....ชีวีย่ำย้ำโลกเผชิญโชคชะตา แหวกม่านฟ้าฝ่าฟนแลลมหนาว จักรวาลหมุนเวียนเปลี่ยนเรื่องราว ชะตากรรมย่างก้าวสู่คืนวัน จักรวาลเวิ้งว้างกลางฟ้าสูง สุดปลายรุ้งสุดขอบฟ้าทะเลฝัน มันกว้างใหญ่ไม่อาจก้าวในเร็ววัน ชีวีฉันจะจบลง ณ.หนใด.
20 เมษายน 2548 18:54 น. - comment id 456822
ชีวิตข้า ข้ารู้ดับตอนไหน ไม่มีใคร มาขวางก่อนจางหาย เมื่อข้าเห็น ข้าต้องเป็นเช่นในกาย ไม่ให้หายไปจากจิตคิดแค่เพียง.. สายลมหนาวเข้ามาเยือนเหมือนเตือนข้า วันเวลาใกล้เข้ามาน่าฉงน วันนี้แล้วสินะที่ข้าทน เธอนั้นคน หลายใจใยทิ้ง............................. (ว่) ง่ะๆๆ หนุก
20 เมษายน 2548 21:01 น. - comment id 456889
ไม่รู้จะจบจะจาก ไม่รู้จะพรากเวลาไหน แต่รู้สิ่งหนึ่งซึ้งใจ ยังคงห่วงใยตัวเธอ *-*แวะมาทักทายค่ะ*-*
21 เมษายน 2548 06:54 น. - comment id 457115
แวะมาเป็นกำลังใจให้นะ