เติมน้ำใจใส่น้ำแข็งไม่แห้งหาย เพื่อผ่อนคลายความบอบช้ำโศกกำสรวล ความทรงจำไร้ขอบกรอบกระบวน ยามเซซวนทรุดเซเร่ร่อนใจ เหมือนตายจากความทรงจำอันล้ำลึก เหลือรู้สึกวังเวงเพลงผลักไส สมองว่างใจว่างอยู่กลางไฟ ร่อนเร่ไปตามวิถีที่มัวมน วิถีของนักคิดที่ผิดหวัง ฟ้าฤๅสั่งสวรรค์แสร้งแกล้งฉงน ตัวก็เปลี่ยวใจก็เปล่าเศร้าทุกข์ทน เวียนและวนในห้วงบ่วงเวลา ความทรงจำถูกตัดตอนนอนทับสิทธิ์ มีชีวิตไปเพียงวัน...ฝัน...โหยหา ชายหนุ่มโสดโฉดบ้างในบางครา ใจเจียนบ้าไร้ความจำ..ย่ำเดินทาง ไม่รู้ทิศรู้ทางไม่สร่างโศก โลกเหวยโลกหยันเยาะเพราะเหินห่าง เธอ...เธอ...เธอ...ความทรงจำ...ย้ำสีจาง ยังเลือนรางจุดหมายคล้ายไม่มี จะวันนี้วันไหนไหนไม่รับรู้ ที่ยังอยู่ยังกล้าเพราะหน้าที่ รินน้ำใจมาเยือนเตือนอีกที เพราะวันนี้คือวันอันแสนงาม แม้จะไร้ความทรงจำอันล้ำลึก แต่สำนึกยังครบถ้วนล้วนวาบหวาม แม้ชืดชาไร้หัวใจ...ไม่ไร้นาม ให้คงความเป็นคนกล้าอีกช้านาน
มารแมงมุม 29 มี.ค. 2548 22:01 น. - ID 73610 
1101
6
0
29 มีนาคม 2548 22:06 น. - comment id 446396
เติมน้ำใจใส่น้ำแข็งจึงแกร่งกล้า สร้างชีวาสดชื่นระรื่นหวาน เหมือนต้นไม้ได้น้ำช้ำทุกกาล เหมือนดวงมานเธอคู่ฉันไม่ผันไป *-*แต่งได้ดีมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ ชื่นชมในผลงานนะค่ะ*-*
29 มีนาคม 2548 23:08 น. - comment id 446447
ผมอยากเป็นคนไร้ความทรงจำ .. แต่ผมทำไม่ได้สักที .. ผมคงตายจากความทรงจำของใคร ๆ .. เมื่อวานก่อน ยังบอกอาทิวาว่า ชื่อของอาทิวาเศร้าจัง .. วันนี้ไม่รู้ว่าคุณมารแมงมุมเขียนถึงใคร แต่ก็เศร้าอีกนะคะ
29 มีนาคม 2548 23:10 น. - comment id 446450
เป็นผู้ว่าว่าไปเรื่อย เล่นฉ่ำเฉื่อยคนติหนอ ร้องไม่ชัดไร้ลูกคอ ยังป้อยอโอ้แจ๋วจัง มีลืมจำย้ำเล่นหลอก ใจกลับกลอกตอกมนต์ขลัง ทุกอย่างล้วนอนิจจัง กาละมังกังละมา
29 มีนาคม 2548 23:18 น. - comment id 446460
อัลมิตราคะ เขียนให้ทิวาค่ะ เป็นกลอนวันเกิดที่ดูประหลาดที่สุดเท่าที่ เคยเขียนมาเหมือนกัน เพราะชื่อเขามันเหงาและเศร้ามาก แค่อยากเติมน้ำใจให้เขา
29 มีนาคม 2548 23:24 น. - comment id 446465
อาทิวา..เศร้าเต็มอก วันนี้อัลมิตราต้องมีพุงหย่ายๆ เพราะว่าปู่ลิงส่งแฟกซ์ส่งรหัสพร้อม ให้ไปเขียนถึงอาทิวา .. รู้สึกอ้วนชอบกล ตื้อๆจังค่ะ ยกจอกเย้ยจันทร์ .. อาทิวาเหมือนลี้คิมฮวงเลยนะคะ
30 มีนาคม 2548 08:31 น. - comment id 446525
เจ๊...แวะมาอ่านนะครับผม....
30 มีนาคม 2548 10:23 น. - comment id 446571
ความทรงจำหล่อเลี้ยงตำนาน ทุกทุกกาลผ่านแล้วไม่แคล้วหาย ความทรงจำไม่จำพรากแม้นจากตาย สู่จุดมายภพใหม่ในพรหมภูมิ บทกวีงดงามมากครับ ความทรงจำบางทีอาจจะติดตัวไปตอนเราตายแล้ว แล้วระลึกชาติได้ น่าจะดีนะครับ
30 มีนาคม 2548 20:27 น. - comment id 446879
ความทรงจำสีใด บางใครเอ่ยถาม ข้าพเจ้ามิทราบ มิทราบ นิยาม คนไร้ชื่อนาม มิมีตนตัวฯ ผ่านทางมา จึงได้เสพซึ้งอักษร สหายดี ดื่มสุราชนิดใดก็รสเลิศ ข้าพเจ้าขอคารวะสามจอก เพื่อเมามายทุกค่ำคืน
30 มีนาคม 2548 20:30 น. - comment id 446881
อ่านกลอนแล้วหัวตื้อไปเหมือนกัน เขียนเรื่องแบบนี้ คิดไม่ค่อยออก ค้างไว้กลอนใหม่นะครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
