จะขอเล่านิทานตำนานเก่า เป็นเรื่องราวของลาที่ว่าโง่ ทำงานหนักขนสินค้าหลายกิโล กองโตโตแบกเต็มหลังหนักเหลือใจ จากเมืองโน้นแล้วไปต่อเมืองนี้ นานหลายปีเกือบทั้งอายุขัย เจ้าของเล่าก็ไม่ค่อยจะเข้าใจ ลาเหนื่อยกายอยากหยุดพักสักนาที มาวันหนึ่งต้องไปขายสินค้า แบกเกลือมาหลังลาแทบจะหัก ด้วยปัญญาคิดว่าฉลาดนัก ผ่านธาราจึงแอบพักกลางนที เมื่อพ่อค้าเห็นสินค้าได้เสียหาย เกลือละลายกับน้ำทุนป่นปี้ จึงพามันกลับบ้านขนอีกที แต่ครานี้เปลี่ยนตัวใหม่ให้มันขน เจ้าลาเฒ่าหยามใจเคยทำได้ ผ่านคลองใหญ่ครานี้ลองอีกหน หมอบลงไปให้น้ำท่วมหลังตน แปลกชอบกลหนักกว่าเดิมเพิ่มเป็นตัน หารู้ไม่สินค้าเป็นปุยสำลี พอถูกน้ำซับเต็มที่ขาลาสั่น ลุกจากน้ำอย่างไรไม่ได้นั้น จบชีวันใช้กำลังมากเกินไป..
namsai 19 มี.ค. 2548 17:38 น. - ID 73014 
1211
30
0
19 มีนาคม 2548 17:43 น. - comment id 441435
แสนจะเศร้าหนักหนาเวลาอ่าน เพราะสงสารลาผู้เฒ่าที่เฝ้าหวัง ว่าจะได้ลดน้ำหนักแต่กลับกัน ได้หนักขึ้นกว่าเดิมนั้นในทันที *-*เห็นอ่านเป็นเนื้อเรื่องมาครั้งหนึ่งแล้วสำหรับเรื่องนี้ แต่ไม่เคยอ่านกลอนสักที แต่งได้ดีนะค่ะ สวัสดียามเย็นค่ะ ทานข้าวหรือยังหละค่ะ เดี๋ยวผู้หญิงไร้เงาจะไปทานขนมจีนน้ำยาค่ะ สนใจไหมจะทานเผื่อค่ะ อิอิ*-*
19 มีนาคม 2548 17:54 น. - comment id 441441
++ผู้หญิงไร้เงา++ นั้นน่ะซิ..ที่จริงลาไม่ได้โง่เน้อ.. มันเกิดจากประสบการณ์ และการเรียนรู้ เพียงแต่มัน ไม่เป็นเช่นนั้นเสมอไป.. ..มันคำนวณพลาด.. ***ชอบกินขนมจีนเหมือนกัน..หนมจีนไตปลา..กินผักเยอะๆ ไข่ต้มสักฟอง..อร่อย..เด๋วต้องกลับไปหากินบ้างแล้วล่ะ..น้ำลาย..จาไหล*** ^_____^
19 มีนาคม 2548 18:37 น. - comment id 441452
มีเรื่องราว นะ เคยได้ยินมาเหมือนกัน มีเต่าตัวนึงตัวเมีย ด้วยความอยากรู้ว่า สามีของตนหายไปไหน โดยได้ออกติดตาม หาเต่าผู้เป็นสามี ได้ไปถามเจ้าเมือง เจ้าเมืองก็บอกมาว่าอยากรู้ต้อง ให้อื้บ ทีนึง เจ้าเต่าตัวเมียก็ให้ไป แล้วเจ้าเมืองก็บอกให้ไปถามอีกเมืองนึง เหมือนเดิม เจ้าเมืองใหม่ก็บอกว่า อยากรู้ขออื้บทีนึง เจ้าเต่าก็ให้ไป เพื่อ อยากรู้ว่า สามีตัวเองอยู่หนใด เจ้าเมืองก็บอกว่า เจ้าเมืองนู้น ต้องรู้แน่ ๆ ด้วยเต่าตัวเมียรัก เต่าผู้เป็นสามีมาก ก็ไปถึง เจ้าเมืองสุดท้าย เอ่ยถามเต่า ว่าอยากรู้ไหม แล้วคุณอยากรู้ไหม ??? สำหรับผู้ญ นะ ชายไม่ต้องตอบ อิอิ
19 มีนาคม 2548 18:56 น. - comment id 441463
อยากรู้จัง............. แล้วผมต้องโดนอึ๊บทีนึงอ่ะป่าวเนี่ย .......อิอิ
19 มีนาคม 2548 19:01 น. - comment id 441467
++แม่จิตร++ ไม่อยากรู้..แล้ว....กลัวววววว... ไม่เคยได้ยินด้วย..เรื่องนี้..ไปเอามาจากไหนอ่ะ ..กร๊ากกกกกก... ^____^
19 มีนาคม 2548 19:04 น. - comment id 441468
++นุสรณ์++ ม่ะกลัวเหรอ... ....เด๋ว..ยศจะบอก..ต้องแลกกันหรือป่าวม่ะรู้นะ.. ผู้ชาย..เค๊าจะเว้นอ่ะป่าว..น๊า ^____^
19 มีนาคม 2548 19:23 น. - comment id 441474
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว เต่าตัวหนึ่งแอบแจวออกจากบ้าน เต่าตัวผู้จรออกหาความสำราญ จนผ่านกาลเนิ่นนานไม่กลับคืน เต่าตัวเมียเพลียอุราสามีไม่หวน จึงรีบด่วนออกจากบ้านหน้าตาตื่น คร่ำครวญพบเจ้าเมืองสุดกล้ำกลืน ถ้าอยากรู้ให้หยิบยื่นขออึ๊บหนึ่งที เธอก็เสร็จเจ้าเมืองไปหนึ่งครั้ง ไม่ยับยั้งตามถ้อยคำไปเร็วรี่ ไม่เจอเต่าแต่ไปพบเจ้าเมืองอีกที่ ก็ขอเจออึ๊บอีกทีอย่างเจ้าเดิม แล้วรับคำตามเจ้าเมืองออกตามหา ยังไม่เจอเต่าสามีดังว่าตั้งแต่เริ่ม ท่านผู้อ่านถ้าอยากรู้ข้อมูลเพิ่มเติม มีข้อแม้อย่างเดิมขอ..........ทีนึง ฯ
19 มีนาคม 2548 19:38 น. - comment id 441478
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_73014.php
19 มีนาคม 2548 19:56 น. - comment id 441485
++นุสรณ์++ แสนสงสารน้อง ต.เต่า. กี่เมืองเล่าต้องผ่านเพื่อตามหา สามีที่รักที่จากลา เฝ้าตามหาต้องเสียตัวโอ้ผัวเอ๋ย จะเดินทางต่อไปดีไหมน๊า??? เป็นผู้หญิงทำอย่างว่าไม่ดีเลย ที่ผ่านมาฉันไม่คุ้นเคย ปล่อยให้ผ่านเฉยเฉย..ช่างหัวมัน.. ไม่อยากสนตรงไหนที่เธออยู่ ไม่อยากรู้อะไรอีกทั้งนั้น จากนี้ไปเราสองอย่าเจอกัน ฉันส่วนฉันเธอส่วนเธอ..จะไม่เผลอถามใครอีก.. ++ +++++
19 มีนาคม 2548 20:49 น. - comment id 441521
สุดยอด...เลยน้องเรา.... จากเรื่องลา... กลายเป็นเรื่องอะไร.. ไปแล้วนี่... รู้สึก ๆ...ว่าเพื่อน ๆ.. แต่ละคน..ช่างสรรหา... เรื่องเล่า..จังง. แต่..พี่ภูฯ... ไม่อยากรู้หรอก.. ปวดหัว!!!
19 มีนาคม 2548 21:42 น. - comment id 441540
55+ โทษของความขี้เกียจเหรอคะพี่น้ำใส แต่ว่า..สงสารมันเหมือนกันน๊าาา.. ..>
19 มีนาคม 2548 21:43 น. - comment id 441541
แง๊..T-T ทำไมพิมพ์แล้ว เมนต์ให้ไม่ครบร่าคะ? >
19 มีนาคม 2548 21:44 น. - comment id 441542
เอาอีกแล้ว...แง๊ ไม่พิมพ์แร่วT-T
19 มีนาคม 2548 22:49 น. - comment id 441564
จากเรื่องลา มาเป็นเรื่องเต่า กำของเวง น้องยศนะน้องยศ 555
19 มีนาคม 2548 22:59 น. - comment id 441570
มาอ่านนิทานค่ะ :)
20 มีนาคม 2548 01:46 น. - comment id 441636
หน้าส่วนตัว
เก่งจังเลยจ้า เก่งจริงๆผมอยากหาคนเขียนแบบนี้มานานแล้วพึ่งประสบจากคุณเองนี่แหละ แฮะๆๆผมเขียนไม่เป็นหรอกครับ อ่านได้ดีทั้งคติสอนใจไว้ด้วย
แก้วประเสริฐ.
20 มีนาคม 2548 02:19 น. - comment id 441650
นึกว่าจะลาจากไปที่ไหนซะอีก ;) ที่แท้ก็เรื่องเจ้าลาจอมขี้เกียจนี่เอง เรื่องนี้ผมเคยอ่านเจอตอนเด็ก ในประวัตินักวิทยาศาตร์หรือนักปรัชญาชาวกรีก อะไรนี่แหละ เขาชื่อ เทลีส ถ้าจำไม่ผิด ปกติจะขนเกลือไปขาย แล้วบังเอิญขณะเดินข้ามลำน้ำ ลา หรือ วัว นี่แหละมันดันสะดุดล้มในลำธารทำให้เกลือละลาย มันก็เลยคิดว่าคราวต่อไปต้องล้มในน้ำเรื่อยๆ เพื่อให้เบา จนตอนหลัง คุณเทลีส แก่ก็เลยแก้เผ็ดโดยการให้ขน นุ่นหรือสำลี นี่แหละแทน มันเลยเข็ด ;) ขอบคุณที่มีเรื่องดีๆมาเล่าสู่กันฟังครับ ;)
20 มีนาคม 2548 10:04 น. - comment id 441687
มาอ่านนิทานเรื่องลา ตามมาด้วยเรื่องเต่า น้องยศเอ๊ย... ช่างสร้างสรรค์นักนะ เจอหน้าให้เจ้จ๋อหยิกพร้อมเขกหัวเข่าสักสองที ข้อหา..ทำคนแก่พร้อมเด็กเล็กให้ใจแตก.. สวัสดีคุณ namsai นะคะ
20 มีนาคม 2548 11:37 น. - comment id 441720
55555555 ...สะวีดัด สวัสดีครับ
20 มีนาคม 2548 13:39 น. - comment id 441763
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ..... ฉลาดเหมือนลา ชีวาวาย..... ......ฉลาดเหมือนควาย เหนื่อยบ้างยังพอทน ......ฉลาดเหมือนคน น่ากลัวกว่าทั้ง ควาย+ ลาฯ...
20 มีนาคม 2548 15:56 น. - comment id 441825
ดีจังได้อ่านนิทานด้วย แต่อ่านแล้วเวียนหัวแฮะ เอ....... หรือเราจะเบลอ
20 มีนาคม 2548 16:41 น. - comment id 441837
น่าสงสารลาจังเลยนะค่ะ * ** คิดถึงเหลือใจ แวะมาทายทัก ช่วงนี้เหนื่อยใจนัก อยากพัก.พูดคุยกับเธอ ** * เรื่องลาแต่งเก่งจังค่ะ
20 มีนาคม 2548 22:39 น. - comment id 441934
เรนว่า ..ลา.. ไม่ใช่โง่..
คนตัวโต .. เลยต้องมาหาร..
ลา บวก คน .. คือ เรื่อง..นิทาน..
สอนประสบการณ์ .. ให้ควร.. จดจำ ..
.. เรน .. คิดถึง .. นะคะ ..
พี่น้ำใส .. เขียนงาน .. สื่อความหมายได้ดีจัง..
..
zz z
ฟังเรื่องเล่า.. ของนิทาน ..
เสียงหวานๆ .. ที่เรนชอบ.. ฟัง..
ตอนนี้ .. คร่อกฟี้ .. เสียงดัง..
นิทาน.. เรนจัง .. ก็ยัง .. ไม่จบ..
z zz zz
21 มีนาคม 2548 13:37 น. - comment id 442211
++ภูตะวัน ตะวันรอน++ ขอบคุณคร๊าบบบ ไม่รู้ว่าจากลา..มาเป็นเต่าได้ไง... ดีแล้วที่พี่ภูฯ ไม่อยากรู้...คิคิคิ..
21 มีนาคม 2548 13:40 น. - comment id 442214
++ ช็อกโกแล็ต++ 5555 น่ารักเชียว..ความพยายาม..อยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั้น.. จะว่าไป เจ้าลามันก้อน่าสงสารนะ.. ทั้งเหนื่อยทั้งหนัก อยากจะพักบ้าง..ไม่น่าเลย.. ^____^
21 มีนาคม 2548 13:43 น. - comment id 442218
++คนเมืองลิง++ น่ะซิพี่อุ๊....เรื่องลาเลยเพื้ยนเลย...^____^
21 มีนาคม 2548 13:46 น. - comment id 442221
++ เพียงพลิ้ว ++ ...เรื่องมันนานมาแล้ว... เป็นนิทานอ่านก่อนนอน..หลับฝันดีนะจ่ะ..
21 มีนาคม 2548 14:03 น. - comment id 442233
++ แก้วประเสริฐ ++ ลุงชมเกินไปแล้วจ้า...แค่อยากเปลี่ยนแนวไปเรื่อยๆ ..ขอบคุณจ่ะ..ที่แวะมาเยี่ยมหลาน.. ^____^
21 มีนาคม 2548 14:31 น. - comment id 442247
++Oracle++ ยังไม่ลาไปไหน... น่าจะเป็นลาเรื่องเดียวกันเลยแหละค่ะ.. ..ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเสมอ.. ^___^
21 มีนาคม 2548 14:40 น. - comment id 442255
++ กอกก ++ จากเรื่องลาแล้วไปเรื่องเต่า.. 5555 ให้พี่อุ๊จัดการให้เหรอจ่ะพี่ปราย.. ดีเหมือนกาน.. **สวัสดีค่ะพี่ปราย..** ^____^
21 มีนาคม 2548 14:47 น. - comment id 442258
++ นุสรณ์ ++ คนนี้ก้อน่าให้อุ๊จัดการไปด้วยเลย...เน้อ..^___^
21 มีนาคม 2548 14:53 น. - comment id 442264
++นุสรณ์++ คนนี้ก้อน่าให้พี่อุ๊จัดการไปด้วยเลย..เน้อ^____^
21 มีนาคม 2548 14:54 น. - comment id 442265
++ มนต์กวี ++ ....ฉลาดเหมือนคน น่ากลัว...จริงๆแหละ... เห็นด้วยเลย..จ่ะ.. ^____^
21 มีนาคม 2548 14:56 น. - comment id 442266
++ ขลุ่ยหลิบ ++ แง๊ววว.. น้องจิ๊กงงตรงไหนอ่ะจ่ะ... เอ???...เมาหรือเบลอ... ^____^
21 มีนาคม 2548 15:00 น. - comment id 442268
++ cutter ++
เด๋วร้องเพลงให้ฟัง...
ถ้าเธอเหนื่อยนัก..หยุดพักเสียก่อน..
ล้มตัวลงนอน..แนบตักฉันนี้...
........ขอบคุณจ่ะ..เรื่องลาอย่างเดียวนะ..ไม่เกี่ยวกับเต่า..คิคิคิ
^____^
21 มีนาคม 2548 15:06 น. - comment id 442276
++ rain ++ พี่ก้อว่างั้นแหละ.. มันไม่โง่..แต่มันออกฉลาดด้วยซ้ำ .. เพียงแต่..คนฉลาดกว่า..เน้อ.. ....อ่ะ..หลับฝันดีจ่ะ.. ^___^
21 มีนาคม 2548 22:56 น. - comment id 442552
อย่าไปจริงจังซีเรียดอะไรก็เป็นแค่เรื่องนิทานของคุณสปเขา ถ้าจะเอาสัตว์เจ้าแห่งความโง่ ต้องยกให้ลารับบาปไป มีที่ไหนลาจะกินแต่น้ำค้าง ถ้าหิวมาจนตาลายก็คงกินโดยไม่เลือกเหมือนกัน
25 มกราคม 2549 21:14 น. - comment id 555593
ขออนุญาติเอาไปทำรายงานนะคะกลอนเรื่องลานะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
