เดี่ยวดาย ณ ทุ่งท่า เหว่ว้า-ใจเหือดแห้ง ทุกหับแห่งแล้งแดง สรรพสิ่งใกล้สิ้นแรง... ร้อนกายกระหายหนัก ทั้งร้อนรักถูกหักแบ่ง ใจนั้น-เคยแข็งแกร่ง กลับขัดแย้งจะโรยรา ด้วยดายเดี่ยวช่างเปลี่ยวทุกข์ ใช่เปล่าสุข,ทุกแห่งหล้า ผสมสาดวาดเขียนชีวิตา ทั้งความบ้าแลความจริง ...... ... .. จักเดี่ยวดาย ณ ปลายทุ่ง แม้นยับยุ่งยังมุ่งวิ่ง ยังค้นหาทุกสรรพสิ่ง คงขาดบิ่นก็เพียง ใจ ฯ
29 มีนาคม 2548 20:23 น. - comment id 446318
เดียวดายได้น้ำตา แถมใจข้าเริ่มเว้าแหว่ง ดั่งเหมือนใจสิ้นแรง ด้วยโดนแกล้งจากคนไกล *-*น่ารักมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ นานแล้วนะไม่ได้พบกันเลย สบายดีนะค่ะ*-*
29 มีนาคม 2548 20:47 น. - comment id 446333
ดายเดียว เปลี่ยวเปล่า เหงาหงอย รอคอย ใครหนึ่ง คนนั้น ด้วยเศร้า ร้าวราน นานวัน วาดฝัน เติมเต็ม หัวใจ ...
29 มีนาคม 2548 21:47 น. - comment id 446380
ยังไงก็ได้ประสบการณ์มา ถึงจะต้องเจ็บ จริงไหม?
29 มีนาคม 2548 23:18 น. - comment id 446459
ส่งกาวมาพร้อมใจ ลองดูใหม่เติมบิ่นหาย รักคงเห็นเคียงกาย ทุกข์คงคลายกอบรักคง
29 มีนาคม 2548 23:34 น. - comment id 446475
คนนั้นใจแหว่งไปแล้ว ?
30 มีนาคม 2548 15:37 น. - comment id 446728
มาอยู่เป็นเพื่อนพี่นุ้ยค่ะ ...
9 เมษายน 2548 18:18 น. - comment id 451410
ใจบิ่นไปไหน????