..๏ คนล่าฝัน

อัลมิตรา

..๏ เคล้าความฝันอันกระจ่างสว่างไสว	
จากจิตใจรื่นรมย์ผสมผสาน
หลากวิธีที่ตระหนักวิจักขณ์วิจารณ์
บังเกิดกานท์เสริมศัพท์ประดับประดา
สวมวิญญาณพรานไพรไล่ล่าฝัน	
เข้าเขตขัณฑ์พฤกษ์ไพรไต่ภูผา
พกลายแทงจินตนาการอันโสภา
เพื่อเสาะหาขุมทรัพย์เมืองลับแล
ยามราตรีมีดาวสกาวพร่าง
แสงส่องทางจรัสศรีมีดวงแข
ไร้เดือนดาวคืนใดใช่ตัวแปร
ความพ่ายแพ้ใช่อุปสรรคปักแทงใจ
ออกเดินทางสร้างสรรค์ประพันธ์พจน์
แม้นกำหนดกฎเกณฑ์เช่นเขาใหญ่
จักก้าวข้ามมุ่งมั่นไปทันใด
ด้วยหัวใจเสรีมิรีรอ
ลบอ่อนแอแพ้พ่ายหายหมดสิ้น
นอนกลางดินกินกลางทรายหายย่อท้อ
สัมภาระคือฝันเท่านั้นพอ
ไม่อ่อนข้อต่อชะตาขอท้าทาย
แม้นไร้ดาวพราวพร่างทางมืดมิด
แต่ดวงจิตแจ่มกระจ่างช่างเฉิดฉาย
จินตนาการความฝันพร่างพรรณราย
แม้นเดียวดายไม่ขยาดหรือหวาดระแวง
หากผู้ใดใครมีไมตรีจิต
ร่วมลิขิตวรรณกรรมล้ำกล้าแกร่ง
อุดมการณ์ความสามารถอาจพลิกแพลง 
มาร่วมแปลงอรรถรสเป็นบทกวี 
สัญชาตญาณนักล่าตามหาฝัน
เสกอักษรสร้างสรรค์บรรณวิถี
ไร้กฏเกณฑ์คุมขังดั่งเคยมี
อิสระเสรีที่หัวใจ ๚ะ๛