ฤ ไร้ใจ

เรไร

           บทกวีบางบท...ก่อข้อกังขาว่า ผู้เขียนไร้ใจ หรือไม่ 

เพราะหัวใจ ที่เห็น เป็นเลือดเนื้อ
ก็น่าเบื่อ เหลือทน คนอย่างฉัน
บางครั้งมัน อ่อนแอ แย่เหมือนกัน
ที่หวิวหวั่น สั่นไหว ตามใจตัว
หลงละเมอ เพ้อพก ตกหลุมรัก
ก็อกหัก สมน้ำหน้า กะลาหัว
มิเคยเข็ด ขยาด ทำหวาดกลัว
แค่หมองมัว เคว้งคว้าง ในบางที
ไม่รู้สิ เธอมี อย่างนี้ไหม
หรือหัวใจ แพ้พ่าย กลัวหน่ายหนี
มิรู้เลย ใครทำ ช้ำฤดี
เพียงวจี รำเพย เฉลยมา
พจนาถ กำหนด บทอักษร
เป็นกาพย์กลอน ฉันท์โคลง โยงภาษา
แสนสวยงาม ถ้อยคำ จำนรรจา
ก็รู้ว่า ซ่อนเก็บ ที่เจ็บทรวง
ถึงแค้นเคือง ขุ่นข้อง หรือหมองเศร้า
จงแบ่งเบา เถิดหนา อย่าแหนหวง
มิตรภาพ ตราบดินฟ้า ใช่มาลวง
สลัดห่วง พันธนา โศกาลัย
อยากมีใจ แข็งแรง แกร่งดั่งผา
เป็นศิลา คงมั่น มิหวั่นไหว
เหมือนดั่งเธอ ตรอมตรม ขมขื่นใจ
ทำเช่นไร โปรดไขขาน การวิธี
บทกวี บางบท เก็บกดไว้
ที่โดนใจ ก็ไขว้เขว เหวิถี
ยังคงมี อีกหลายร้อย ถ้อยกวี
ซ่อนฤดี กลืนกล้ำ ช้ำเหลือทน
มิใช่ฉัน หาทาง สร้างปัญหา
ข้อกังขา ลึกลับ น่าสับสน
ก็เจียมตัว ความอยากรู้ อยู่คู่คน
แม่หน้ามล บอกสักนิด อย่าผิดใจ