เพิ่งรู้...เพิ่งรู้...จริงจริง

เพิ่งรู้ว่าทำดีมาตั้งนาน
ไม่ได้เข้าตากรรมการ...อย่างที่คิด
เพิ่งรู้ตัวที่ผ่านมาฉันเข้าใจผิด
หลงคิดไปเองว่าเธอนั้นรักกัน
เพิ่งรู้..ว่าเธอไม่เคยมีใจ
ทำดีแค่ไหนก็สูญเปล่าแค่นั้น
เพิ่งรู้...ว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยคิดผูกพันธ์
แล้วที่เป็นอยู่ทุกวัน..มันคืออะไร
บอกกันให้เข้าใจสักนิด
ฉันมันผิดหรือไม่ดีตรงไหน
ฉันขาดคุณสมบัติข้อใด
ถึงไม่ได้เข้าไปนั่งในใจเธอ
หรือใจเธอจมอยู่กับอดีต
ไม่เคยคิดไปใจไม่เคยจะพลั้งเผลอ
เธอบอกฉันสิ..ว่าเข็ดความรัก..ไม่อยากเจอ
แล้วฉันจะบอกเธอ...ว่าเธอกลัว...จนเกินไป
เรื่องมันจบไปนานแล้วอย่าไปคิด
อย่ายึดติดกับความหลังจะได้ไหม
วันนี้...เราต้องดีกว่าเดิม...ท่องเอาไว้
เขาทำใจให้เจ็บช้ำ...จำไว้ในใจก็พอ
ไม่ต้องเอาความเจ็บมาติดตัว
มันรกหัวรกสมองเดี๋ยวสมองฝ่อ
คิดเรื่องใหม่ เปิดรับใคร ที่เขาคอยเฝ้ารอ
รู้ไหม่หนอ คนที่รอ รอเธอ คือ ฉันเอง
สุดท้ายพระเอกกับนางเอกก็ต้องรักกัน
ว้าว Happy Ending.

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

ไอติมรสต้มยำ 15 พ.ค. 2548 14:08 น. - ID 76031

1005

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/76031 ที่มา: มาจากใจจ้า , ไอติมรสต้มยำ

comments powered by Disqus

เรนโมเมจัง..

15 พฤษภาคม 2548 14:16 น. - comment id 467353

..น่ารัก.. มากเลยคะ ..
 สื่อความหมายได้ไพเราะ ..  ด้วยดิคะ ..

    เรน ..  อยากเขียน..แบบนี้จัง .. เฮ้อ!!
 ถอนจายย ..  ด้วยความอิจฉา ..
    เรนพูดจริงๆ ..  นะคะ ..

ผลิใบสู่วัยกล้า

15 พฤษภาคม 2548 14:19 น. - comment id 467357

จริงครับเขาไม่คิดกะเรา  เราก็คิดใหม่ซ๊ะหมดเรื่อง

ดาหลา & ปะการัง

15 พฤษภาคม 2548 14:58 น. - comment id 467373

  หุหุ....แซบ  หลาย  น้องรัก ......

ไม่คิด ช่างเขา เราคิด  หุหุ  แนะกันดีนัก น๊อ ..........


กลอยอี่น้ง งามขะหน๋าด

ช็อกโกแล็ต

15 พฤษภาคม 2548 20:25 น. - comment id 467504

โอ้ยยยยยย คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ไอติมมากๆๆๆๆๆเรยค่ะ หายไปนานเรย นึกว่าลืมบ้านหลังนี้ซะแระ หุๆ

 กลอนยังเพราะเหมียนเดิมมมม..คร๊า

 แล้วสรุปว่ามันแฮปปี้เอนดิ้งหรือปล่าวคะ อิอิ

นัสลุ้นๆ เอิ๊กๆ

..ฝันดีนะคะ

ภูตะวัน ตะวันรอน

15 พฤษภาคม 2548 23:02 น. - comment id 467593

คิดถึง..

ไอติมรสต้มยำมาก..

หายไปนานน่ะ

idaho

16 พฤษภาคม 2548 12:37 น. - comment id 467802


รู้บ้างไหมความรู้สึกของฉัน
ว่าแสนหวาดหวั่นสักเพียงไหน
ทำไมชอบทำร้ายกันเหมือนคนไม่มีหัวใจ
รู้บ้างไหมฉันก็มีตัวตน

ฉันคงไม่ต้องสนใจอะไร
เพราะยามอยู่ใกล้เธอคงอยากไล่ไปให้พ้น
ใกล้กันใจคงยิ่งหมองหม่น
รู้แล้วว่าเธออยากให้ฉันพ้นหายไปจากเธอ

ฉันเป็นเพียงแค่คนคนหนึ่ง
คนที่เธอเคยซึ้งห่วงกันเสมอ
รักฉันกอดฉันยามพบเจอ
ยามนอนยังละเมอเรียกถึงกัน

ฟังสิเธอได้ยินไหม
เสียงร้องไห้นั่นไงเสียงของฉัน
ถึงวันนี้ค่าของฉันหมดลงอย่างฉับพลัน
เพียงเพราะฉันเปลี่ยนไปจากวันวาน