หลับเถิด หลับเถิดหนา หลับตาลงใต้ท้องฟ้ามีดาวกล่อม หลับตาในทุ่งดอกไม้กลิ่นหอมหอม หลับตาลงเมื่อเธอพร้อมจะหลับตา อย่าหวาดกลัว อย่าหวั่นไหว ฉันไม่ปล่อยเธอเดียวดายเธอเหว่ว้า นะอย่าเลยอย่าเอื้อนเอ่ยถ้อยคำลา ฉันคงอยู่ที่ตรงหน้า ที่ตรงนี้ หลับเถิด จงหลับไหล อย่าห่วงฉันจะห่างไกลหรือหลีกหนี จะอาวรณ์ใดเล่าเจ้าคนดี ที่เคยมีจะยังมี เสมอไป หลับเถิด หลับเถิดหนา แล้ววันหนึ่งวันข้างหน้าที่ฟ้าใส ในวันนั้นเมื่อไม้แรกเริ่มผลิใบ เธอจักฟื้นตื่นใหม่..เพื่อพบพาน
1 เมษายน 2548 13:31 น. - comment id 447711
หากอัลมิตราเป็นเธอ อัลมิตราเต็มใจที่จะหลับนะคะ เพื่อให้คนที่รักอัลมิตราได้พักผ่อนบ้างค่ะ
1 เมษายน 2548 23:15 น. - comment id 447943
ไม่รู้สิครับ อัลมิตรา.. รู้สึกว่ากรณีอย่างนี้มันอยู่นอกเหนือจากคำว่า ถูก หรือ ผิด เป็นเรื่องที่ไม่สามารถตัดสินลงไปได้เลยว่าฝ่ายใดที่ ถูก กันแน่.. แต่ที่แน่ๆ ในมุมมองของคนที่ต้องเห็นคนที่ตัวเองรักถูกถอดสายอาหารและนั่งมองดูเขาจากไป.. ถึงจะรู้ว่ามันอาจดีกับทุกๆฝ่าย แต่มันเป็นเรื่องที่ทรมานใจ และคงเป็นแผลเก็บไว้ในใจไปจนตายทีเดียว.. หิวไหม ทรมานไหม บางทีนี่คงเป็นคำถามที่ก้องอยู่ในใจตลอดเวลาที่สายอาหารถูกถอดออกจากคนที่เรารัก.. เฮ้อ..
2 เมษายน 2548 00:49 น. - comment id 447970
ถ้าเป็นอัลมิตรา อัลมิตราก็อยากจะปลอบพวกเขาว่า ไม่ต้องเป็นห่วง สักพัก อัลมิตราก็จะผ่านพ้นไปได้ .. อยากยิ้มให้พวกเขาเห็นการจากไปอย่างมีความสุข แต่ในความเป็นจริงแล้ว อัลมิตราก็ไม่รู้ว่า อัลมิตราสามารถยิ้มเป็นกำลังใจให้กับพวกเขา และขอบคุณพวกเขาเป็นครั้งสุดท้ายได้หรือเปล่าค่ะ
3 เมษายน 2548 22:24 น. - comment id 448782
:)
13 กรกฎาคม 2548 23:02 น. - comment id 491359
ง่วงนอนจัง
28 สิงหาคม 2548 18:59 น. - comment id 509360
อ้ะ..กาแฟ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนดิ.. ไม่ให้นอนง่ายง่ายหรอก