่างต้องคิดแล้วคิดอีกจะให้ ไม่ให้ อยู่อย่างนั้น แต่พยายามฝึกอย่างหลวงพ่อเสือ ท่านเทศน์ไว้นานแล้วว่า ให้เก็บของที่ไม่จำเป็นออกไป บริจาคไป เพื่อจะได้ไม่ติดของก่อนตายไงล่ะคะ เป็นการเตรียมเปลี่ยนภพภูมิชนิดหนึ่ง ไม่เครียดอะไร...ชาวพุทธเรามองการ ตาย เป็นธรรมดา เพราะชาตินี้เราก็ตาย จากชาติก่อนมาเช่นกัน ขอบคุณที่แวะเยี่ยมค่ะ