๏ เป็นเพราะด้อยโอกาสขาดความรู้ ถิ่นเคยอยู่จำร้างไปต่างที่ ค่าของเงินสูงกว่าคำว่า ดี หลงแสงสีเมืองฟ้าน่าภิรมย์ ๏ อันเงินทองหาใช้ใช่เรื่องง่าย ยังมิวายถลำตนจนติดหล่ม ไปฟุ้งเฟ้อเห่อบ้าค่านิยม หลงชื่นชมสิ่งเร้ามอมเมาใจ ๏ จำปลดเสื้อเปลื้องผ้ายอมหน้าด้าน ร่างสะคราญยั่วยวนชวนหลงใหล ขยิบตาท้าทายมิอายใคร หวังจะได้เพียงแค่แก้ความจน ๏ อกเอวส่ายย้ายโยกสะโพกร่อน ล้วนบั่นทอนจิตใจให้มัวหม่น เหมือนดูแคลนคุณค่าคำว่า คน คล้ายไม่ทนงานหนักรักสบาย ๏ เบื้องลึกใจใครรู้อดสูยิ่ง คือเรื่องจริงสังคมข่มคนพ่าย เพียงก้าวพลาดล้มพับชีพกลับกลาย ด้วยน้ำลายละเลงด่าลืมปรานี ๏ ถูกเหยียดหยามตอกย้ำว่าต่ำต้อย สังคมคอยห้ำหั่นจนขวัญหนี ชื่อด่างพร้อยรอยตราเปื้อนราคี ด้วยวจีเลวร้ายหมายสาดโคลน ......................................
19 เมษายน 2548 20:55 น. - comment id 456132
เห็นด้วยกับคุณค่ะ ที่ว่าเรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นมากมายในสังคมบ้านเราจริง ๆ อ่านกลอนของคุณแล้ว นึกเห็นภาพค่ะ
19 เมษายน 2548 20:56 น. - comment id 456133
ขอชื่นชมครับ เข้าถึงสังคมได้ดีทีเดียว
19 เมษายน 2548 21:22 น. - comment id 456142
เมื่อใครก็ไม่รู้นะค่ะ ที่สังคมจะให้อภัยผู้ด้อยกว่ากันเสียที (แต่งได้ดีมากเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ)
19 เมษายน 2548 21:34 น. - comment id 456151
โอ้พระเจ้า จอร์ด มันยอดมาก เอ่อ ให้ตายเถอะซาร่า เพราะมากเลยครับ เนื้อหาดีมากเลย ขอนะครับ
19 เมษายน 2548 23:21 น. - comment id 456220
ค่านิยมเดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปเยอะมากค่ะ เห็นแก่วัตถุนิยมมากกว่าคุณธรรม เป็นเหตุให้สังคมเสื่อมค่ะ แต่งได้ดีมากๆค่ะยอดเยี่ยมจริงๆ
20 เมษายน 2548 07:00 น. - comment id 456400
ความหมายดีมากเลยครับ แวะมาเป็นกำลังใจให้นะ
20 เมษายน 2548 09:26 น. - comment id 456463
ชื่นชมด้วยคนครับ
20 เมษายน 2548 09:41 น. - comment id 456473
น้อยคนนัก..จะรู้ถึงความรู้สึกของพวกเขา.. ***แวะมาอ่านงานงามครับผม