ปลายทางฝัน

ผู้หญิงไร้เงา

น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
แม้ว่าฉันจะเหงาหรือเศร้าสร้อย
แม้จะน้อยใจแค่ไหนจะไม่สน
แม้ว่าเธอจะมีเขาเฝ้าทั้งคน
แม้ต้องทนกับความเปลี่ยวอย่างเดียวดาย
จะยอมอยู่ตรงนี้ไม่หนีห่าง
จะอ้างว้างจากเดือนลับกลับเป็นหงาย
จะต้องนั่งกอดเข่าจนเฉาตาย
จะต้องกลายเป็นคนบ้าก็จะทน
เป็นแค่คนได้แค่ฝันเท่านั้นขอ
เป็นแค่คนที่ได้รอแม้ท้อหม่น
เป็นได้เพียงแค่ฝันทุกวันจน
เป็นแค่คนเดียวดายใต้แสงดาว
แค่เพียงเธอเท่านั้นที่ฝันถึง
แค่ครั้งหนึ่งได้พบหน้าพาใจหนาว
แค่เพียงได้เห็นหน้าฟ้าก็พราว
แค่เธอกล่าวทักกันฉันดีใจ
ฝันถึงภาพสองเรามองดาวคู่
ฝันจนกู่ไม่กลับรับไม่ไหว
ฝันลมๆแล้งๆก็แกล้งไป
ฝันเธอไซร้ใกล้กันรักมั่นคง
แม้จะเป็นแค่ฝันฉันก็รู้
ไร้เธอคู่เดินเคียงข้างกลางทางหลง
แม้จะเป็นแค่ฝันไม่มั่นคง
รู้ว่าตรงปลายทางไร้ร่างเธอ
                                  ผู้หญิงไร้เงา
แม้ความฝันที่ฉันมีในชีวิต
ไม่มีสิทธิ์ชิดใกล้ใจเพียงเพ้อ
แม้ความฝันฉันคล้ายได้พบเจอ
แต่ความจริงนะเออมิมีทาง
ปลายทางฝันของฉันแสนสวยหรู
มีเธอคู่เคียงใจไม่ไกลห่าง
แต่ความจริงนั้นหนาพาเลือนลาง
เหมือนอับปางไม่แตกต่างจากเคราะห์กรรม
แต่อย่างไรช่างเถิดบังเกิดสุข
เมื่อได้ปลุกรักเราเฝ้ากระหนำ
แม้เป็นเพียงความฝันฉันจดจำ
กับน้ำคำรักเราเฝ้าห่วงใย
และคิดว่าต่อไปในชีวิต
จะมีสิทธิ์ได้ชิดใกล้ใจฝันใฝ่
จะรอวันฝันเป็นจริงทุกสิ่งไป
รอวันที่เธอคนไกลใจมีกัน
เหมือนดั่งฝันวันนี้ที่เป็นอยู่
แม้สุดกู่อย่างไรไม่ไหวหวั่น
ยิ่งกว่านั้นอย่างไรใจผูกพัน
คนในฝันคนดีที่สุดเลย