ฉันเป็นเพียงต้นไม้ในผืนป่า แผ่กิ่งก้านสาขางามไสว เป็นศรีศักดิ์ท่ามกลางระหว่างไพร แตกกิ่งใบร่มรื่นยั่งยืนนาน เจ้านกน้อยคล้อยบินหลงถิ่นเก่า มาเกาะพักจับเจ่าส่งเสียงหวาน หาแมลงกินได้ใจชื่นบาน กระโดดเต้นสำราญใต้ร่มเงา ไม้และนกตกชะตายามว้าเหว่ สายลมเห่พัดคลอพอคลายเหงา นกร้องเพลงส่งเสียงเพียงบางเบา ไม้สะบัดใบกราวระงมรัว เหมือนเปิดอกปรับทุกข์ให้กันฟัง เรื่องความหลังวกวนจนฟ้าหลัว รักเป็นพิษริษยามาพันพัว ความหวาดกลัวมุ่งหวังต่างประโลม งามดวงจันทร์อำไพใสกระจ่าง ใต้ร่มใบไหวพร่างกลางแสงโสม นกหลับนอนไซร้ขนบนกิ่งโน้ม ไม้ประคองเช่นโดมคุ้มครองภัย อรุ่ณรุ่งเบิกฟ้าจ้าแสงสูรย์ โลกเวียนหมุนเพิ่มค่าอายุขัย อีกหนึ่งวันงดงามขึ้นตามวัย อุ่นละมัยด้วยไมตรีมีต่อกัน นกสดชื่นตื่นบินถลาร่อน ผละจากคอนลาลับไม่กลับหัน ไม้ซึมเศร้าเหงายิ่งนิ่งเงียบงัน มิตรภาพเปลี่ยนผันสุดคาดเดา ตั้งความหวังสูงเกินที่ควรหวัง นกไม่สร้างรวงรังตามใจเขา ไม้ยังคงยืนต้นแผ่ร่มเงา รอนกกลับคืนที่เก่าเหงาเดียวดาย...
ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ 6 เม.ย. 2548 11:58 น. - ID 74008 
4655
16
0
6 เมษายน 2548 12:08 น. - comment id 449980
หวังเจ้าคืนคอนเก่าเคยเฝ้าจับ อย่าลาลับจากจรแหล่งนอนฝัน ยังรอคอยกลอยใจคนไกลกัน แม้นานวันยังคอยรอก่อรังรัก
6 เมษายน 2548 12:43 น. - comment id 449984
ขอนกเจ้าคืนคอนหวนกลับมา รู้ไหมข้าคอยเพ้อละเมอฝัน นกเจ้าเอ๋ยเคยแอบแนบชิดกัน ใยนกพลันหายลับกับเวลา.....ฯ มาร่วมถ่ายทอดความรู้สึกด้วยกันค่ะ...เข้าใจความรู้สึกนั้นได้ดี...หากมีความห่วงใย...รักอย่างจริงใจ...คงอีกไม่นาน..นกคงบินกลับมานะคะ...ขอเป็นกำลังใจให้นกบินกลับมาเร็วๆ..ค่ะ(ราชิกาเดาว่า..นกบินไปหาหญ้าฟาง..เพื่อมาสร้างรังที่สวยงาม...บนคาคบของต้นไม้นี้ค่ะ)...คิดในทางที่ดี...แล้วเราจะสบายใจค่ะ..เป็นห่วงคุณฤกษ์นะ..
6 เมษายน 2548 12:45 น. - comment id 449985
หลงทางมาแวะหลบใต้ต้นไม้หน่อยนะคะ แดดร้อนจัง
6 เมษายน 2548 13:00 น. - comment id 449994
งุงิ .... ส่วนอุ๊ ไม่ได้หลงทางมานะคะ แต่ตั้งใจแวะมาทักทายพี่ค่ะ ......
6 เมษายน 2548 13:05 น. - comment id 449997
ที่นึกถึงตัวเองจะโดดใช่ไหม มองดูน้ำตก ยกหัวใจถาม นิยามความรักมักไปไหน เป็นต้นไม้ร่มเย็นกลางป่าใหญ๋ แต่ทำไมนกจึงไปไม่เหลียวแล หากเป็นได้จะเป็นเหมือนเช่นนก เหินวิหคไถ่ถามความไม่แยแส ที่เคยเป็นไม้ใหญ่ใจอ่อนแอ หรือเธอแค่มาชมพอสมแล้วจากไป
6 เมษายน 2548 13:31 น. - comment id 450009
ขอแวะพักเหนื่อยด้วยคนนะคะ
6 เมษายน 2548 13:39 น. - comment id 450011
ใจเย็นดีนะ..พ่อฤกษ์
6 เมษายน 2548 13:59 น. - comment id 450021
เที่ยวมองหาต้นไม้ ในไพรพฤกษ์ ห้วงสำนึกว้าเหว่ ใครเหล่สน สาวอกหักรักยับ ช้ำกับตน จึงดั้นด้นกิ่งเหมาะเหลือเพื่อผูกคอ..*** สาบ้านนอกถูกรักสะบัดใจ เดินทางมาไกล พบแล้วค่ะ ต้นไม้ที่หวังพักพิงแนบนิรันดร?กาล
6 เมษายน 2548 18:11 น. - comment id 450083
****************************************************** ต้นไม้ใหญ่..แผ่กิ่ง..ก้านสาขา สกุณา..เกาะกิ่ง..สร้างรังนอน อรุณรุ่ง..ก็ทิ้งไป ไม่ห่วงคอน เหมือนคนจร จากไกล ไม่หวนมา.. ****************************************************** ระวังขี้กตกใส่..อ่ะเพ่.. ^__^
6 เมษายน 2548 20:57 น. - comment id 450132
ไม้คู่นก หรือนกคู่ไม้กันแน่ จะอย่างไรนกต้องบินมาหาไม้ทำรวงรังอยู่แล้ว เป็นไม้ไปไหนไม่ได้ ก็ดี เพราะไม่ได้ไปหานก นกบินมาหาเอง ที่ดีอีกอย่าง เป็นไม้สามารถให้นกมาสร้างรวงรังอยู่ได้หลายตัวนะครับ
6 เมษายน 2548 21:26 น. - comment id 450146
เดือนที่แล้ว ก็ขึ้นเขาใหญ่ แต่ไม่ได้พักแรม .. แค่ผ่านทางจากปราจีนบุรีและออกทางสระบุรี .. น้ำตกเหวนรก เส้นทางที่เดินเข้าไป น้ำแห้งขอด ลำธารกลายเป็นดินแฉะๆเท่านั้น .. อัลมิตราเดินไปไม่ถึงบริเวณน้ำตก เนื่องจาก ค่อนข้างเงียบมาก เพราะไม่ใช่วันหยุด ดูแล้วเปลี่ยวๆชอบกล .. เดินไปตามเส้นทางอยู่นานพอสมควร ไม่เจอผู้ร่วมทาง ไม่เจอผู้สวนทาง .. ก็เลยตัดสินใจกลับ .. แต่ก็เคยไปจนถึงบริเวณน้ำตกเหมือนกันนะคะ ยังนึกถึงข่าวที่ลูกช้างตกเหวทุกที .. เศร้า
6 เมษายน 2548 21:33 น. - comment id 450154
เขียนได้เพราะจับใจค่ะ... คราวหน้าถ้าได้ไปน้ำตกเหวนรกอีก จะลองไปนอนดูต้นไม้ต้นนั้นบ้าง เผื่อจะเขียนกลอนได้เพราะๆ แบบนี้ .
6 เมษายน 2548 22:31 น. - comment id 450190
เป็นคนตัดไม้ค่ะ จะหาฟืนไปหุงหาอาหาร อิอิ
7 เมษายน 2548 01:12 น. - comment id 450230
ไม่อยากเป็นเช่นนกที่เหาะเหิน เพราะไม่เพลินเท่าไหร่ในใจฉัน แต่จะขอเป็นหิ่งห้อยคล้อยตะวัน ที่เราได้พบกันยามค่ำคืน อิอิ *-*กลอนไพเราะมากเลยค่ะ ขอเป็นหิ่งห้อยนะค่ะ จะได้พบกันยามค่ำคืน อิอิ*-*
7 เมษายน 2548 09:45 น. - comment id 450285
เมื่อกี้เข้าไปแสดงความยินดีกับน้องสาว...พอเข้ามาบ้านนี้ทำไมดูเศร้าๆจังค่ะ.. ยามนี้เรานั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างห้องทำงาน....เห็นนกตัวน้อย 2 ตัวเกาะอยู่บนต้นสัตบรรณ...สายลมพัดใบสัตบรรณพริ้วไหว... ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีเส้นทางเดินแห่งความเป็นไป... วันนี้ตั้งใจจะทำสิ่งหนึ่งให้ลุล่วงแต่...มิอาจจะทำได้....
7 เมษายน 2548 09:55 น. - comment id 450288
ความรักที่หมุนโลก (Love will never Die) ฉันหลับใหลอยู่ในความเงียบงัน อยู่กลางความโศกศัลย์ร่วมสมัย อยู่กับรสขื่นขมลมหายใจ อยู่กับความศิวิไลซ์อนัญยสาธารณ์ ขอฉันเขียนเรื่องราวแห่งความรัก ที่จำหลักในดวงใจแสนอ่อนหวาน เขียนถึงอารยธรรมและตำนาน รำพึงถึงอนันตกาลแห่งความรัก มิใช่รักอย่างมนุษยชาติ อันดื่นดาษแสวงหาค่าประจักษ์ รักของฉันเหนือละมุนกรุ่นความภักดิ์ สัญลักษณ์ความหมายอันนิรันดร์ ฉันรักวทัญญุตาแห่งป่าไม้ เอื้อน้ำใจสู่มนุษย์ทุกภพฝัน ปรุงอากาศธาตุชีวิตนิมิตชีวัน เพื่อกำนัลชาวโลกผู้โชคดี สุนทรียภาพอื่นใดในแคว้นหล้า มิอาจเทียบรักพนาอรัญวาสี ผู้รังสรรค์ทิพยธาตุหยาดชีวี ผู้นิมิตพนาลีสุนทรียะแผ่นดิน รักของฉันอยู่ในอณูลมหายใจ ของเรียวหญ้าไม้ใบนกไพรผิน ในกระแสลมล่องธาราริน อยู่ในอกธรณินอันจาบัลย์ ธรณินเปล่งลมใจให้สรรพชีพ ให้ดอกไม้ล้านกลีบสยายฝัน เก็บตำนานครรลองของวัยวัน เจียระไนเพชรสุวรรณประเพณี ฉันรักมหาสมุทรรัตนากร เกลียวสีทันดรคีรีศรี ผู้การุณย์จุนเจือเอื้ออารีย์ กลั่นเมฆฝนอัฏวีวารีวรุณ ฉันรักแสงตะวันเช้าวันใหม่ อุ่นละมุนอุ่นไอเมื่อโลกหมุน รักแสงจันทร์ผันค่ำบอกวันบุญ รักธรรมคุณธรรมชาติวาดมรรคา ฉันขอมอบกลิ่นหอมแห่งรักนี้ พร้อมไมตรีให้อบอวลหวนลมป่า เป็นสื่อใจสู่ใบบางกาลเวลา ตราบฟากฟ้าอวสานบุราณไกล ความรักฉันรำฟ้อนอ้อนทุ่งข้าว ในท้องนาหน้าหนาวพราวรวงไหว ผู้ขุนโลกด้วยชีวินตราบสิ้นวัย เกิดแล้วดับทับรอยไถทุกฤดู ฉันมิอาจรักมนุษยชาติ ผู้ผงาดเหนือกฎน่าอดสู หลงบทบาทขาดธาตุกตัญญู วรดนูสิ้นเสน่ห์เหล่ตาชาย ฉันเฝ้ามองอยู่ในความเงียบงัน เห็นมนุษย์นิมิตฝันอันหลากหลาย เห็นผู้คนทดท้อรอความตาย เห็นจุดหมายวัฒนาป่าเทคโนฯ ฉันเดินมาบนทางสร้างขนาน กับผู้คนหลายล้านบ้านอักโข ความรักฉันงามอะคร้าวราวมโน จิตภิญโญลึกรู้อยู่ข้างใน ความรักใดในแคว้นแดนมนุษย์ จักโชนจุดอารยธรรมนำสมัย ปราศจากธาตุบ่มลมหายใจ ความสำเร็จนั้นไซร้ก็เท่านั้น ดุษณีเถิดดุษณีต่อธรรมชาติ เพื่อดินน้ำลมอากาศธาตุรังสรรค์ เป็นรักแท้หมุนโลกอยู่นิรันดร์ สิ้นอากาศผู้ใดฝันก็บรรลัย ----------------------------- ท่ามกลางความเป็นไปแห่งความเจริญวัฒนาของมนุษยชาติ เราอาจหลงลืมไปกว่าวิกฤตการณ์ด้านสิ่งแวดล้อมนั้นกำลังรุนแรง ทั้งดิน น้ำ ลม ไฟ และอากาศธาตุกำลังป่วยหนัก ที่เราอาจลืมไปว่า ดินน้ำลมไฟและธรรมชาติเหล่านี้ คือต้นธาตุแห่งการมีชีวิตอยู่ของโลกและมนุษย์ น้ำมันที่หมุนโลกก็เกิดจากธรรมชาติ อีกน้ำบาดาลและอ๊อกซิเจนเล่า เพราะอัศจรรย์แห่งการสร้างสรรค์ของธรรมชาติมิใช่หรือ ที่เอื้ออำนวยในการพัฒนาทุกๆ ด้านของมนุษย์ จะมีประโยชน์อันใดหากปราศจากต้นไม้ผู้กลั่นอากาศ ปราศจากสายน้ำไร้สารเคมีให้ผลิตน้ำประปา ปราศจากฝนรินที่ให้เกษตรธัญพืชงอกงามไสว และปราศจากชีวิตเมื่อวันดอกฝันผลิ.. ความรักในมิติข้าพเจ้าจึงอยู่ที่การรักษาทรัพยากรให้คงอยู่นิรันดร์ เป็นความรักที่ขับเคลื่อนชีวิตและพลโลกให้ผาสุก หาใช่รักในการที่พัฒนาแต่ด้านวัตถุเพียงถ่ายเดียว เรามิใช่เจ้าของฟ้าอวกาศ โลกธาตุทั่วสิ้นทุกสรวงสวรรค์ มนุษย์มิเคยนฤมิตตะวันจันทร์ แม้แต่เม็ดทรายนั้นสักธุลี (ปณิธานกวี อังคาร กัลยาณพงศ์)
7 เมษายน 2548 12:00 น. - comment id 450366
เหงาจัง ................... ต้นไม้รออยู่ นกน้อยล่องลอย ไม่สิ้นสุด...
7 เมษายน 2548 12:14 น. - comment id 450377
ใต้ต้นไม้..ยามนี้..มีเพลงกล่อม นกน้อยพร้อม..ขับเสียง..สำเนียงใส เป็นจังหวะ..ดนตรี..กวีไพร หลับชื่นใจ..แม้ไร้ใคร..ให้หนุนนอน ...................................................... ......................................................
7 เมษายน 2548 12:21 น. - comment id 450389
แอบมาชมการงานเขียนที่ดี ค่ะ
7 เมษายน 2548 13:31 น. - comment id 450427
คุณฤกษ์ เจ้าขา เจ้าต้นไม้ ต้นนั้น คงขี้บ่น บางครั้งคง ตีตน ไปด้วยมั้ง นกตัวนั้น ก็ขี้เบื่อ เหลือกำลัง จึงไม่ยอม หันหลัง ในร่มเงา เจ้าต้นไม้ ใยยัง นั่งหดหู่ ไม่ยืนสู้ แดดลม หรือเจ้าเขลา เกิดมาเป็น ต้นไม้ ใหญ่เสียเปล่า มานั่งเศร้า โหยหา อาลัยใด หากเป็นฟ้า จะผ่าลง ตรงโคนต้น หากเป็นฝน จะหล่นโครม ให้ร้องไห้ ช่างไม่ทน อดช้ำ ระกำใจ เด๋วเอาไฟ เผาต้น ให้ตกตาย ลุกขึ้นยืน ท้าฟ้า ลมและฝน แผ่กิ่งก้าน ไปโพ้น จนลิบหาย ประเด๋วนก ตัวนั้น พลันกลับกลาย หันมาหมาย มองเมือง เคียงเจ้าเอย แวะมาแจมเจ้าค่ะ แหมมมมมม ไปเที่ยวน้ำตกเหวนรกก็ม่ายชวนกันบ้างอะ
7 เมษายน 2548 14:33 น. - comment id 450465
สวัสดีคุณฤกษ์ ชัยพฤกษ์ หากคุณเป็นต้นไม้ใบร่มรื่น ขอหยิบยื่นร่างกายหมายอาศัย หากคุณคือต้นไม้แห่งหัวใจ ขอเกี่ยวไว้ด้วยใยรักหวังพักพิง ตามมาขอพึงพิง คงจะปรานีนะคะ
8 เมษายน 2548 01:26 น. - comment id 450736
นัสก้อชอบ...นั่งใต้ต้นไม้ใหญ่..^^ ตอนประถม.. ..ลมเย็นมากๆ นั่งกินข้าว ใต้ตนไม้ หนอนตกใส่.. ซะงั้นนนน แง๊ ^^ อุๆ โชคร้ายยยง่าส์... .. ขออย่าให้นกกลับมาตอนนี้เร๊ยยยย (กลัวโดนขี้นกซ้ำสอง อ่ะแหะ) มาหยอกเล่นๆนะคร๊า^^ งิๆ
15 กรกฎาคม 2548 10:24 น. - comment id 491846
ขอบคุณทุกท่านที่มาเยี่ยมเยียนครับ
9 สิงหาคม 2550 15:25 น. - comment id 736085
อยากฟังเพลงวันหลังหามาใส่ด้วย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
