สิบหกปี ทิ้งทุกอย่าง ไว้ข้างหลัง อยู่ลำพัง ในห้วง เสน่หา พี่ห่างหาย ไปลับ ไม่กลับมา เพราะปัญหา มืดมัว นัยหัวใจ มิคิดพราก จากมา แล้วลาลับ ให้เจ้านับ คืนวัน ที่หวั่นไหว ทางชีวิต ลำเค็ญ ที่เป็นไป ต้องซ่อนไว้ รักเรา แม้นเศร้าตรม สิบหกปี ผ่านไป ใจนึกหา คิดกลับมา เยือนถิ่น ที่ขื่นขม แต่มิอาจ คืนทาง ร้างอารมณ์ ทุกอย่างจม ความว่างเปล่า ร้าวอุรา แล้ววันหนึ่ง ที่เจ้าถาม ติดตามอยู่ ฟ้าคงรู้ ถึงความ ปรารถนา มอบฤทัย เลือนลับ ให้กลับมา หวนเพลา วันชื่น คืนพิไล เจ็ด-มีนา..คราพบ พี่ปลาบปลื้ม มิอาจลืม สิ่งดีดี เจ้ามีให้ คอยห่วงหา มอบความหวัง กำลังใจ จะรับไว้ คู่กัน นิรันดร. สายอักษร และความรู้สึก..จากกระทิง.. เรียบเรียง โดย..คนโง่งม
15 เมษายน 2548 12:41 น. - comment id 453642
จะมีสักคนไหมที่รักกันจริง จะมีสักคนไหม คนที่เขาไม่จากไป ฉันพร้อมให้เขา จนหมดใจ จะมีไหมสักคนที่เกิดมาเพื่อจะมาอยู่ด้วยกัน ตื่นตอนเช้า ก็ได้เห็นเขาก่อนใคร และมีเขาข้างกาย เมื่อหลับตา เขาคนเดียว เท่านั้นเอง ที่ผูกพันเป็นตัวจริง ไม่ใช่เพียง...เจอกัน เพื่อจากไป จะขอแค่เพียง ใครสักคน ...
15 เมษายน 2548 13:22 น. - comment id 453674
สิบหกปีแห่งความหลังยังฝังจิต เธอสถิตตรึงทรวงดวงใจฉัน แม้นเวลาผันผ่านมานานวัน รักคงมั่นเพียงเธอเสมอ..ใจ มาส่งความรู้สึกแทนใครที่นครปฐมคะครู รักใครหนอจะยืนยงตั้ง 16 ปีอยากเห็นตัวจริงจังค่ะ
15 เมษายน 2548 14:18 น. - comment id 453698
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = ความรู้สึกจากนครปฐม... ลอยตามลมมาถึงภาคตะวันออกทีเดียวค่ะ = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
15 เมษายน 2548 15:49 น. - comment id 453747
**************************************************** เจ้าแว่นภู..เขาไม่ค่อยชอบเรื่องกลอนเท่าไหร่..เผื่อจะได้นึกชอบบ้าง.. ***************************************************** # ดีใจค่ะ ที่ทำให้เจ้าแว่นภู.......ของพี่ผู้เฒ่าเค้านั่งแต่งกลอนได้ เจ้าแว่นภู...ของพี่เค้าทำได้ดี คนเก่ง... คนไกล ......คนนั้น นานเท่าไรก็ยังเป็นคนเก่งในใจเราเหมือนเดิม....... ขอบคุณค่ะ
15 เมษายน 2548 16:35 น. - comment id 453787
..ผมอ่านกลอนนี้แล้วอดคิดไปไม่ได้ว่า เลข 16 คือเลขแห่งความหลัง อย่างที่เพลงครูสุรพลร้องไว้ ความรักเป็นสิ่งที่เราปราถนากันทุกคน แต่ผมก็ไม่ได้เข้าใจคำว่าความรักอะไรมากมาย ผมเข้าใจแค่ว่ามันเป็นคำที่มนุษย์กำหนดขึ้นมาสื่อสารกันธรรมดา แต่ผมไม่ใช่คนที่ไม่จริงใจอย่างที่เธอเข้าใจ ผมก็มีความหลัง.. แม้ระยะเวลามันเพียงแค่พ้นปี..
15 เมษายน 2548 18:40 น. - comment id 453838
สิบหกเมษาวันพบประสบปลื้ม จะไม่ลืมวันนี้ที่อักษร มีมาให้ได้อ่านกันนั้นแน่นอน จึงมาส่งน้ำชาก่อนจะจรจาก อิอิ *-*น้ำชาสักแก้วแล้วกันนะค่ะอาจารย์ อิอิ*-*
15 เมษายน 2548 20:35 น. - comment id 453906
...สิบหกปีแห่งความหลัง...ยังฝังใจอยู่มิลืมเลีอน...เข้าใจ..ในความรู้สึกนั้นค่ะ.. บางครั้ง...ความรัก..ไม่ได้สัมผัสด้วยตา..หากแต่ว่า...สัมผัสด้วยใจ...ราชิกา..เชื่อเช่นนั้นค่ะ... คิดถึง..ท่านผู้เฒ่าเสมอมา...ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ..พักผ่อนด้วย..เป็นห่วงค่ะ...
15 เมษายน 2548 21:09 น. - comment id 453922
ช่างเขียนได้มีอารมณ์ดีค่ะ
15 เมษายน 2548 21:19 น. - comment id 453932
ทางที่เดินวกวนหนทางแยก เป็นเรื่องแปลกได้กลับคืนฟื้นความเก่า เรื่องหวานชื่นเคยอยู่เคียงคู่เนา จะปัดเป่าเปลี่ยนใหม่หวานใจเดิม ชะตาชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนหรอกครับ
15 เมษายน 2548 22:00 น. - comment id 453962
สิบหกปีแห่งห้วงร้างเสน่หา มีน้ำตาไหลรินยินถึงสรวง ทุกสำนึกตรึกเพียงแม่งามดวง อยู่ทุกห้วงของลมที่พรมมา..*** มาระลึกถึงความหลังของสายสัมพันธ์ใจ รักนี้อมตะนิรันดร สวัสดีค่ะ
16 เมษายน 2548 00:25 น. - comment id 454031
สิบหกปีแห่งเหลียวหลังกับการรอคอย... หากจากวันนี้ไป...ความรัก...จะซาบซึ้งมากขึ้น และ สถิตมั่นอยู่กับคนทั้งสองตลอดไป... ความรู้สึกที่ถูกถ่ายผ่านเรียบเรียงมาให้ ราวกับภาพของคนทั้งสองมาปรากฏตรงหน้าเลยนะคะ... .
16 เมษายน 2548 13:16 น. - comment id 454126
ในคืนรอยผ่านมาคราครั้งนั้น คือภาพฝันแห่งรัก..ภักดิ์ดียิ่ง สิบหกปีผันผ่าน..นานแอบอิง ขอเป็นจริงรักแท้ .. ที่แคร์กัน สิบหกปี..ฉันรอ..มิท้อหน่าย.. เธอใจร้ายหลบหน้า..มิกล้าฝัน คิดถึงเธอ ทุกครั้ง..ยามมองจันทร์ โปรดเธอหันมองมา ..อย่าลาเลย .. อิอิอิ แบบ ตอนนี้เรนกำลังจินตนาการ.. ว่าคุณลุงพินิจ.. กำลังเหม่อมองพระจันทร์ .. และก็ .. ฝากบอกถึงคนที่คุณลุงพินิจรัก .. นะคะ เก๊าะ .. คุณลุงสอนเรน..เอง.. กวี ต้องมีจินตนาการ .. ตอนนี้ เรน .. อยากให้พระเอกกับนางเอก พบกันจัง .. ซาแว้ปปป .. คุณลุง อย่าลืม.. คะแนนของเรนนะคะ..
18 เมษายน 2548 11:12 น. - comment id 455069
แม้มีป่าปิดรอบทุกขอบทิศ... แต่น้ำจิตไมตรีเรามีให้.... ความทรงจำที่ดี...กระทิง
18 เมษายน 2548 14:35 น. - comment id 455244
แอบมาชมผลงานที่ไพเพราะจ๊ะ...
19 เมษายน 2548 00:30 น. - comment id 455581
คุณอัลฯ.ข้อความทั้งหมดข้างบน คุ้นๆอยู่นะ.คล้ายๆเคยฟังเคยอ่าน.ไปเก็บมาจากไหนอีกล่ะคุณ คุณอุ๊..วันดีเดย์..คงได้พบกัน แล้วผมจะแนะนำให้รู้จัก คุณผู้หญิงช่างฝัน..ยินดีครับที่เข้ามาทักทาย..คนรับความรู้สึก อยู่นครปฐมครับ คุณทำมะชาด..ก็นับว่าเขามีความตั้งใจมากครับ แนะนำกาพย์ยานี11 ไป คาดว่าไม่นานคุณคงได้อ่าน คุณดอกข้าว เวลากับความรัก มันไม่มีขอบเขตจำกัด อยู่ที่ใจครับ คุณตูน สวัสดีครับ..ความรักน่ะ..บางคนอ่านออกเขียนได้.แต่ทำความเข้าใจกับมัน ยากครับ.. คุณตุ้ม..ถ้ามีคนรักเรายืนนานขนาดนั้น..ก็ควรค่ากับการเก็บรักษารักนั้น ให้ดียิ่งขึ้นต่อๆไป.. สำหรับผม ความรักต้องมาจากใจ และรักษาไว้ด้วยใจ คุณทิกิ ขอบคุณครับ..ผมยังวนเวียนอยู่ในวัฎจักรของความรัก.มั่นใจว่า ลงโลงก็ไม่ลืม คุณชัยชนะ..ครับผม ชีวิตคนไม่มีอะไรแน่นอน..แต่เรื่องของหัวใจ ก็ต้องแล้วแต่ใจครับ คุณกอกก..มาระลึกอย่างเดียวหรือครับ.ไม่มีประวัติศาสตร์ หรือคิดจะสร้าง ประวัติศาสตร์ใหม่บ้างหรือครับ คุณเพรงพเยีย..ผมนึกหลายครั้งแล้ว ว่านามปากกาของคุณ น่าจะมีความหมาย เช่นไร..ถ้าไม่รบกวนกรุณาแนะนำผมสักนิดครับ คุณเชิ้ตสีฟ้า..ผมนึกอยู่นานนะ ถ้าไม่คิดถึงคำว่ากระทิง คงงงอีกพักใหญ่.. แต่ยังไม่มั่นใจ ว่าจะเป็นคุณหรือเปล่า..แย่งเอ็นไก่ทอดผมกินตั้งเยอะ.. ถ้าพอมีเวลา ก็สมัครสมาชิก เข้ามาเขียนกลอนเล่นกันครับ คุณแก้วนิดา ขอบคุณครับ ไว้มาทักทายกันอีกครับ เจ้าตัวซน..พักนี้เราได้ยินคนชมตัวซนให้เราฟังบ่อยๆ..ว่าเขียนดีขึ้นเรื่อยๆ เราก็ดีใจนะ..อีกสักสิบปี.ตัวซนต้องเป็นกวีแน่..ขยันคิดขยันเขียนแล้วกัน.. แล้วก็เอาแต่กวนกาละแม ตั้งใจเรียนมากๆ..อย่างช้าที่สุด วันรับปริญญา เราจะขึ้นไปเยี่ยมอ้อ..อ่านหนังสือเรียนบ้าง.. สวัสดีทุกท่านครับ ขอให้มีความสุข