แม้ยากหากมีสักวัน

แก้วประเสริฐ

            แม้ยากหากมีสักวัน
       คิดจะสร้างทางรักงามสดใส
เฉกไฉไลเมฆินทร์แห่งถิ่นสวรรค์
ลบสิ่งเศร้าเก่าก่อนลงฉับพลัน
ดุจวิมานเก็จแก้วที่แพรวพราย
      มองนภาหาข้อคิดมาเสกสรร
สิ่งแปรผันอบอวลล้วนมากหลาย
ความหวานชื่นขื่นขมตรมหทัย
หวังทำลายตรงบ่วงลดช่วงนั้น
       ดูหมู่ดาวเย้าเดือนเสมือนรัก
เล้าโลมนักขออยู่เป็นคู่ฉันท์
ต่างอวดโฉมโน้มน้าวเฝ้ารำพัน
ออดอ้อนกันเพื่ออยู่เฝ้าสู่ปอง
       อันรักขื่นหวานขมเพียงลมปาก
ล้วนจะฝากลิ้นเล่ห์หันเหสนอง
ส่งผูกพันผันผวนตามครรลอง
ฉุดทำนองแสนเสนาะกัดเจาะใจ
         กลิ่นหอมหวนลิ้มลองที่ปองอยู่
เสกสันต์คู่อารมณ์บ่มให้ไหว
ใส่จริตหว่านเชิงมัดผูกรัดใน
ละลานไปสุดผวายามคราชม
          หากใฝ่หลงปลงจิตเข้าเวียนว่าย
เปรียบดั่งคล้ายใยหวานมันขื่นขม
มากรสเล่ห์ล้วนเสน่หาพาระทม
ด้วยคารมฝังลึกแนบผนึกทรวง
          สิ่งเหล่านี้นะหรือคือสื่อรัก
เย้ายวนนักดุจบุบผามาจากสรวง
พอนานเนิ่นเหินร้างยากตักตวง
สร้างหลอกลวงยิ่งนักแล้วหักจร
       น้ำคำช่วงห้วงลึกเวียนหันวก
สุดสะทกเปรียบไปคล้ายคันศร
ลูกศรหักรักสลายแสนอาวรณ์
ดุจละครตอนจากพรากแสดง 
       รำพึงทวนสู่ภวังค์พิมานรัก
เพริศพริ้งนักเรืองรองสีส่องแสง
ดารดาษพร่ำเพ้อละเมอจำแลง
สุดแอบแฝงหอมหวนรัญจวนใจ
       ทิ้งพะวงหลงสิ่งพิงความฝัน
ละโศกศัลย์หันกลับสู่สดใส
เหมือนละครชีวิตวนเวียนไป
มวลเหตุไซร้อยู่กับตัวหัวใจเรา
       แม้นจะยากคงมีสักวันหนึ่ง
ได้ซาบซึ้งถึงแก่นของเราเขา
สิ่งผ่านมาดุจเดือนแต่ไร้เงา
มิขอเฝ้าไขว่คว้าหาดวงดาว
       สิ่งพะวงหลงทางในความรัก
หากประจักษ์ถึงเหตุมาสืบสาว
ผลทั้งปวงล้วงลึกจากเรื่องราว
ที่แพรวพราวมาขจัดปัดละลาย
       อันปวงรักนั้นอยู่คู่สิ่งหลอน
ริเล่นร้อนควรผ่อนผันกันสลาย
ปิดประตูเปิดหน้าต่างคงมิวาย
มวลมากมายตรองดูล้วนรู้เอง.
  ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙