วิ่งวิ่งวิ่ง บนทางกว้าง เคว้งคว้างเย็นเยียบเงียบเหงา เอื้อมมือตะครุบจับความว่างเปล่า แม้เงายังเล็ดลอด....หลุดลอย น้ำค้างคืนอ้างว้าง หยาดหยดลงคว้างคว้าง...รสกร่อย สายรุ้งที่เฝ้าฝัน....ลับรอย หายวับวูบผล็อยไปพร้อมใจ... ไม่ใช่ไม่มีใครรัก... แต่ทำไมเหนื่อยนัก....ไม่รู้ได้... เหมือนฉันวิ่งตามใครต่อใคร เงาหลัดหลัด เอื้อมไป...คว้าเพียงลม... ฤาชะตาเดียวดายขีดไว้แล้ว ต้องวาดทับรอยแนวความขื่นขม โดดเดี่ยวทุกก้าวนึก...ลึกระทม ตราบหัวใจยังกินลมเรื่อยหรือไร? วิ่งวิ่งวิ่ง...บนทางกว้าง เคว้งคว้างแต่ยังอยู่ยังสู้ไหว ระทดท้อจะพ้อว่าจะด่าใคร ฤาชะตาถูกว่าไว้....ให้เคียงลม.... เมื่อไหร่... ความรู้สึกคล้ายวิ่งตามคนมากมาย....จะหยุดลง..................... เหมือนจุดหมาย...ไม่เคยมี
กะเรกะร่อน 7 พ.ค. 2548 03:36 น. - ID 75557 
734
1
0
7 พฤษภาคม 2548 14:53 น. - comment id 463195
ตอบให้... ง่ายนิดเดียว... ก็หา..คนมาวิ่งตามซิ... เราจะได้รู้สึกว่า... กำลังวิ่งหนี.. อิ ๆ... แวะมา ทาย ทัก จ้า...
9 พฤษภาคม 2548 23:21 น. - comment id 464268
วิ่งวิ่งวิ่งไปทำไมให้เหนื่อยยาก วิ่งวิ่งวิ่งลำบากต้องก้าวขา วิ่งวิ่งวิ่งก็เหนื่อยหนายซึ่งกายา วิ่งวิ่งวิ่งโรยลาไปตามลม
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
