ด้วยมิใช่ ผู้วิเศษ มีเดชฤทธิ์ จึงนิมิต สำแดง อภินิหาร ให้ผู้คนทั้งหลาย ได้กราบกราน เป็นตำนาน สร้างสม บ่มศรัทธา ยามมีสุข ยิ้มเยาะ หัวเราะร่วน ยามจิตป่วน ร้องร่ำ ช้ำนักหนา เป็นมนุษย์ ตาดำ ธรรมดา ไร้คาถา วิเศษ เวทย์ใดใด จะร่ายมนต์ ดลใจ ให้ได้ปลื้ม จนหลงลืม ตัวตน สิ้นสงสัย ว่าชีวิต จริงเห็น เป็นเช่นไร กระจ่างใส รู้ทั่ว ว่าชั่วดี ใช่แก้วเก็จ เพชรมณี ที่สูงค่า สูงสง่า ใฝ่ถวิล แค่หินสี ตีราคา สวยงาม ว่าน้ำดี เศษธุลี พสุธา ค่าของมัน หากมองด้วย สายตา อย่างมนุษย์ คงยากหยุด ความคิด ผิดมหันต์ ให้คุณค่า เป็นเอก เอนกอนันต์ แบ่งชนชั้น ต่างสายตา เวลามอง
22 มีนาคม 2548 19:41 น. - comment id 442909
อันมนุษย์สุดหยั่งดังใจคิด ชี้ถูกผิดแค่วัตถุลุโมหันธ์ อีกก็เอาเขลาโง่แบ่งชั้นกัน สุดปิดกั้นโมหะ..นี่ล่ะคน..*** มาทักทายกันนะคะ สวัสดีค่ะ
22 มีนาคม 2548 22:40 น. - comment id 442986
จะมองคนด้วยชั้นชันที่กั้นขวาง หรือมองในรอยทางที่ก้าวไหว จะมองคนตามตัวตนที่เป็นไป หรือจะมองข้างในใจของคน *-*กลอนแต่งได้ดีมากเลยค่ะ*-*
23 มีนาคม 2548 00:38 น. - comment id 443077
ค่าคนคงอยู่ที่ความดีชั่ว ทั้งเนื้อตัวเหนือกว่ากันนั้นตรงไหน เรื่องชนชั้นนั้นหนาอย่าสนใจ ทุกคนได้ทั่วหน้า..คำว่าคน
23 มีนาคม 2548 10:45 น. - comment id 443190
ไม่ทำตาม... อย่าตีความหมายว่า...ดื้อ ไม่ยึดถือ... อย่าตีความหมายว่า...เมินเฉย ไม่ใส่ใจ... อย่าตีความหมายว่า...ละเลย คำพูด..ที่ยังไม่เฉลย ก็ใช่ว่า..ไม่อยากเอ่ย..มันออกไป นิ่งเงียบ... อย่าตีความหมายว่า...ไม่คิด ยอมรับผิด... อย่าตีความหมาย...อย่างที่เห็น แม้ว่า... จะถูกโจมตี..ด้วยวาจา..ที่สาดกระเซ็น ก็ใช่ว่า..เจ็บไม่เป็น อย่างเช่น...คุณเข้าใจ ไม่ถาม... อย่าตีความหมายว่า...โง่ ไม่ตอบโต้... อย่าตีความหมายว่า...ยอมแพ้ แม้ว่า... หลายคน..อาจจะมองดูว่า..อ่อนแอ แต่..ที่ปล่อยให้เป็นไป.. เพราะเห็นแก่..หัวใจ..ใครบางคน
23 มีนาคม 2548 13:02 น. - comment id 443251
หลายๆ คน .. ทำไม่ได้อย่างที่พูด .. พอพิสูจน์ .. จึงรู้ว่าไม่เป็นอย่างที่เห็น .. อีกหลายสิ่ง .. ดำเนินไปอย่างที่ควรเป็น .. คนเลือดเย็น .. ไม่มีวันจะเปลี่ยนแปลง ... ฤามี เวทมนต์ คาถา จักพา ชักนำ เขาได้ หรือเธอ เล่นเล่ห์ สเหน่ห์ใด หัวใจ เขาจึง ยอมพลี คิดหวัง เขาเปลี่ยน ปลายทาง หล่อนเพียง แค่นาง ในฝัน คงยาก หากหวัง ภาคทัณฑ์ เขานั้น ไม่เคย เปลี่ยนแปลง