ถึงเมาก็เศร้าเป็นนะ

พระจันทร์เศร้า

ขอเป็นคนขี้เมาผู้เศร้าโศก
เหมือนกับโลกไร้ไยให้ตามฝัน
ไม่มีคนห่วงหาอาลัยกัน
เมาให้มันนั่นแหละดีไม่มีตรม
แล้วก็หลับเพื่อตื่นฝืนสังขาร
ทรมานที่รับรู้สู้ขื่นขม
ใจคนเป็นเลือดเนื้อเบื่อทุกข์ตรม
จะต้องซมซานเหงาเศร้ากี่ครา
ไม่รอแล้วรอร้างอย่างที่เห็น
เหมือนเราเป็นซากตายไร้คุณค่า
ไม่เคยแลแม้จะชายปลายหางตา
ก็ขอบ้าขอเมาเหงาอย่างเคย
ใช่จะไร้คุณค่าอย่าปรามาส
ยังองอาจสู้ได้ไม่นิ่งเฉย
ที่เจ็บลึกเก็บไว้ไม่พิเปรย
เวลาเลยล่วงไปคงหายชา
จะหยัดยืนฝืนไว้แม้ใจหมอง
จะทนครองความร้าวเอาไว้หนา
เถอะแต่นี้ ไม่มีแล้วน้ำตา
ไม่หลั่งมาอาลัยคนใจดำ				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน