ลิขิตจิตพร่ำเพ้อ

แก้วประเสริฐ

                              ลิขิตจิตพร่ำเพ้อ 
..๏เฝ้าหวนคิดจิตกวัด............แรงโน้มมัดรัดรึงฝัน
พิศเพ่งชวนผูกพัน.................สุดซาบซ่านวันรอคอย
..๏แว่วหวานแผ่วใจหวน........ แสนปั่นป่วนชวนตาลอย
เขาหลอกมาใช้สอย................ดวงใจน้อยพลอยระทม ฯ
..๏ลมเอ๋ยเคยโชยพลิ้ว............ไยโกรธกริ้วมิพลิ้วลม
แรงรักหักใจชม.......................แสนขื่นขมปมรักลวง
..๏หวิวหวิวเกิดในอก............... แสนวิตกจนหนักทรวง
นึกถึงความเฝ้าหวง...................ล้วนเป็นบ่วงรัดรึงใจ ฯ
..๏รักเขาเฝ้าโหยหวน...............สิ่งนั้นล้วนมักหมองไหม้
เกิดก่อคิดจากไป......................เหมือนห่วงไซร้ช่างยากเย็น
..๏ค่ำเช้าอยากแลหน้า...............สู้อุตส่าห์ฝ่ายากเข็ญ
พักตร์เจ้าเพียงแลเห็น...............ชื่นใจเช่นมองแสงโสม ฯ
..๏ราตรีนี้แสนสุขนัก................. สุดที่รักยากเล้าโลม
อดทนแม้นชโลม........................ดุจดั่งโสมต้องเมฆา
..๏จำพรากจากร้าวรอน...............ช่างสะท้อนมินำพา
ล้วนแล้วแต่วาสนา.......................จะนำมาพาภิรมย์ ฯ
..๏ขมขื่นจำใจพราก.....................แม้นแสนยากก็จักทน
สุดแสนแน่นดวงกมล...................หนีไม่พ้นคนก่อเวร
..๏บ่วงนี้มีคนจ้อง..........................เขาป่าวร้องต้องหลีกเร้น
หวนไห้แม้ลำเค็ญ.........................ขอหนีเร้นหลบซ่อนกาย ฯ
..๏ก่อเกิดด้วยความรัก...................อนาถนักต้องร้างมลาย
ทนสู้มิล่วงกราย..............................เหลือเพียงสลายใจหมองช้ำ
..๏นี่หรือคือรักช้ำ.......................... สุดระกำแสนลึกล้ำ
สาวเจ้าช่างสุดทำ............................เบนเบี่ยงนำน้ำใจหญิง ฯ
..๏วันนี้ชายหมองไหม้......................ดุจดั่งไร้หัวใจสิงห์
วันหนึ่งจะเอนอิง...............................เหลือแต่สิ่งให้หวนครวญ
..๏วันหน้าจะกำสรวล.........................สิ่งที่ล้วนชวนปั่นป่วน
แล้วเจ้าจะนึกทวน.............................แสนรัญจวนนึกถึงชาย.๚ะ๛
                                 ๙๙๙  แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙