หน้าส่วนตัว
เพียงวิมานอารมณ์
ระวีวัลย์ผันแสงแรงเร่าร้อน
แสนอาวรณ์ดวงหทัยให้วาบหวิว
ท้องฟ้าใสใยรักช่างขาดปลิว
สีครามลิ่วทาบทอคลอสีแดง
ตะวันเอ๋ยเคยพะนอล้อเล่นเคล้า
ลมพัดเอาใบไม้ใส่สีแสง
มวลคลื่นซัดซ่านทรายประกายแรง
ช่างแอบแฝงเหลืออยู่สู่ห้วงกาล
สนธยาคราหนึ่งตรึงซึ่งความฝัน
ความผูกพันขันชะเนาะเลาะไพศาล
บัดนี้เล่าเหลือไว้ไกลวันวาน
ช่างร้าวรานบั่นห้วงดวงหทัย
แสงตะวันพลันทาบจับขอบฟ้า
หมู่เมฆาสร้างวิมานดั่งสรวงไศล
แดงเก็จมณีแพรวเพริศเฉิดไฉไล
ลมกระจายเป็นละลิ่วทิวทัศน์แล
ดุจความฝันฉันสร้างวิมานเมฆ
วิไลอเนกเฉกเฉลาเคล้ากระแส
วิญญาณรักมั่นคงจากดวงแด
เหลือเพียงแต่เงารักปลักห้วงจม
โอ้อกเราช่างแย่แม่เจ้าเอ๋ย
สิ่งที่เคยพาดฝันพลันยากสม
เหลือตะกอนห่อนรักดุจเลนตม
ปีนเกลียวปมสุมลึกผนึกตะวัน.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
แก้วประเสริฐ 17 เม.ย. 2548 15:27 น. - ID 74592 
1140
15
0
17 เมษายน 2548 16:22 น. - comment id 454659
วิมานอารมณ์ จมความเศร้า ระหว่างเรา เรื่องเคล้าน้ำตา...
17 เมษายน 2548 16:25 น. - comment id 454663
ขันชะเนาะ เลยเหรอเพื่อนรัก.ระวังเลือดลมไม่ไหลเวียนเน้อ.. ...
17 เมษายน 2548 16:37 น. - comment id 454679
ครั้งหนึ่งในความฝัน...ฝันไว้ว่าอย่างไรหนอ?...อยากรู้จัง!!!...แฝดเพื่อน...บอกได้เปล่าคะ...(มาแซวโดยเฉพาะจ๊ะ...)... ...กำลังจะถามเหมือนกัน..ว่าขันชะเนาะ...เนี่ย..ขันตรงไหนคะ...ปกติเขาจะใช้เวลาห้ามเลือดอ่ะนะ...หรือว่า..ราชิกา..เรียนเลยไปแล้วก็ไม่รู้...แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีแหล่ะ...ขอคำอธิบายด้วยค่ะ...แฝดเพื่อน...
17 เมษายน 2548 17:13 น. - comment id 454695
แอบมาเยือนวิมานคุณแก้วค่ะ .
17 เมษายน 2548 17:48 น. - comment id 454703
= = = = = = = = = = = = = = = = ให้คำนึงถึงความหลังในครั้งก่อน สุดอาวรณ์มิอาจผันวันคืนหวน สายใยรักมีต่อกันพลันเรรวน วิมานครวญลับหายไปกับนาง = = = = = = = = = = = = = = = =
17 เมษายน 2548 18:05 น. - comment id 454712
แค่ความฝัน..เท่านั้นเองเหรอ หากฝันแล้ว..เศร้าแบบนี้ อย่าฝันอีกเลยนะ :)
17 เมษายน 2548 18:10 น. - comment id 454715
ใช่ขันชะเนาะหัวใจหรือเปล่าคะ อิอิ โดนสองสาวข้างบนแซว เราเลยมาช่วยซ้ำ อิอิ
17 เมษายน 2548 22:43 น. - comment id 454883
คุณ ลอยไปในสายลม
วิมานอารมณ์เป็นหนึ่งในอารมณ์ที่เพ้อฝันตามเบื้องหน้าและหลัง อยู่แต่ละสภาพของอารมณ์และสิ่งแวดล้อมอันพึงเกิด เมื่อพบสถานที่เคยแวดล้อมด้วยความสุข แต่เพียงเดียวดายย่อมระลึกถึงสาเหตุนั้นๆยามสภาพที่เปลี่ยนผันไปครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ
17 เมษายน 2548 22:45 น. - comment id 454885
คุณ กุ้งหนามแดง
เพื่อนรักยามเกิดความรักที่ผูกพันจนถึงแก่ความมั่นใจอาลัยห่วงหาเปรียบอุปมาดั่งถูกผูกมัดทั้งกายและใจยากที่จะดิ้นหลุดไปได้ เปรียบไว้ดังขันชะเนาะห้วงใจยากจะผันแปรได้จ๊ะเพื่อนรัก
แก้วประเสริฐ.
17 เมษายน 2548 22:55 น. - comment id 454899
คุณ ราชิกา
ครั้งหนึ่งนานมาแล้วอดีตกาลฝันอันสล้างท่ามกลางความสุข ณ ริมชายหาดที่หนึ่ง เป็นความรักที่มอบให้ด้วยกายและใจ สัญญาใจที่ผูกพันดั่งสายใยที่ถูกขันชะเนาะทุกเปาะของหัวใจ เปรียบได้กับการขันสิ่งนี้ไว้มิให้ดิ้นหลุดไปเป็นอย่างอื่นไปได้ ถูกผูกมัดทุกแง่มุมยากที่จะดิ้นหลุดจ๊ะเป็นความรักอันยิ่งใหญ่ไพศาลมาก แต่อนิจจาดั่งกลอนพรรณาว่าไว้แหละจ๊ะแฝดเพื่อนรัก เหมือนแฝดเพื่อนเรานี้แหละสิ่งใดคิดว่าแน่ย่อมเป็นอนิจจังไปในที่สุด จริงแม๊ะเพื่อนรัก การผูกไม้ไผ่ยากนั่งห้างก็เรียกขันชะเนาะไม่ใช่หรือคือทำให้สิ่งนั้นสิ้นสุดลงใช่ไหมจ๊ะ นี่นะปกติผมจะตอบรุ่งขึ้นอีกวัน แต่นี่เห็นสงสัยกันเลยแถลงมาให้ทราบจ้าขอบใจแฝดเพื่อนมากนะจ๊ะ
แก้วประเสริฐ.
17 เมษายน 2548 23:01 น. - comment id 454907
คุณ เพรง-พเยีย
เป็นวิมานเมฆขอรับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
17 เมษายน 2548 23:07 น. - comment id 454909
คุณ ผู้หญิงช่างฝัน
วิมานพลันกลับกลายละลายสิ้น
กระแสรสินธุ์ห้วงใจให้สลาย
เหมือนวิมานเมฆน้อยค่อยกระจาย
ลมพัดไปสลายแล้วแก้ววิญญาณ์
แก้วประเสริฐ
ขอบคุณมากครับ
17 เมษายน 2548 23:10 น. - comment id 454913
คุณ gems
ความฝันแต่ละคนย่อมแตกต่างซึ่งกันและกันอยู่ที่จังหวะชีวิตของคนเราซึ่งแท้จริงแล้วย่อมปราถนาฝันที่กระจ่างสุขแต่ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน แต่กระนั้นแม้จะเป็นฝันที่เศร้าแต่ก็เคล้าแฝงไว้ด้วยอารมณ์บ่มสุขเสมอครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
17 เมษายน 2548 23:15 น. - comment id 454917
คุณ คนเมืองลิง
ความรักของถูกคนย่อมจะปราถนาในสิ่งที่แน่นอนมั่นคงเสมออุปมาดั่งผูกไว้มิให้ไปไหนดุจดั่งมัดเป็นเปาะมิให้ดิ้นหลุดเสมอจึงเปรียบดั่งขันชะเนาะ หากเป็นเส้นเลือดก็มิให้ไหลผ่าน หากเป็นห้างไม้ไผ่ก็ไม่ให้หลุดจากกัน ความรักที่ยิ่งใหญ่ก็เช่นเดียวกันครับ คุณเก่งมากจริงๆที่เข้าใจถึงสาเหตุ อิอิ แต่มิวายสายใยหลุดจากการขันไปได้อย่างไรตอบทีซิ เพราะคุณจะคงผ่านประสบการณ์มาแบบนี้หรือเปล่าล่ะครับ อิอิ ล้อเล่นนะครับแต่อย่างไรขอบคุณมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
18 เมษายน 2548 01:36 น. - comment id 454984
แวะมาชมตอนดึกค่ะ... คุณแก้ว... ว่าแต่ท่อนสอง... ตระวัน......พิมพ์ผิดหรือปล่าวค่ะ.. ตะวัน.... หรือต้องการสื่อ..ถึงอะไร.. ภูฯ..อาจจะง่วง...อ่านแล้วงงก็ได้... รวมรวมแล้ว... ก็เศร้า...จังค่ะ... แล้วแหม..รูปที่นำมา... ก็น่าสงสารจริง ๆ...เลย... ชายคนนั้น..น่ะ..คุณแก้วรึปล่าว...??
18 เมษายน 2548 11:03 น. - comment id 455060
คุณ ภูตะวัน
ขอบคุณครับ ครับผมพิมพ์ผิดเองครับ แล้วไปแก้ไขแล้วล่ะครับ ส่วนรูปนั้นผมสื่อถึงคนที่กำลังนั่งคิดถึงความหลังไว้ครับ สงสัยไม่ใช่ผมแน่อิอิเพราะผมไม่หล่อแบบเขาหร๊อกครับ จริงๆผมขี้เหร่มากเลยนะครับ แต่อย่างไรขอบคุณเพื่อนมากครับหายไปนานเลยนะครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ
แก้วประเสริฐ.
18 เมษายน 2548 11:26 น. - comment id 455077
ตะวันรอนผ่อนแสงใช่แล้งลับ
มิได้อับแอบอิงละทิ้งถอน
พอวันรุ่งพุ่งผินทินกร
เที่ยวลอยร่อนเล่นฟ้านภาพพราว
ตะวันชื่นตื่นตาทั้งฟ้าฝน
พอมีผลดลดาลเหมือนหว่านข้าว
เมล็ดพล่านผ่านมาชั่วคราคราว
ไม่สูญกล่าวเปลือกแตกชำแรกใบ
สนธยาราตรียังมีอยู่
ยังเฝ้าดูดื่มด่ำคำไสว
ก็หยุดบ้างบางทีที่อยู่ไกล
ก็รักใคร่คำนึงยังตรึงตรา
อันแสงสีส่องสาดพาดกระทบ
ย่อมไม่จบจับร่อนสะท้อนหา
ทั้งหมอกขาวขุ่นเขทั้งเมฆา
กำลังกล้าก้อนกลุ่มเข้ารุมบัง
วิมานเสกสร้างไปกระไรนั่น
แค่ป่วนปั่นหันเหซิเร่หวัง
อย่าเพิ่งรักลืมหลงเดี๋ยวคงชัง
ความบดบังบิดเบือนให้เชือนแช
อย่าเช่นนั้นอันใดนั้นไม่หยุด
มีแต่ฉุดชักไปในกระแส
เพียงส่วนเสี้ยวเดี๋ยวหนึ่งก็พึงแปร
มิได้แย่ยับย่อยสักน้อยเลย
18 เมษายน 2548 11:46 น. - comment id 455088
เห็นกลอนเพื่อนเตือนไว้ใจมิสิ้น
มิโบยบินสิ้นหวังดั่งกังขา
สุดสะท้านผ่านภพจบเวลา
เป็นวาสนาของเราเฝ้าเชยชม
ตะวันแล้งแห้งห้อยเหมือนรอยเข็ม
ยากจะเต็มน้ำหลากพรากขื่นขม
น้ำซัดห้วงล่วงลับดับภิรมย์
คลื่นระบมยากหันสันต์ซัดทราย
เจ็บคราวนั้นพลันกำหนดลดสิ่งหวัง
แต่ความหลังฝังฝากจนหน้าหงาย
รอยถิ่นเก่าเคล้ารักมากลับกลาย
เพื่อนหล่อสลายห้วงรักจากชีวัน
เปรียบเมล็ดพืชหว่านกล้าลงแนวหิน
จึงจบสิ้นริ้วรอยจบคล้อยฝัน
อันหาดทรายยาวเหยียดเฉียดใจกัน
มีสักวันพานพบสบคนรักจริง
อุปมาสร้างใจคล้ายวิมานเมฆ
ด้วยเราเสกภาพรอยคล้อยตามยิ่ง
จะนึกถึงสิ่งอย่างใดได้ทุกสิ่ง
ดุจผีสิงวาดเว้าเคล้าอารมณ์
พอเห็นเพื่อนเตือนอุราพาแช่มชื่น
ใจระรื่นฟื้นภายในได้สุขสม
มาเล่นกลอนผ่อนรักหักภิรมย์
ละขื่นขมเพราะชนใหม่ได้ชิดเชย. 555
แก้วประเสริฐ.
18 เมษายน 2548 12:03 น. - comment id 455099
วิมาณรักถักทอรอสุขสม เพียงวิมาณอารมร์ล่มสลาย สิ่งที่หวังร่วมกันพลันกลับกลาย ดั่งกองทรายถูกคลื่นเกลื่อนกลืนดิน ก่อขึ้นใหม่ก็ได้นะครับ อิอิ
18 เมษายน 2548 12:41 น. - comment id 455142
คุณ ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
วิมานทรายคลื่นซัดพัดขาดหาย
สุดละลายเหลือไว้แค่เพียงฝัน
เป็นตะกอนซ่อนอยู่คู่รำพัน
ยามใฝ่ฝันจึงกระจายส่ายออกมา
ขอขอบคุณคุณฤกษ์เบิกบานจิต
ยอดมิ่งมิตรที่คิดออกมากหนา
ยากสร้างสรรค์ขันขอบกอบขึ้นมา
แล้วแต่วาสนาจะพานพบสบตัวผม.
ขอบคุณมากนะครับคุณฤกษ์มิตรรัก
แก้วประเสริฐ.
18 เมษายน 2548 13:09 น. - comment id 455175
ดีนะที่เป็นวิมานอารมณ์..กลัวจะเป็นสนามอารมณ์อ่ะท่านแก้ว..แบบว่า..อย่าเห็นฉันเป็นสนามอารมณ์... **แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมครับ
18 เมษายน 2548 13:19 น. - comment id 455184
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้
นั่นซิเป็นมาแล้วล่ะครับ กว่าจะถึงตอนนี้สนามอารมณ์เกิดแล้วล่ะแล้วก็ดับแล้วด้วยซีครับ ขอบคุณมากนะครับ
แก้วประเสริฐ.
18 เมษายน 2548 13:20 น. - comment id 455185
แอบ......มาดูนะ.....อิอิอิ....เขียนได้เพราะจัง ชื่นชมจ้าาาาา
18 เมษายน 2548 15:54 น. - comment id 455296
แต่มิวายสายใยหลุดจากการขันไปได้อย่างไรตอบทีซิ .. ขอตอบว่าตอนขันอาจจะมีการปีนเกลียวกันค่ะ หรือไม่ก็คงจะขันซะแน่นเกินไป คนเราต้องเดินสายกลางใช่ไหมคะ อิอิ ตอบถูกหรือผิดเฉลยด้วยค่ะ ได้คะแนนเท่าไหร่ จากผู้มีประสบการณ์น้อยนิด อิอิ
18 เมษายน 2548 17:00 น. - comment id 455346
คุณ แก้วนิดา
ไม่ต้องแอบมาหรอกจ้า บ้านนี้ตามสบายทุกอย่างอิอิเพราะเป็นกระท่อมคนจนย่อมไม่มีสิทธิ์ต่อรอง ขอบใจมากจ้า
แก้วประเสริฐ.
18 เมษายน 2548 17:06 น. - comment id 455348
คุณ คนเมืองลิง
อิอิ ต่างคนช่วยกันขันกันไปขันกันมาเลยเป็นตลกขบขันซะเลย 555 สายใยเลยหลุดออกจากกันเพราะคนที่ช่างขันกับเอาสายใยไปขันชะเนาะคนอื่นซะแล้วเลยคลายสายใย แถมยังแลบลิ้นให้ซะอีก อิอิ ก็เท่านี้แหละ คะแนนหรือเอาไปคะแนนเต็มเลยล่ะเก่งจังคนเมืองพระนารายณ์ซึ่งอุดมไปด้วยปราชญ์แยะลูกหลานเลยเก่งทุกๆคนจ้า 555
แก้วประเสริฐ.
18 เมษายน 2548 18:02 น. - comment id 455374
ยังดีที่มีหลงเหลือ ฟามาตามสายนะคะ ยังไม่ได้อ่านหลายงานนิ่งอยู่ที่เมล์ แต่จะอ่านจนหมด อย่างเพิ่งเข้าใจผิด ว่าไม่สนใจงานที่แนะนำนะคะ เวลามันจำกัด
18 เมษายน 2548 23:19 น. - comment id 455559
คุณ ฟา
ไม่เป็นไรครับ การมีน้ำใจให้แก่กันและกันนั้นย่อมมาแห่งมิตรภาพอันยาวนานครับ ขอบคุณมากครับ
แก้วประเสริฐ.
20 เมษายน 2548 06:51 น. - comment id 456388
จะหยุดตรงนี้ที่เธอ ไม่เผลอให้คนอื่น อย่าทำให้ฉันคลายชื่น ไม่ระรื่นเป็นอื่น เพราะเธอเอย............
20 เมษายน 2548 12:53 น. - comment id 456623
คุณ ทรายกะทะเล
ขอบคุณน้ำคำอันแสนชื่น
ตรงนี้และตรงนี้มิเป็นอื่น
หาความชื่นคืนหวานณแห่งนี้
สถานที่มอบไว้แด่นาง
แก้วประเสริฐ.
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
