.. ทะเลงามยามแสงอาทิตย์ส่อง .. คลื่นละล่องฟองขาว .. ราวแก้วใส ดั่งเกร็ดแก้วแพรวเพริศ เลิศพิไล ชวนให้ใครต่อใคร .. หลงใหลกัน ยามพิโรธโกรธขึ้ง .. ตะบึงโหม กลับถาโถมแรงกระหน่ำย่ำเหยียดหยัน ไม่ราลด หมดสิ้น .. ทุกสิ่งพลัน กลับดึงดันคลื่นกวาด .. ซัดสาดไป ใยทะเลแปรปรวน .. เรรวนนัก ยากจะหักใจเชื่อ .. เผื่อใจไหว .. ด้วยไม่รู้ฤทธิ์วันอันตราย .. .. จะเกิดขึ้นคราใด .. ในทะเล .. คงเหมือนคนใจรวน ชวนขยาด หากพลั้งพลาดหลงไหลใจคงเฉ .. เพราะไม่รู้วันใด .. ใจรวนเร .. จะพัดโหมดั่งทะเล เพ-ลา เมา เหมือนดั่งเจอใจเร้นซ่อนกะล่อนหลอก ใจอีกดวงคงชอกช้ำ .. ระกำเหงา ด้วยแรกหลงคารมหวาน .. พาลหูเบา แต่สุดท้ายโดนบาดเข้า .. จนร้าวใจ ยามอารมณ์ลุกแรง แฝงความโกรธ ยิ่งกว่าฟ้าดินพิโรธ .. เป็นไหนไหน .. คลื่นอารมณ์โถมถา .. เวลาใด .. หนักกว่าภัย คลื่นทะเล .. เพ-ลา เมา ++**++**++**++**++**++
5 พฤษภาคม 2548 19:56 น. - comment id 462368
คลื่นอารมณ์จมดิ่งเหมือนสิ่งสู่ เข้ามาอยู่กลางใจให้ไหวหวั่น เหมือนทะเลพิโรธมาโกรธกัน ฆ่าชีวิตคนนับพันให้ล้มตาย แต่งได้ดีมากเลยค่ะ แวะมาชื่นชมในผลงานนะค่ะ
5 พฤษภาคม 2548 15:48 น. - comment id 462437
แวะมาอ่านอารมณ์ที่ซ่อนเร้นครับ...
5 พฤษภาคม 2548 16:17 น. - comment id 462445
อ่านแล้วได้อารมณ์เลยนะเนี่ย .. .. รู้สึกมีพลังไงก้อไม่รู้ ..แหะๆๆ แวะมาทักทายค่ะ ..