แม้หุบเหว โขดเขิน เนินไศล นภาลัย กว้างใหญ่ แผ่ไพศาล มหาสมุทร ห้วยหนอง คลองลำธาร มิทัดทาน ความคนึง คิดถึงกัน ถึงขึ้นรถ ลงเรือ ไม่เหลือบ่า พงพนา ลึกลับ มิกลับหัน ร้อยทิวา ราตรี หรือกี่วัน จะบุกบั่น ขอเพียงพบ ได้สบตา จะเหนื่อยยาก เพียงไหน ก็ไม่บ่น คอยดั้นด้น เพราะหัวใจ มันไขว่หา ได้ชิดเชย ชื่นขวัญ กัลยา ถึงภายหน้า ต้องขมขื่น กี่หมื่นปี แต่วันนี้ อยู่ใกล้ เหมือนไกลห่าง ดั่งเส้นทาง พลิกผัน เธอหันหนี ทำชิงชัง หน่ายแหนง แคลงฤดี เวลานี้ โศกา น่าอับอาย สร้างสวรรค์ เพริศแพร้ว แก้วพิมาน มาแหลกราน ย่อยยับ ดับสลาย เหมือนดั่งก่อ เคหาสน์ ปราสาททราย จึงวอดวาย อับปรา ด้วยอาวรณ์
เรไร 25 มี.ค. 2548 19:23 น. - ID 73383 
953
8
0
25 มีนาคม 2548 20:48 น. - comment id 444454
เอาหัวใจ ก่อร่าง สร้างขึ้นใหม่ เสริมด้วยใย เยื่อรัก อีกสักหน หันมองรอบ ขอบข้าง ไม่ร้างคน รักท่วมท้น คอยอยู่..ดูอีกที..*** แก้วทำจากทราย แต่เวลาเหยียบทรายมันไม่บาดนะ แต่เศษแก้วป่นๆ มันบาดค่ะ บาดไปถึงหัวใจที่ร้าวๆ สักด้วยสิ สวัสดีค่ะ
25 มีนาคม 2548 21:04 น. - comment id 444460
วิมาน เหมือนสร้าง จาก..ทราย.. บ้างหาย บ้างห่าง ร้างฝัน แท้จริง ใกล้ชิด ติดกัน น่าขัน ดั้นด้น ค้นไป ...
25 มีนาคม 2548 21:13 น. - comment id 444465
ก่อกองทราย กว่าจะก่อใช้เวลา แต่เวลาพังนี่สิ ช่างรสดเร็ว เสียยิ่งกระไร
25 มีนาคม 2548 21:22 น. - comment id 444468
ทุกครั้งที่เราปรากฏตัวที่ชายหาด ก็อดไม่ได้ที่จะวาดหรือเขียนบางอย่างบนทราย เขียนแล้วก็ลบ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งเขียนแล้วยืนนิ่งปล่อยให้คลื่นซัดน้ำมาทำลาย วิมานทราย ปราสาททราย .. ก่อสร้างด้วยความมุ่งมั่น ปราสาทล้อมรอบไปด้วยกำแพงสูง มีเนินปราสาทสลับกับเศษของกิ่งสนประดับ บนหอคอยแม้ไร้ช่องหน้าต่าง แต่เราก็รับรู้อยู่ว่า ข้างในนั้นขังคนผู้หนึ่งไว้ รอคอยและรอคอย .. ที่จะมีใครสักคนบุกฝ่าด่านเข้าไปช่วยให้พ้นจากพันธนาการ .. หากแต่ว่า ยังมิทันที่ใครคนนั้นจะปรากฏร่าง .. ปราสาททั้งหลังก็ราบพนาสูรด้วยคลื่นซัด .. ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า ความรู้สึกยังวนเวียน ..
25 มีนาคม 2548 21:28 น. - comment id 444475
วิมานทรายสลายล่มจมสายน้ำ ยากจะทำก่อใหม่ได้ดังหวัง วิมานชายรอน้องหญิงอย่างจิงจัง ไม่มีพังยืนมั่นนิรันดร
25 มีนาคม 2548 21:37 น. - comment id 444482
เศร้าไปใย ก็ทำใจไว้ก่อนสร้างแล้วนี่คะ:)
25 มีนาคม 2548 23:04 น. - comment id 444520
แหมมมม .. ตรง source .. คมเชียวนะคะ .. ใกล้เหมือนไกล .. ไกลเหมือนใกล้ .. ยังไง๊ .. ยังไงก็เจ็บ .. เฮ้ออออ .. .........................
25 มีนาคม 2548 23:15 น. - comment id 444523
********************************************* แดดทอแสงมา ส่องกระทบทราย ให้เห็นว่าเป็นประกาย ยิ่งฉายส่องมา เพียงใด ยิ่งเห็นว่างดงาม แดดนั้นยิ่งทำให้ทราย สะท้อนประกายระเรียง แวววับจับตาต่อใครๆ แล้วจะมีสักกี่คน เห็นความจริงที่อยู่ ข้างใน ฉันเป็น ดั่งทราย ถูกแดดสะท้อนมา สวยงาม จับตา ผู้คนก็ชื่นชม แต่ฉันเอง ฉันก็เป็น แค่ทรายที่ร้อนรุม อยู่ภายใน ไอร้อน ที่ซ่อนอยู่ ได้แดดเผาใครต่อใคร เรื่อยมา แดดทอแสงมา ส่องกระทบทราย ให้ร้อนลึกๆข้างใน ยิ่งฉายส่องนาน เพียงใด ยิ่งร้อนขึ้นทุกที แดดนั้นยิ่งทำให้มี แต่ร้อนซึมซับเข้าไป และคุกรุ่นราวกับมีไฟ แล้วจะมีสักกี่คน เห็นความจริงที่อยู่ ข้างใน ฉันเป็น ดั่งทราย ถูกแดดสะท้อนมา สวยงาม จับตา ผู้คนก็ชื่นชม แต่ฉันเอง ฉันก็เป็น แค่ทรายที่ร้อนรุม อยู่ภายใน ไอร้อน ที่ซ่อนอยู่ ได้แดดเผาภายในใจ เรื่อยมา แล้วจะมีสักกี่คน เห็นความจริงที่อยู่ ข้างใน ฉันเป็น ดั่งทราย ถูกแดดสะท้อนมา สวยงาม จับตา ผู้คนก็ชื่นชม แต่ฉันเอง ฉันก็เป็น แค่ทรายที่ร้อนรุม อยู่ภายใน ไอร้อน ที่ซ่อนอยู่ ได้แดดเผาภายในใจ เรื่อยมา ***********************************************
26 มีนาคม 2548 00:57 น. - comment id 444586
สวยงามค่ะ ชอบลักษณะการเล่า ๆ เรื่อยเปื่อยในตอนแรก แล้วมาลงท้ายในตอนจบ คงเพราะอจ. เคยบอกว่า ลักษณะนี้เป็นลักษณะของกวียุคก่อน (หลังปฏิวัติประชาธิปไตย แล้วเริ่มสงบ) คือกล่าวเรื่อย ๆ เรียง ๆ ค่อย ๆ บอกเนื้อเรื่องในตอนวรรคสุดท้ายของแต่ละบท แล้วมาเข้มข้นในบทสุดท้าย ๆ ชอบค่ะ
26 มีนาคม 2548 09:28 น. - comment id 444646
แวะมาอ่าน ผ่านมาเยี่ยมวิมานทรายครับท่านเรฯ.........
26 มีนาคม 2548 10:41 น. - comment id 444663
ผ่านศึกเสือเหนือใต้ไม่ยี่หระ มุ่งมั่นจะฝ่าไปให้ถึงฝัน อุปสรรคนานาสารพัน ไม่มัวันหยุดข้า..ไขว่ขว้าเธอ
26 มีนาคม 2548 17:19 น. - comment id 444842
รับกลอนน้องเบญได้พอเหมาะพอดีเลยนะท่านเร คริๆๆ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
26 มีนาคม 2548 18:19 น. - comment id 444911
หน้าส่วนตัว
ทราย ... ดู..อ่อนแอ..หากปลูกสร้าง...
หากแต่....ทราย....ถูกผสม.....
หรือถูกบ่มทับ ................
กลับเป็นสิ่งก่อสร้าง.....ที่แข็งแรง....
อยากเป็นเหมือนทราย
26 มีนาคม 2548 21:26 น. - comment id 444981
คุณ กอกก โห จินตนาการได้ขนาดนั้นเลยหรือครับ แก้วมันคน โดนเข้าไปก็เจ็บเ ป็นธรรมดา คุณ หยกสีหม่น ขันอะไรครับ ขันพลาสติกหรือขันเงินลงหิน คุณ แม่จิตร ผมเป็นคนขยันก่อ..เรื่องด้วยสิครับเลยไม่กลัวว่ามันจะพังเมื่อใด คุณ อัลมิตรา ก็คงไม่ต่างกันครับ หาเราไม่กระโดดออกมาเสียก่อน ผู้ใดเล่าจะอยู่คอยรับ เช่นนั้นทุกครั้งที่วิมานวอดวาย เราก็คงแหลกสลายไปกับมัน คุณ ชัยชนะ ชอบเล่นทรายเวลาไปชายทะเล บางทีก็ทะลึ่งไปเล่นที่ตากแดดนานๆ พองสิครับมือน่ะครับ คุณ ผู้หญิงสีม่วง ที่คมนี่ บาดมือ หรือบาดใจครับ 555 คุณ รดา ใช่ทรายสีเพลิงใช่ไหมครับ คุณ ภาวิดา ขอบคุณครับ ผมไม่มีแนวทางการเขียนอะไรเท่าไหร่ ว่าไปตามอารมณ์น่ะครับ คงใกล้ตกยุคเต็มทีแล้ว คุณ บินเดี่ยว ขอบคุณครับ อย่ามาเหยียบแล้วกันครับ อิอิอิ คุณ ชูรส ชีวิตคือการต่อสู้ครับ ตะเกียกตะกายกันเรื่อยไปหวังในจุดหมาย เช่นกัน ท่านขุน หายหน้าไปนานเลย สวัสดีครับ มิกล้าต่อกรกับเบญแล้วกัลววววววว... คุณ ร้อยฝัน ก็อยู่ที่ส่วนผสมว่าเราจะให้แข็งแรงแค่ไหนน่ะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
