มองข้าวพัดกะเพราะหมึก..ใจนึกเศร้า ไม่น่าเลยตัวเรา..ทำหัวดื้อ พ่อใช้งานทำไม่ลุก..ร้องครางฮือ นั่งเล่นเน็ตเป็นบื้อ..กันทำไม เดินลงไปเห็นกะทะครอบถ้วยอยู่ พ่อคงรู้ว่าเราหิวจึงหุงหา เห็นเช่นนั้น..น้ำตาหลั่งสุดพรรณนา โอ้..พ่อจ๋า..ลูกรักพ่อ..รักจริงๆ สรุป..วันนี้เป็นอะไรบอกไหมนั่น พูดคนเดียวพัลวัน..พลันสับสน หิวข้าว..กินข้าว..หิวรัก..กินอดทน คงต้องทน..กว่าจะเที่ยง..เดี๋ยวพ่อมา