รับฟัง แม้ว่าจะมีอยู่หลายหลายครั้ง ที่ฉันไม่เข้าใจความหมาย หนึ่งคนก็หนึ่งเหงา ต่างคนต่างมีความเศร้าที่เดียวดาย อาจมีบางสิ่งที่คลับคล้าย แต่ก็ใช่จะเหมือนกัน เยื่อใยบางบาง ไม่ใกล้ไม่ห่าง ก็แค่เพียงฟ้ากั้น ใกล้เพราะความเข้าใจ แต่ก็ไกลเพราะความผูกพัน ตรงขอบหนึ่งของความฝัน ที่เธอ ที่ฉัน ร่วมโบยบิน เธอเหงาเท่าไหร่ อาจดูเหมือนฉันจะเข้าใจไปทั้งสิ้น แต่ฉัน..ก็เป็นแค่แอ่งน้ำบนผืนดิน สะท้อนแสงได้สิ้น แต่ก็ไม่อาจบินไปถึงจันทร์ ช่องว่าง.. ระหว่างเรายังมีตรงกลาง ที่ฉันไม่อาจเหยียบได้แม้ความฝัน ฉันมองเธอร้องไห้ ฉันอาจเสียใจเท่าเท่ากัน แต่เหมือนมีบางอย่างที่กางกั้น และฉันรู้ว่าบางสิ่งนั้น.. ฉันไม่อาจเข้าใจ
31 มีนาคม 2548 11:32 น. - comment id 447094
ตรงระหว่างรอยต่อแห่งความคิด คือสองจิตสองใจได้แลกเปลี่ยน ปรับกระบวนทัศนะอย่างแนบเนียน เพื่อเพียรก่อเพียรสานวิมานรัก เพื่อสิ่งใดกันเล่า..... เพื่อร่มเงาแห่งสุขทุกข์สมัคร เพื่อบ่วงบาศก์ใหญ่น้อยมาคอยทัก เพื่อตระหนักธรรมชาติแห่งชีวิต แล้วสูญหายกลายเป็นเช่นความว่าง เพราะหนทางเที่ยงแท้ของทุกจิต ไม่อาจอยู่ครองโลกอันนิมิต แม้นอุทิศตนถมว่างกลางใจใคร
31 มีนาคม 2548 13:57 น. - comment id 447164
ไม่เข้าใจ..ทำไมใจห่วงหา กับสายตาเศร้าเศร้าเขามองผ่าน เก็บมาคิดทำไมให้ร้าวราน เหมือนมีม่าน .กางกัน..ฝันมืดมน
31 มีนาคม 2548 22:28 น. - comment id 447388
เหมือนกระจกหน้าจอคอมพิวเตอร์ ที่กั้นเราไว้ ใกล้ก็เหมือนไกล ไกลก็ดั่งใกล้ .. แตะได้เพียงผิวแผ่นกระจก ทั้งที่อยากสัมผัสเธอ ..
1 เมษายน 2548 00:21 น. - comment id 447470
ต้องปรับแล้วเรียนรู้ซึ่งกันและกันครับ
1 เมษายน 2548 10:54 น. - comment id 447651
ขอบคุณมากๆกับกลอนเพราะๆที่เอามาฝากกันครับ ลำน้ำน่าน.. ขอบคุณที่เข้ามาช่วย ชูรส ครับ ชูรส :) อัลมิตรา - บางทีนึกๆเวลาที่ใครๆพูดถึงคนที่ติดคอมพ์.. บางทีที่ติดคงไม่ใช่คอมพ์หรอก แต่อาจเป็นความคิดถึงใครที่นั่งอยู่ที่หน้าจอคอมพ์อีกด้านก็ได้.. นะ บางทีเราก็เรียนรู้กันได้ไม่หมดหรอกครับแม่จิตร ผมเชื่อนะว่าไม่มีใครที่เข้าใจใครอีกคนหนึ่งอย่างถ่องแท้หรอก ทุกคนจะมีความเหงาบางอย่าง ความรู้สึกบางอย่างที่ไม่อาจแชร์ได้ ไม่อาจทำให้คนอื่นเข้าใจได้ แม้แต่กับคนรักหรือเพื่อนสนิท..