แดนสนธยา

เรไร


เพียงพบเพื่อพลัดพราก จากจึงเจ็บ
กายกอดเก็บกลืนกล้ำ ช้ำนักหนา
ใจจำจรจากเจ้า เหงาอุรา
ให้โหยหาห่วงหวง จนล่วงปี 
เย็นยะเยือกยามยล สนธยา
วิงวอนว่าหวังไว้ ใจสุขขี
เศร้าโศกสิ้นสับสน หม่นฤดี
มั่นหมายมีมวลมิตร ชิดเชยชม
คงคอยค่ำคืนคลาย หมายวันพรุ่ง 
รอเรืองรุ่งรางเริ่ม เพิ่มสุขสม
เพ่งพิศเพียงพร้อมพา ทุกอารมณ์
ข้ามขื่นขมข้องข้า ลับลาไกล
เห็นห้วงแห่งห้องหอ จะรอรับ
นวลนางนับหนึ่งหนาว ยาวนานไหม
ค่อยคืนคู่เคียงครอง ปองหทัย
มุ่งมาใหม่หมายมั่น วันของเรา
สร้างสรรสิ่งแสนสวย ด้วยใจสอง
เริ่มลิ้มลองรื่นรมณ์ ข่มความเหงา
ชื่นชมเชยเชิดชู เป็นคู่เงา
ไออุ่นเอาอิงแอบ แนบอุรา
แต่งแต้มต่อเติมตาม ความใฝ่ฝัน
วิงวอนวันหวังวาด ปรารถนา
ดึงแดดับดิ้นแดน สนธยา
สาสมสุขสุดแสน ณ แดนใจ				
comments powered by Disqus
  • ภู ตะ วัน

    3 เมษายน 2548 15:39 น. - comment id 448619

    ไม่ใช่มือใหม่แล้วมั้ง....
    
    อย่างนี้เรียกมือโปร....ค่ะ
    
    
  • แม่จิตร

    3 เมษายน 2548 15:48 น. - comment id 448626

    พานพบพักตร์พริ้งพรายร่ายเสน่ห์
    ร้อยรวนเรเรื่องรักสลักหลาย
    ความคิดคอยควบคู่คุมจิตใจ
    ก้าวเกินไกลใกล้กี่ย่างก้าวหมั่นตรอง
    
    ลองดูหนุกดี
  • เพรง.พเยีย

    3 เมษายน 2548 16:02 น. - comment id 448638

    เพียงพบเพื่อพลัดพราก จากจึงเจ็บ
    
    ชอบวรรคนี้จังค่ะ
    .
  • .. กีกี้ ..

    3 เมษายน 2548 16:14 น. - comment id 448644

    รู้รสรักร้างรา มาพลัดพราก
    จำจรจากใจเจ้า เฝ้าใฝ่ฝัน
    หวังวาดไว้เว้าวอน ว่าสักวัน
    รักโรมรันรักร้าวรอน จากจรลี ...
    
    
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    3 เมษายน 2548 16:55 น. - comment id 448671

    งดงามครับคุณเรฯ...
    
    **แวะมาอ่าน ผ่านมาทักทายครับ
  • ชัยชนะ

    3 เมษายน 2548 17:12 น. - comment id 448680

    มุมมอมมัวมืดมนสนธยา
    หิวโหยหาห่างหายใจเงียบเหงา
    ดิ้นเดียวดายดวงแดไร้แม้เงา
    โปรดปัดเป่าปรนเปรอพร่ำเพ้อครวญ
    
    
  • กุ้งหนามแดง

    3 เมษายน 2548 17:21 น. - comment id 448686

    พบเพื่อพรากผูกพัน...ฉันก็เจ็บ
    เก่าก่อนเก็บกับกาย...เกินไถ่ถอน
    ทับถมทุกข์ท่วมท้น...ล้นอาวรณ์
    สุดซ้ำซ้อนเศร้าซบ..จึงทบทวน
    
    รักเริ่มแล้วรุกเร้า..เข้าอีกหน
    คับแค้นคนเคยเคล้า..เมาลมหวน
    จนใจเจ้าจักจาร...งานใคร่ครวญ
    เรื่องเราล้วนเลิกลา...อย่ารื้อฟื้น..
  • ยังเยาว์

    3 เมษายน 2548 19:42 น. - comment id 448725

    มาชมกลอนค่ะ
  • อัลมิตรา

    3 เมษายน 2548 20:54 น. - comment id 448746

    หนึ่งหนาวนั้นย่อมเนิ่นนาน .. กว่าใคร
  • แก้วประเสริฐ

    3 เมษายน 2548 21:18 น. - comment id 448764

    แต่งได้ดีครับ
    
             แก้วประเสริฐ.
  • สาวดำ-รำพันรัก

    4 เมษายน 2548 00:25 น. - comment id 448855

    เพราะมากๆค่ะท่านเร
    แวะมาป่วนค่ะ .... 
    ไปแล้วนะ
  • คนเมืองลิง

    4 เมษายน 2548 00:29 น. - comment id 448857

    มึนมอมเมาไม่มี ที่ให้เที่ยว
    เดินโดดเดี่ยวเดียวดาย คล้ายคนเหงา
    ซึมซมซานซ่านซาบ ภาพขี้เมา
    เลยรินเหล้าแล้วลิ้ม นิ่มลิ้นจริง
    
    ........ไม่มาว ไม่มา.....
    
  • )))**--ผลิใบสู่วัยกล้า--**(((

    4 เมษายน 2548 07:16 น. - comment id 448880

    แวะมาเป็นกำลังใจให้นะครับ
    
    
    
  • เรไร

    4 เมษายน 2548 09:22 น. - comment id 448897

    คุณ ภูตะวันฯ
    นักมายากล บางทีก็ซ่อนไม่เก่ง โดนจับได้ ออกบ่อยไป
    ขอบคุณครับ
    
    คุณ แม่จิตร
    จึงจำใจจากจร ก่อนจะช้ำ
    ครวญใคร่คำค่อยคลาน ตาลานหนี
    กลัวกายกลืนเก็บกอด ถอดฤดี
    หมองมัวมีมาหมาย วุ่นวายใจ
    
    คุณ เพรง.พเยีย
    เมื่อพบแล้วพลัดพราก ก็เป็นธรรมดาครับ
    
    คุณ กีกี้
    รักเริ่มร้าวร้อมรุม สุมในอก
    ต้องตายตกติดตรึง ถีงเหว่ว้า
    น้ำเนืองนองในเนตร เหตุร้างลา
    บ้างใบ้บ้าบิดเบือน เลออะเลือนไป
    
    คุณ บินเดี่ยวฯ
    ขอบคุณครับ อยากเล่นกล :)
    
    คุณ ชัยชนะ
    หวังว่าวันวอดวาย หทัยเศร้า
    ซึมซบเซาซมซาน หลัวหลีกหนี
    เลิกรักร้างโรยลา กันสักที
    ชัยช่วยชี้เชื้อเชิญ ทางเดินไป
    
    คุณ กุ้ง
    เพราะพบเพียงพลัดพราก จากจึงเปลี่ยว
    แดดายเดียวดับดิ้น สิ้นห่างหา
    นองน้ำเนตรเนืองนิจ จริตพา
    รักโรยลาล้าแรง เกินแข็งใจ
    
    คุณ ยังเยาว์
    สวัสดี ขอบคุณครับ
    
    คุณ อัลมิตรา
    เสิ้ยววินาที บางทีก็นานเกินรอ
    
    คุณ แก้วประเสริฐ
    ขอบคุณครับ :)
    
    คุณ สาวดำ
    เดี๋ยวเรียกตำรวจจับ เมาสุราอาละวาด 55
    
    คุณ คนเมืองลิง
    ละเลียดรินร่ำร้อง น้องกระดก
    ยิ่งหยิบยกยามเย็น เห็นหาเรื่อง
    เว้าวอนว่าว่องไว เดี๋ยวใครเคือง
    แช้มข้าเชื่องชะช่า ว่าจะโดน
    
    คุณ ผลิใบฯ
    ขอบคุณครับ
    
    
  • แทนคุณแทนไท

    4 เมษายน 2548 11:02 น. - comment id 448954

    รู้รสร้างห่างไกลใจจึงเจ็บ
    หน่ายหนาวเหน็บเจ็บนัยหทัยผ่าว
    ...............
    
    ยอดมากครับคุณ
  • ลอยไปลอยมา...

    4 เมษายน 2548 11:59 น. - comment id 449004

    เพราะค่ะ
    พี่ต่อ
    
    อิ อิ
    
    ..............
  • sun strom

    4 เมษายน 2548 12:41 น. - comment id 449017

    มืดมัวมั่งมองไม่ เห็นนา
    ฝูงนกกากู่ก้อง ไพรสนธ์
    ดุ่มเดินเดาดั้นด้นจะพ้นไพรฤา
    มืดตึดตื่อแบบนี้ อย่าได้เดินดง
    
    เดาเดาเดาค่ะ 
    แต่งไม่เป็นได้แต่เดาอะ
    
    มามั่วนิ่มค่ะท่านเร
    
    
  • เรไร

    4 เมษายน 2548 12:44 น. - comment id 449021

    คุณ แทนคุณแทนไท
    รู้รสร้างห่างไกลใจจึงเจ็บ
    หน่ายหนาวเหน็บเจ็บนัยหทัยผ่าว
    ลงลึกล้ำล่วงเลย เคยพริ้มพราว
    ยื้อยืดยาวย่มแย้ ดั่งแพ้ภัย
    
    คุณ ลอยไปลอยมา
    ขอบคุณครับ :)
  • เรไร

    4 เมษายน 2548 12:48 น. - comment id 449024

    คุณ sun
    มามืดมนหม่นมัว สลัวจิต
    คงแค่คิดครวญคราง เมื่อนางหาย
    ใจเจ้าเจ็บจนจำ ช้ำแทบตาย
    ดโยเดียวดายโดดเดี่ยว ไม่เกี่ยวใคร
    
  • แก้วนีดา

    4 เมษายน 2548 12:56 น. - comment id 449041

    แอบมาอ่านและมาชื่นชมจ๊ะ......
    
    
  • magic

    4 เมษายน 2548 15:09 น. - comment id 449146

    ดินแดนดำดั่งดึก..สนธยา
    โหยห่างหาหวนไห้..ใจสลาย
    กลิ่นกายก่อนเก่าเก็บ..เจ็บเจียนตาย
    ลืมละลายลงลือ..คือจิตคน
    
    
  • กอกก

    5 เมษายน 2548 18:20 น. - comment id 449686

    ดุ่มโดดเดี่ยวเดียวดาย..คล้ายใจเศร้า
    รักรุมเร้าร้อนรน..บนทางหมอง
    เงียบงุนงันงอง้ำ..น้ำตานอง
    รักลอยล่องลึกร้าว..เป็นคาวใจ..***
    
    หัวใจที่โหยหา
    ย่อมล้าลาเวลาผ่าน
    ผ่านกาลเดินเนิ่นนาน
    กัปชั่วกาล นานเหลือเกิน
    
    ไพเราะนะคะท่าน
    
    สวัสดีค่ะ
    
  • เรไร

    6 เมษายน 2548 01:07 น. - comment id 449915

    คุณ แก้วนิดา
    ไม่ต้องแอบครับ ยินดีมากเลย
    
    คุณ เมจิก
    ดงดินแดนดั้นด้น หวังค้นหา
    รักโรยลาลับล้าง เหมือยห่างหาย
    ใจจากจรจนจิต คิดมิวาย
    กล้ำกลืนกลายก็เก้อ เพ้อคนเดียว
    
    คุณ กอกก
    เดินดุ่มดุ่มเดียวดาย คล้ายคนบ้า
    ตรึงติดตาต่อเติม เพิ้มความช้ำ
    โอ้เอ๋ยอกอ่อนแอ แพ้เพราะคำ
    เจ็บใจจำจึงจน หม่นฤทัย
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน