ฝ่าไฟ

เรไร


วันแห่งวัยล่วงเลยผ่านมานานแล้ว
ไร้วี่แววไขว่คว้าหาสุขสม
ให้ชีวาทวงถามความภิรมย์
เศร้าตรอมตรมเป็นเงาทาบทับวิญญาณ์
เหลือเพียงแค่หัวใจที่ผ่ายผอม
จึงจำยอมรับสภาพอนาถา
อยู่มันไปอย่างท้อรอเวลา
ขอรักษาหัวใจให้ทุเลา
เคยหนาวสั่นสะท้านเมื่อวานนี้
เห็นอัคคีกองเพลิงเริงร้อนเร่า
หวังไปแนบแอบอิงไอบรรเทา
ขยับเข้าหาไออุ่นละมุนละไม
ทั้งเห็นความเรืองอร่ามแลงามผ่อง
ยามเมื่อมองเห็นทางสว่างไสว
คอยเติมเชื้อใส่ขอนฟ่อนฟืนไฟ
จนเผลอไผลสร้างกรอบล้อมรอบตัว
เป็นกำแพงอัคคีที่ร้อนรุ่ม
ค่อยค่อยสุมลุกลามตามไปทั่ว
เกือบถูกเผาเพราะเราหลงเมามัว
มิขลาดกลัวจึงแทบตายวายชีวา
จึงดิ้นรนตาเหลือกกระเสือกกระสน
อยากหลุดพ้นออกไปใจคิดฝ่า
ต้องบาดเจ็บกันบ้างเป็นธรรมดา
หลุดออกมาเริ่มต้นใหม่ได้อีกวัน
จึงยอมทนปวดร้าวจากหนาวเหน็บ
ยังจำเจ็บแสบร้อนเมื่อตอนนั้น
รอดมาจากกองไฟบรรลัยกัลป์
ยังหวาดหวั่นสั่นไหวมิหายเลย
อยู่มันไปอย่างนี้คงดีกว่า
ให้ด้านชาชินไว้ใจเจ้าเอ๋ย
หากไขว่คว้าไออุ่นที่คุ้นเคย
มิวางเฉยความโศกาคงมาเยือน
				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    11 พฤษภาคม 2548 17:04 น. - comment id 465190

    ..อัลมิตราเคยได้ยินจากชายคนหนึ่งว่า
    
    
    ..ตอนนั้นผมหนาว ผมเห็นกองไฟ ผมหวังว่า ..
    ..ผมจะได้รับความอบอุ่นจากกองไฟนั้น ..
    ..แต่แล้ว ไฟก็ล้อมตัวผม ..
    ..จนผมโดนเผาร้อนไปจนหมดทั้งกาย ..
    ..ผมดิ้นหลุดออกมาได้ ..
    ..นับแต่วันนั้น ..
    ..ผมยอมทนหนาว มากกว่าจะเข้าความอบอุ่นจากกองไฟอีก ..
    
    ..และวันนี้ ..
    ..อัลมิตราก็ได้อ่านบทกลอน ที่ชายผู้นั้นเคยกล่าว ..
    ..สิ่งที่อัลมิตราจะทำได้ก็คือ ..
    ..เฝ้ามองอย่างห่วงใยเท่านั้น ..
    
    ..อัลมิตราอยากบอกเขาว่า ..
    ..บางที แสงริบหรี่ของหิ่งห้อย..
    ..ก็อาจนำพาให้เกิดความอบอุ่นในหัวใจ ..
    
    ..ไม่ต้องดิ้นรน แต่ปล่อยให้มันเป็นไป ..
    ..ในเมื่อหัวใจเลือกไขว่ ได้เอง ..
  • วิจิตรวาทะลักษณ์

    11 พฤษภาคม 2548 17:13 น. - comment id 465198

    จะฝ่าไฟ  ที่รายล้อม  ย่อมร้อนรุ่ม
    เพราะไฟรุม  รุ่มเร้า  เข้ามาก่อน
    ย่อมบาดเจ็บ  จากไฟ  ได้ร้าวรอน
    รักษากาย  ให้หายก่อน  ตอนออกมา
    
    ฝ่ากองไฟ  ออกมาสู่  อยู่ภายนอก
    ไฟร้อนไหล  เคยช้ำชอก  ออกแล้วหนา
    อย่าลืมไฟ  กิเลสร้าย  ใต้กายา
    จงดับมัน  ก่อนจะคร่า  ชีวาตน
    
    แวะมาทักทายคับ
  • กอกก

    11 พฤษภาคม 2548 18:12 น. - comment id 465229

    เห็นไฟร้อนตอนหนาวให้ร้าวจิต
    มิทันคิดพิษไฟจะไหม้โหม
    กว่าจะรู้กู้ชีวิตจิตก็โทรม
    เปลวตะโบมโหมใส่ทั้งใจกาย..***
    
    เอาน้ำทะเลมาสาดใส่สักโครมให้แสบๆ
    จะได้สะใจไปเลย
    อย่าลืมสัญญานะ
    จะลงเล่นน้ำเป็นเพื่อนนางพราย 
    
    จะสมน้ำหน้าหรือว่าสงสารดีหว่า ฮะ ฮะ ฮ่า ขำ
    10.gif19.gif19.gif19.gif19.gif
    
    สมน้ำหน้ามากว่าแฮะ
    
    สวัสดีค่ะ
  • magic

    11 พฤษภาคม 2548 19:06 น. - comment id 465260

    ในดี..มีเสีย
    ในเสีย..มีดี
    รู้จักเดินเข้าหาในส่วนดี
    รู้จักเดินหนีในส่วนร้าย
    
    ไฟมีความร้อน..ใช้เผาทำลาย
    ไฟมีความอุ่น..ใช้คลายหนาว
    คนเรา..ต้องเจอไฟทุกวัน
    ก็ควรต้องคิดแล้วหล่ะ..
    ว่าจะอยู่อย่างสงบกับไฟ..อย่างไร..อย่างเป็นสุข
  • คันปาก ..

    11 พฤษภาคม 2548 19:11 น. - comment id 465264

    .. คำโบราณที่ว่ากันว่า ..
    .. คนดี .. ตกน้ำไม่ไหล .. ตกไฟไม่ไหม้ ..
    .. คงพิสูจน์ได้แล้ว .. ไม่จริง .. ใช่ไหมคะ?
  • ราชิกา

    11 พฤษภาคม 2548 19:22 น. - comment id 465277

    ไฟ...ให้ทั้งความร้อนและความอบอุ่น..
    ชอบ..ไฟร้อน..หรือ..ไฟเย็น..ก็เลือกเอานะคะ...29.gif28.gif
  • ผู้หญิงไร้เงา

    11 พฤษภาคม 2548 19:23 น. - comment id 465278

    อันกองไฟยามใกล้ครั้งได้สุม
    มีร้อนรุ่มบางครั้งอย่านั่งหมอง
    เพราะแค่หาอุ่นไอยามได้ลอง
    อาจติดใจจนต้องไม่จากลา อิอิ
    
    11.gifกลอนแต่งได้ดีค่ะ11.gif
  • นี

    11 พฤษภาคม 2548 19:24 น. - comment id 465279

    บาดเจ็บยังไง ก็มียารักษา 
    อย่ากลัวความเจ็บ หากคิดว่าสิ่งนั้นคือ..
    ความสุขของเรา..1.gif
  • มนต์กวี

    11 พฤษภาคม 2548 19:57 น. - comment id 465310

    อั น ไ ฟ รั ก จ ะ ฝ่ า ไ ป ใ ช่ เ รื่ อ ง ง่ า ย
    
    กำ แ พ ง ใ จ ก า ง กั้ น ร อ วั น เ ผ า
    
    กำ แ พ ง รั ก กั้ น ก า ง ห ว่ า ง ใ จ เ ร า
    
    ต้ อ ง ร้ อ น เ ร่ า ดิ้ น ทุ ร น บ น ท า ง ใจ
    
    18.gif
  • ภาวิดา

    11 พฤษภาคม 2548 20:30 น. - comment id 465353

    บทกลอนฝ่าไฟ สวยครบความ
    เล่าจากต้นจนจบได้ลำดับดีค่ะ 
    ชอบมากเลย
    
    ขอเก็บหน้านี้ไว้นะคะ
  • คนเมืองลิง

    11 พฤษภาคม 2548 22:32 น. - comment id 465431

    คนเรารู้ทั้งรู้ว่าไฟมันร้อน ยังอยากจะลองเล่นกับไฟอีก..14.gif14.gif  ถ้าเอาเหล้าสาดจะช่วยให้ดับไฟได้หรือเปล่าหนอ21.gif21.gif
  • เรไร

    11 พฤษภาคม 2548 23:47 น. - comment id 465487

    
    คุณ อัลมิตรา
    ถูกต้องมีคนกล่าวเอาไว้เช่นนั้น
    หลายๆคนมองว่า อคติ ต่อความรรัก แม้กระทั่งชีวิตคู่
    ใครหลายคนที่อ่าน ความรู้สึกคงไม่ต่างจากผู้เขียนเท่าใดนัก
    หากแม้นว่าเคยผ่าเรื่องราวทำนองนี้มาแล้ว
    บางคนเข้าใจ..จริง ฤ
    เข้าใจแน่หรือถึงความปวดแสบปวดร้อน
    ...แสงริบหรี่ของหิ่งห้อยก็คงพอส่องทางอันมืดมิด
    เพียงแค่ได้เดินต่อไป
    ไม่ต้องคาดหวังสิ่งใดแค่ได้เดดินไปตามที่ใจต้องการ
    ขอบคุณครับที่ให้หวลคำนึงถึงแสงที่เย็น
    
    คุณ วิจิตรวาทะลักษณ์
    
    รู้ทั้งรู้กองเพลิงมันเริงร้อน
    แต่ยังวอนเข้าไปให้หมองไหม้
    รู้ทั้งรู้จะเป็นเหยื่อเป็นเชื้อไฟ
    อัคคัภัยเผาผลาญราญก็ยอม
    
    คุณ กอกก
    เอาหวายโบยกระหน่ำซ้ำที่อก
    จนเลือดตกยางออกให้ชอกช้ำ
    เจ็บเจียนตายแค่ไหนไม่ยักจำ
    ก้าวถลำเข้าไฟบรรลัยกัลป์
    
    สมน้ำหน้าเถอะ อย่าเวทนากัน
    
    คุณ magic 
    ถูกต้องเลยสหาย หากหนาวจงเข้าไป แต่อย่าเข้าใกล้มันนัก
    เล่นกับไฟต้องรู้จักระยะของมัน
    อย่าให้ถูกเผา อย่าให้ลุกลามเข้ามา 
    
    คุณ คันปาก
    ใช่ครับคำโบราณว่าไว้อย่างนั้น
    ผมมิใช่คนดีนัก จึงถูกไฟลามเผาจนเกือบวอดวาย
    ดีชั่วอยู่ที่ตัวกำหนด มิได้อยู่ที่ใครพิพากษา
    คันเรื่องใด ฤ ถามมา เราจักตอบ
    
    คุณ ราชิกา
    ไฟเย็นเพียงให้แสงสว่าง
    ไฟร้อนก็ให้ความอบอุ่น
    แล้วเราจะรู้ได้อย่างใด แสงใดร้อนเร่า
    แสงสีใดที่เย็นฉ่ำ
    
    คุณ ผู้หญิงไร้เงา
    เห็นคนนั่งผิงไฟ
     บางครั้งรู้สึกสะท้อนมาถึงตัวเองนะ
    ว่าเคยอบอุ่นเช่นนั้นเหมือนกัน
    
    คุณ นี
    สวัสดีครับ
    คนไม่ขยาดหรอกครับ เชื่อสิ
    
    คุณ มนต์กวี
    รับรู้รสแห่งความทุรนทุรายสิครับ
    
    คุณ ภาวิดา
    ยินดีมากครับ
    บทกวีบบางบทอาจถูกใจใครหลายคน
    
    คุณ คนเมืองลิง
    คิดจะวิ่งเข้ากองเพลิง ฤ
    
    
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    12 พฤษภาคม 2548 07:06 น. - comment id 465587

    ชีวิตเอ๋ยเลือนลางอ้างว้างจิต
    ใครลิขิตขีดเขียนไม่เพียรแก้
    ถือกำหนดบทไว้ไม่เหลียวแล
    ลองชะแง้มีใครดังไพรน
    
    
    แวะมาอ่านยามเช้า
    
    กลอนแต่งได้ดีจัง
  • คมคน

    12 พฤษภาคม 2548 09:23 น. - comment id 465651

    ทุกวี่วันผันผ่านเราท่านเห็น
    มีประเด็นศึกษาหาสุขสม
    ต้องรู้จักหลักธรรมนำภิรมณ์
    อย่าปรารมภ์ตรมทับให้คับทรวง
         จะได้จิตแจ่มใสสบายเบา
    อย่าจมเจ่าเหงาคิดให้ติดหน่วง
    พร้อมเพื่อทำวันใหม่ได้ทั้งปวง
    แล้วแต่ช่วงเวลาสรรหาเอา
         เห็นเหมาะสมสมควรก็ควรทำ
    อย่าปล่อยล้ำเลยไหลเสียดายเปล่า
    ดีกว่าอยู่อย่างขลาดเพียงคาดเดา
    สนุกกว่าเก่าถมเถคะเนดู
       ในบางทีที่มองของภายนอก
    มองไม่ออกบอกไปก็ไม่รู้
    บ้างจ้วงย้อนถอนกลับก็รับอยู่
    บ้างสวยหรูละเลงบรรเลงความ
        บางใจคนค้นจ้องมองไม่เห็น
    ทั้งแฝงเร้นลึกลับล้วนหลากหลาม
    มีทั้งเล่ห์เพทุบายหลายนิยาม
    บ้างซ้อนความตามเหน็บเหมือนเก็บริม
       บ้างกลับกลอกหลอกคนซับสนจิต
    คอยจับผิดโพล่งพลุ่งกระทุ้งทิ่ม
    เล่าเป็นเรื่องร้อยบทหลากรสชิม
    เฝ้าเจาะจิ้มจับเร้าเป่าคารม
        เมื่อตรองตรึกนึกเห็นอย่างเช่นนี้
    ย่อมรู้ดีที่ทำให้ดำขม
    ก็แช่มชื่นตื่นตามาขึ้นมาชม
    เห็นเล่ห์ล้นเหลือคณามาภิเปรย
         มันน่าดูอยู่เห็นเป็นสนุก
    ยังมีสุขศึกษาลีลาเอ๋ย
    ดีดขิมรอพอเวลาลงมาเลย
    อย่าเพิกเฉยเฉื่อยชามาทันที
  • แม่ดอกฟ้า

    12 พฤษภาคม 2548 13:35 น. - comment id 465780

    เชื่อ.. อีกครั้งให้ใจได้ไถ่ผิด
    เชื่อ.. ลิขิตคำว่ารักอีกสักหน
    เชื่อ..ในรักว่าฝังไว้ในกมล
    เชื่อ..รักตนก่อนหม่นช้ำคำคนลือ
    
    ใน..ความรักใช่ก่อร่างสร้างเพียงวัน
    ใน..ความฝันอาจมีใครมิใช่หรือ?!
    ใน..ความจริงใครกันเล่าเฝ้ากุมมือ
    ใน..ความดื้อทิฐินักยังภักดี
    
    รัก..จงลืมเรื่องร้าวรอนแต่ก่อนเก่า
    รัก..ของเราต้องบั่นบากขวากวิถี
    รัก..เพียงรักรักด้วยรักเท่าที่มี
    รัก..ยอมพลีใจกายให้แก่กัน
    
    เชื่อในรัก เชื่อในการกระทำ เท่าที่ทำ เท่าที่มี
  • เรไร

    13 พฤษภาคม 2548 00:27 น. - comment id 466095

    คุณ ผลิใบสู่วัยกล้า
    ขอบคุณครับที่มาเยื่ยมชม
    ในอารมณ์นึงเท่านั้นเอง
    
    คุณ คมคน
    ขอบคุณสำหรับเรื่องราว
    ที่เขียนให้ได้อ่านครับ
    เรื่องราวหลากหลายในชีวิต อย่าถือสากับตัวอักษรไม่กี่ตัวเลยครับ
    
    คุณ แม่ดอกฟ้า
    เท่าที่มี เท่าที่ให้ ขอเพียงแค่ความเข้าใจ
     เท่าที่ให้ก็ดีพอ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน