ก็เราเอง

เรไร


ก้าวออกมา สักครั้ง จงย่างก้าว
แม้ปวดร้าว เพียงอย่าขอ ซึ่งข้อแม้
แดเจ็บจน แสบทรวง ในดวงแด
มันก็แค่ ความทุกข์ทน อย่าสนมัน
ก่อนจะเป็น ความอับจน ในหนก่อน
ฝันว่าร้อน เหลือหลาย ที่ในฝัน
วันนี้นอน เปลี่ยวเปล่า เหงาทุกวัน
กายก็หวั่น สะท้านไหว ทั้งใจกาย
เพียงเธอลืม ความแท้ท้อ ก็พอเพียง
หมายยินเสียง หฤหรรษ์ สุขสันต์หมาย
คลายโศกา ขมขื่น ค่อยคืนคลาย
ใจสบาย เปิดประตู สู่หัวใจ
ถึงวันนี้ ความหลัง อย่าถามถึง
ไหนคนพึ่ง เช็ดน้ำตา จะหาไหน
ใครคนนั้น เราตอกย้ำ ช้ำคือใคร
เราใช่ไหม  โศกี ฤดีเรา				
comments powered by Disqus
  • ชมอักษร

    30 มีนาคม 2548 01:12 น. - comment id 446504

    
    ช่วงนี้เปลี่ยนรูปแบบไปเรื่อยเลยนะคะ ..
    เพิ่งรู้ว่าไม่ชอบความจำเจ ..
    อืมมม .. อย่างนี้นี่เอง .. ถึงว่า............
    
    อิอิ .. ไปดีกว่า .. ดึกแล้ววว .. ง่วงงงง 
    
    .....................
    
    
    
    
  • กอกก

    30 มีนาคม 2548 01:26 น. - comment id 446507

    ให้เธอเช็ด  น้ำตา  คราร่ำไห้
    เห็นแก่ใจ  คนนี้  ที่แลเห็น
    เย็นไว้นะ  จะมา  หายามเย็น
    คลายความทุกข์  ซ่อนเร้น  ให้เข่นคลาย..***
    
    เป็นกำลังใจให้คุณ
    
    ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
    
  • บินเดี่ยวหมื่นลี้

    30 มีนาคม 2548 08:37 น. - comment id 446527

    คนบางคนก็ใจแข็งน่าดูเหมือนกันนะท่านเรฯ...
  • แก้วนีดา

    30 มีนาคม 2548 11:07 น. - comment id 446602

    ไม่สนุกเลยจ๊ะถ้าต้องมาทนแบบนี้......ไม่ดีนะ.......เรไร.
    
    
  • sun strom

    30 มีนาคม 2548 15:26 น. - comment id 446725

    อานะท่านเร
    
    อืม อืมมมมมม
  • ชัยชนะ

    30 มีนาคม 2548 19:37 น. - comment id 446863

    จำต้องทน ทำไป ด้วยใจจำ
    สุดชอกช้ำ นำราวี ถึงที่สุด
    มุดหนีหาย สายน้ำ ดำดินมุด
    ตามไปฉุด ความขมขื่น ฝืนติดตาม
  • ลอยไปในสายลม

    31 มีนาคม 2548 14:37 น. - comment id 447205

    ใครเจ็บ
    เราเจ้บ
    เขาไม่เจ็บ...
  • เรไร

    1 เมษายน 2548 01:46 น. - comment id 447537

    คุณ ชมอักษร
    บางทีเราก็ไม่กินข้าวกับต้มจืดทุกวัน 
    บางครั้งการแสวงหาสิ่งแปลกใหม่ให้ชีวิต หากไม่ผิดอะไร เราควรทำมิใช่หรือ????
    
    คุณ กอกก
    บางทีสิ่งที่เราต้องการจะก้าวข้าม มันใหญ่กินที่เราจะฝ่าไป
    
    คุณ บินเดี่ยว
    แนวทางของชีวิตบางคนเลือกทางที่จะปิดกั้นตัวเอง 
    
    คุณ แก้วนิดา
    หากเราข้ามไปได้ คงดี
    
    คุณ sun
    อย่างไรก็ตาม เราจะข้ามไปให้ได้ 
    
    คุณ ชัยชนะ
    สุดฟากฟ้า ฤา หนีพ้น
    
    คุณ ลอยไปในสายลม
    ถูกต้องนะครับ
    ขอบคุณครับ :)
  • ราชิกา

    2 เมษายน 2548 10:38 น. - comment id 448039

    บางทีรู้ว่าเจ็บ...แต่ก็เต็มใจที่จะเจ็บ...เป็นธรรมดาของคนนะคุณเรไร...อยู่ที่ว่า..เมื่อเจ็บแล้ว...ทนได้มั้ย..อย่างไร?...
    
    มาทักทายกันค่ะ..
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน