รุ้งตะวัน

แก้วประเสริฐ

                                        รุ้งตะวัน
..๏พระมหิทธาเปล่งฟ้า                      ทินกร
อิทธิฤทธิ์กฤษดากร                           เลิศล้ำ
พิรุณราชอ่อนอรชร                            เย็นฉ่ำ   จริงแฮ
พระเปี่ยมทรงสายน้ำ                         สู่หล้าเนืองนอง ฯ
   สององค์ทรงหยาดฟ้า                    ฤาดิน
เกิดก่อเสียงสายพิณ                         เกริกก้อง
แสงสีส่องเกิดยุพิน                            เคียงคู่   เชยชม
รักที่อมตะคล้อง                                 เด่นฟ้าชโลมดิน. ๚ะ๛    
                               *************************
          
           ทิวากรอ่อนล้าครายอแสง
พิรุณแข่งโปรยปรายคล้ายม่านใส
เกล็ดละอองผ่องตระการอันไฉไล
แสงส่องไว้กลายเป็นโค้งวงนภา
          เกิดเป็นทัศนียภาพฉาบแสงสี
แดงเขียวมีม่วงส้มครึ่งกลมหนา
ทั้งน้ำเงินเหลืองอร่ามงามจับตา
ทิวทัศน์พาบรรเจิดเลิศอลังการ
          พระพายโชยพฤกษาพาหวั่นไหว
พัดกิ่งใบสู่ก้านพลันฟุ้งพล่าน
ล่วงปลิดหล่นลอยวนสู่สายธาร
กระแสนั้นกว้างใหญ่ในขอบคีรี
          รุ้งตะวันดุจชายหญิงอิงคู่ฟ้า
ความรักมาวิปโยคโศกหมองศรี
มั่นคงแท้แม้แต่กรอบประเพณี
อุตส่าห์พลีหนีด้วยกันหันสู่ฟ้า
          รักนั้นเอ๋ยเฉลยบอกกลับตอกย้ำ
แสนระกำหนามยอกหลอกนักหนา
มันคลุกเคล้าเร่าร้อนกร่อนอุรา
สิเน่หาต้องร้างจางอารมณ์
          ด้วยเหตุที่มั่นคงมิหลงใหล
ศฤงคารไซร้หาปองจิตคิดสู่สม
กรอบนั้นหรือมีอยู่บ่ภิรมย์
มิเชยชมขอตายเสียห่างไกล
          สองตั้งจิตอธิษฐานหันพึ่งฟ้า
เกิดธาราไหลประคองผุดผ่องใส
พุ่งฟุ้งซ่านผ่านนภาสู่ชลาลัย
เข้าเกิดในฟากฟ้าคราละออง
          เป็นรุ้งตะวันเคียงคู่สู่สายฝน
จากเบื้องบนพร่างพรายฤทัยสนอง
เคียงคู่ตะวันที่สรรสร้างสมใจปอง
เคล้าเคลียครองตราบชั่วฟ้าดินมลาย.
            ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙