[ ใจ..ข้า] --- (บทที่ 1.)

kwan

สัญญาณหวูดเรือทำนองเศร้า
เอื้อยวจีกล่าวร่ำลาฝั่ง
ไกลโพ้นสู่ท้องน้ำพื้นกว้าง
พร้อมความโดดเดี่ยวอ้างว้าง
	
      ใจข้า..ดุจสายลม   รัญจวน
     ซ่อนอดีตเจ็บปวด หลายหลาก
      บ้างเผลอ  หล่นน้ำ  พลัดพ้นกาย
          ดิ่ง  จมทราย  อันตรธานไป
		
            เสียงรำพัน แผ่วเบาเงียบๆ
          เตรียมก้าวสู่ความหวังใหม่
              ขอเดินทาง...จรลาไกล
	วิ่งไล่ตามฝันอันเฉิดฉาย
	(ด้วย) ฤทัย  มั่นคง  ชั่วนิรันดร์..!
             ________________________________				
comments powered by Disqus
  • แม่จิตร

    9 มีนาคม 2548 20:26 น. - comment id 436683

    หายไปนานเหมือนกันนะ
  • ผู้หญิงไร้เงา

    9 มีนาคม 2548 23:10 น. - comment id 436788

    ใจข้าสุดเศร้าเหงาจิต
    เมื่อต้องจากทิศปักษ์ใต้
    เพื่อไปไกลห่างร้างกาย
    ไม่เจอเจ้าด้วยดวงใจ
    
    *-*กลอนน่ารักดีค่ะ*-*
  • namsai

    10 มีนาคม 2548 13:43 น. - comment id 436992

      
    
    ...เดียวดาย...
    
    ^___^
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน