จวบฟ้าสีทอง

หิ่งห้อย

เมื่อวันที่ฉันเดินทาง              บากหน้ามุ่งสร้าง
ทุกทิศทั่วแคว้นแดนสยาม
               โดดเดี่ยวอ้างว้างทุกยาม         คิดถึงเขตคาม
ที่ฉันนั้นพรากจากมา
                บางครั้งนั่งนองน้ำตา              คิดถึงพ่อข้า
อุราพะว้าพะวง
                เดือนคล้อยลอยลับดับลง         ป่านนี้พ่อคง
ใจลอยคอยทางลูกยา
                พรุ่งนี้รุ่งรางทาบทา                 หนทางข้างหน้า
ลูกยาจะฝ่าฟันไป
                หมอกมัวเกลือกลั้วด้วยไฟ       แม้หนักเพียงใด
จะใฝ่จะฝ่าประลอง
                 จวบจนขอบฟ้าสีทอง                รุ่งรางเรืองรอง
จะร้องจะรำนำชัย
                 ด้วยเดชด้วยคุณพระตรัย        รัตน์จงคุ้มภัย
ปกป้องคุ้มครองเมตตาฯ				
comments powered by Disqus
  • คงอักษร

    18 ธันวาคม 2544 15:23 น. - comment id 25899

    แต่งได้อารมณ์ดีครับอยากแต่งได้อยางนี้มั่ง
  • dokkoon

    18 ธันวาคม 2544 17:27 น. - comment id 25922

    เก่งจ้ะ ชมชอบนะ
  • ผีเสื้อปีกบางฯ

    19 ธันวาคม 2544 15:16 น. - comment id 26101

    ชอบจังค่ะ 
    
  • ต้า

    20 มกราคม 2545 12:51 น. - comment id 31271

    ถ้าไม่ลำบากก่อนประสบความสำเร็จ   ชีวิตก็ดูไร้ค่านะค่ะ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน