บทกวี .. ของพี่หนึ่ง .. ( เรน .. ชอบ ที่สุดเลยคะ.. ) ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้สีดำตัวหนึ่ง โดยไม่เคยมีใครเอื้อมไปถึง เอื้อมไปหา โลกของฉันสร้างขึ้นเพื่อผูกพันกับนิทานนํ้าตา กั้นตัวเองห่างจากฟ้า ห่างองศาจากดวงตะวัน ไม่มีใครรู้จักตัวจริงของคนคนนี้ ที่มองเห็นก็แค่เปลือกย้อมสี หุ้มความไหวหวั่น ฉันก่อภาพลวง เพื่อตักตวงความเข้มแข็งแค่พอผ่านวัน แต่ยิ่งทำฝืนรั้น ก็ยิ่งอ่อนแอไหวสั่น ไปทุกที บทกวี .. ที่เป็น..ของฉัน.. เส้นทางที่ฉันเดิน คือ ส่วนเกินของความฝัน สวมได้เพียงรองเท้าเปื้อนฝุ่นดวงจันทร์ ที่ไร้สี เดินจับมือไปกับความเหงาไร้ชื่อ ดวงตาไร้บทกวี ค่อยๆ เดินลงแม่นํ้าที่ดื่มดํ่าดีกรี ความเหว่ว้า ฉันจมลงในความขื่นของคืนคํ่า หายตัวไปในความทรงจำ ใต้เงาสีดำตรงสุดขอบฟ้า ไม่รู้ตัวว่าอยู่ที่ไหน ไม่รู้ใจว่าเส้นทางใดที่หลงทางมา ไม่รู้ว่าถนนข้างหน้า จะนำพาฉันไปที่ใด ฉันฝัน ฉันหวั่น ฉันรอ ฉันขอคำตอบ แต่กำแพงรอบข้างยังคงตีกรอบ ขีดขอบอย่างร้างไร้ หลุมพรางตรงนี้มันมืดและหนาว ฉันเหงาและร้างใจ ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้หนามและร้องไห้ และค่อยๆ ตายไปเพียงลำพัง.. .............. เป็น.. บทกวี .. ที่ ...เศร้า .. มากด้วย ดิคะ .. เรน.. สัมผัสได้ .. ถึงอารมณ์ ความรู้สึก .. เหงา.. เศร้า ..และ เดียวดาย .. เรน..แอบเก็บไว้ ... ชอบมากเลยคะ.. เรน ขออนุญาต .. พี่หนึ่ง .. โพสเก็บ ..ในไดฯ .. ของเร น .. เรน.. คิดถึง พี่หนึ่ง.. คิดถึง .. พี่แก้ม .. คิดถึง .. พี่เมก .. คิดถึง.. พี่ชัยชนะ .. ด้วยดิคะ.. ................ บทกวี..ของเรน .. พ่อบอก.. .อย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอ.. หรือหวั่นไหว โลกกว้าง .. กล้าก้าวไป เชิดหน้าไว้ .. อย่าหลงทาง อย่านะ อย่า..ร้องไห้.. ก็..แค่ใจ .. ที่เคว้งคว้ า ง.. สายใย สื่อเลือนล า ง เธอไม่ว่าง .. มาใส่ใจ.. เพราะเหตุใด โปรดช่วยชี้ .. สิ่งไม่ดี .. จะแก้ไข .. หรือเพราะ .. ทำตัว...นัวเนีย..ใกล้ กาละแม..กวนใจ... ใครบางคน โลก ..ของเรน..มัย? เหง ๊า เหง า.. หรือ.. แค่ เงา .. ที่สับสน.. ภาพวาด .. ดูพิกล เขียนวกวน.. ไร้ผูกพัน.. อาจเพราะ ..แค่อยากใกล้.. ขอ ..ผู้ใหญ่ ที่ต่างฝัน.. เด็กน้อย ใช่ !! ดึงดัน.. อย่าปิดกั้น .. ขอปล่อยวาง .. เป็นเด็ก..พาราเซ็กต์... คือโปรเจ็กต์ ที่กล่าวอ้าง ก็..ใคร ชอบอำพราง.. บอกไม่ว่าง... ไปไกลๆ .. ฮึ!! แล้วก็ .. ฮึ!! .. (ปากเม้ม .. ด้วยดิคะ.. ) ................................................................................. วันที่.. เดียวดาย .. กับร่างกาย .. ที่เหนื่อย ล้ า .. มี เพียง ..ลมหายใจ .. แผ่วเบา .. กับ ความสับสน .ในสิ่ง ที่พบ..และได้ยิน .. ขอเรน .. พัก .. zz z z ซุกหลับ.. ที่ บ้านดาว.. บ้าน.. ของเรน และ พี่ชาย .. ที่เป็นของเรน นะคะ .. เรน .. ขอโทษ .. มัย เรน.. ปีน เข้า บ้านใหม่ .. ไม่ได้..? .... ...... ..... ห้าม .. ใครๆ.. ร้องไห้ กับเรนร่า า .. ก็ แบบ .. เรนหัดเขียน .. เรื่องเศร้า .. นะดิคะ .. ฮื่อ อ อ ๆๆ .. น้ำตาเรน .. ท่วมบ้าน..เล้ ย ยย..
8 มีนาคม 2548 21:34 น. - comment id 436106
อิ_อิ แวะมานั่งยิ้มแฉ่งดูยัยตัวซน คิกๆๆ พี่เมกก็อยู่แถวนี้แร่ะครับนู๋เรน ไม่ได้หายไปไหน ยังแวะมาอ่านงานของเพื่อน ๆ เสมอ คิดถึงนู๋เรนเช่นกันนะครับ ^______^
8 มีนาคม 2548 21:34 น. - comment id 436107
เฝ้าแอบอ่านผลงานคนอื่นเขา มองตัวเราเศร้าสร้อยละห้อยหา ครุ่นคำนึงความหลังหลั่งน้ำตา สุดเหว่ว้าเกินกว่าจะทานทน
8 มีนาคม 2548 21:56 น. - comment id 436121
พี่เมก.. มัย? .. ไม่ใส่สี..เสื้อ .. เรน..ไม่เชื่อ ..คุณ ..ร๊อ กกกก.. ก็ .. พี่เมก ..ไปเมืองนอก .. นางฟ้า..เธอมาบอกเรน .. ทุกคืน .. อิอิอิ .. ..เรน .. อยากอ่าน.. บทกวีของพี่เมก.. นะคะ.. เรน .. แอบเก็บ .. ของพี่เมกไว้ตั้งเยอะด้วยดิคะ ... แบบ .. เรน .. รวบรวม..ไม่ให้พี่เมกรู้ด้วยแระ.. อิอิอิ .. บอกพี่แก้ม ... .ให้เรน.. ด้วยนะคะ.. เรน .. คิดถึ้งงงงง .. คิดถึง ..
8 มีนาคม 2548 21:59 น. - comment id 436123
แวะเวียนมาภาษาหวานละมุน เหมือนนอนหนุนน้องเรนใจสดใส ไม่เจอนานสบายดีหรืออย่างไร ว้าตื่นสายไปเพราะเราเฝ้าแต่ฝัน
8 มีนาคม 2548 22:07 น. - comment id 436126
เฝ้าแอบอ่านผลงานคนอื่นเขา มองตัวเราเศร้าสร้อยละห้อยหา ครุ่นคำนึงความหลังหลั่งน้ำตา สุดเหว่ว้าเกินกว่าจะทานทน จาก : ช่างไม้ ..... ช่างไม้คะ .. ..มัย.. ต้องแอบอ่านด้วยร่า.. บอกเรนมา .. ดิคะ .. อย่าสับสน ช่างไม้ ..เขียนดี.. ไม่วกวน.. น่าฉงน .. ที่สุดเล้ยย.. บทกวี .. ที่แจม..กับเรน .. เรนว่า .. สื่อได้ไพเราะ .. กว่าเรน อีกนะคะ.. เรน .. แนะนำคุณ .. นะคะ.. ลองมาหัดแต่ง .. กับเรน ก็ ได้คะ .. แบบ เรน .. ก็เป็นนักเรียนฝึกหัด .. เหมือนคุณเลยคะ .. อาจต่าง .. ที่เรนฝึกตั้งนาน ..ไม่จบ..ซักกะที .. นะดิคะ .. ตอนนี้ .. คุณลุง ..(ท่านเป็น.. คุณครูของเรนนะคะ.. ) .. ท่านไม่อยู่ .. เรนก็เล้ยย .. เกเร.. เรน .. ขอบคุณ .. ช่างไม้ ..นะคะ..
8 มีนาคม 2548 22:11 น. - comment id 436127
ไม่มีใครรู้สักนิดความคิดฉัน ว่าผูกพันความเดียวดายมากมายเหมือน ต่อหน้ายิ้มเด่นชัดปัดลางเลือน ทั้งที่เยือนกับน้ำตาเหว้ว่าใจ *-*ชอบกลอนบทนี้มาก โดนความรู้สึกจัง คิดถึงทุกคนที่เอ่ยมา รวมทั้งเรนจังคนนี้ด้วยจ๊ะ*-*
8 มีนาคม 2548 22:11 น. - comment id 436128
พี่แม่จิตรคะ.. กี้ เรน .. ขอโทษ .. ห้ามโกรธ.. นู๋เรนร่า .. กี้เรน ..ไม่เห็น..ข้อความที่โพส..มา.. ตอนนี้ยิ้มหรา .. ขอบคุณ .. พี่.. มากมาย .. ..เรน .. คิดถึง พี่แม่จิตร.. นะคะ..
8 มีนาคม 2548 22:16 น. - comment id 436129
to คิกๆ งั้นใส่เสื้อก็ได้ย่ะ ขอบคุณนะครับที่ให้เกียรติพี่ ขอบใจจ้า น้องแก้มบายดีครับ กำลังมัวแต่นับแบงค์อ่ะ น้องแก้มเขารวยกันใหญ่แร่ะ แม่ค้าก็งี้อ่ะ คิกๆๆ +-*-+ +-*-+-*- ปู๊ชายอารมดี๊ดี -*-+-*-+ +-*-+
8 มีนาคม 2548 22:20 น. - comment id 436132
โห้ยย .. เรน .. คิดถึง.. พี่หญิงที่สุด.. ด้วยดิคะ .. พี่ของเรน .. น่ารัก..ที่สุดในโลก.. ความมีน้ำใจ .. สื่อ.. รัก ..ไม่มีพิษภัย.. รัก..จากหัวใจ .. เรน มอบให้ .. หมดเล้ยย..นะคะ .. เรน .. ขอบคุณ .. พี่หญิงฯนะคะ .. ตอนนี้ .. เรน.. ตัวด้ำ ดำ.. ห้ามพี่ๆขำ .. เรนจัง ..นะนี่ .. ก็ .. ทำงาน .. ทั้งวัน ..กลางแดด..นะดิ.. (คะ ) ตัวดำเหมือนหมี .. มีตา..โต๊.. โต .. อิอิอิ .. ..เรน ..กลางแดดร้อนนน .. ก็เลยมาอ้อน .. พี่หญิงฯ .. หาก.. รัก.. เรนจริง.. หอมนิดนึง .. ให้เรน .. ชื่นจายยย.. แว้ปป..
8 มีนาคม 2548 22:30 น. - comment id 436139
เรน .. ขอบคุณ .. พี่เมกนะคะ .. แบบ.. เรน ..ชอบ.. สีสัน.. บนตัวอักษร..ของพี่เมกมากเลยคะ .. ยิ่งอ่าน .. เรน ก็ .. ยิ่งชอบ .. บอก .. ความ..สดใส .. สื่อนัย .. ที่แสน.. จะ..อ่อนโยน.. ใจเต้นตึ๊กตั๊ก.. อยากร้อง..ตะโกน.. โห้ยย.. โน้น นน น .. สีสัน .. ชมพู ..เรนดู ..ไม่เบื่อเลย .. ..เรนห่าง.. การเขียนกลอนไปตั้งนาน.. ขอเรน .. ทบทวน .. ในแบบ..เรนๆๆๆ แป๊ป!! ห้าม.. ขำเรน .. นะคะ .. แป๊ป ๆๆ.. เรน ก็ .. เก่ง .. ...
8 มีนาคม 2548 22:54 น. - comment id 436164
คิดถึงแต่พี่เมก พี่หญิง พี่หนึ่ง พี่ชัย... ไม่เห็นคิดถึงพี่บ้างเลย น้อยใจแล้วนะ แงๆๆๆๆๆๆ ไปนอนดีก่า...
8 มีนาคม 2548 23:00 น. - comment id 436170
อือ ยิ่งเหงา เพิ่มเหงา เข้าไปใหญ่เลย เรน รู้สึก ที่มากกว่ารู้สึก งดงาม ในความ จริง เก่งจัง เรน
8 มีนาคม 2548 23:09 น. - comment id 436180
..พี่อุ๊ .. เรนก็ ..คิดถึง.. เพราะเป็นเบอร์หนึ่ง .. ในชั้น.. ยืน..กางแขน ..คาบไม้ .. ร่วมกัน.. เกเร.. ผูกพัน .. คือ.. แบ่งปัน .. ไม้เรียว .. จากคุณลุง .. อิอิอิ .. เรน..เป็นทัพหน้า.. กระดาษหนา .. เอามา .. รองก้น .. ถูกตี ... เรียงคน.. คุณลุงต้องทน .. กับ.. ตัวซน ..คนเดียว.. ((((((เรน .. คิดถึงๆๆๆๆๆๆ.))))))))))) ตะโกน.. ให้ดัง.. ถึงฟ้า .. บอกใครๆ..ว่า .. เรน... คิดถึง .. จัง..
8 มีนาคม 2548 23:15 น. - comment id 436184
อือ ยิ่งเหงา เพิ่มเหงา เข้าไปใหญ่เลย เรน รู้สึก ที่มากกว่ารู้สึก งดงาม ในความ จริง เก่งจัง เรน จาก : รหัสสมาชิก : 9118 - ร้อยฝัน ... ร้อยฝันคะ .. ตอนนี้ .. เรนปลื้ม ..ด้วยดิคะ .. ก็..สิ่งที่เรนเขียน .. คือ .. ความรู้สึก .. ของเรนนะคะ.. เป็น.. สิ่งที่เรนสื่อ .. ได้ง่ายๆ.. จริงๆ.. แล้ว .. เรนพยายาม .. จะเขียน..เป็นกลอนแปด.. ด้วยดิคะ.. .. แต่ เรน .. ก็ คิดไม่ออก .. ลบแล้วลบอีกนะคะ .. ก็ ..เล้ยย .. ได้ บทกวี .. ที่เป็นในแบบเรนๆ.. เรน .. ขอบคุณ .. นะคะ ..
8 มีนาคม 2548 23:34 น. - comment id 436194
พี่ชัยก็คิดถึงกาละแมเหมือนกันจ้า แวะมาเยี่ยมดึกซักนิด คงไม่น้อยใจนะจ๊ะ พี่ว่าน้องเรนเขียนมาแบบนี้แบบฉบับตนเอง แม้ไม่เห็นกัน ก็พอจะมองภาพพจน์ออก(อย่างเดาสุ่มแต่คงใกล้เคียงความจริง) ว่าน้องเรนมีลักษณะอย่างไรในสายตาพี่ ถ้าเขียนสไตล์นี้ก็คงอมยิ้มมากกว่าที่จะเศร้า ทั้งที่เรื่องราวซึ้ง พี่ว่าดีเหมือนกันหัดเขียนเรื่องเศร้าไว้ ถ้าเรามีความเศร้าประสบจริง ๆ คงจะผ่อนหนักเป็นเบาได้จ้า
8 มีนาคม 2548 23:39 น. - comment id 436201
..น้อยใจดิคะ .. ตอนนี้ .. เรน.. กำลัง... เศร้า..
8 มีนาคม 2548 23:51 น. - comment id 436217
เข้ามาอ่านงานน้องเรนนะครับ ไม่ได้มาเสียนาน
9 มีนาคม 2548 00:40 น. - comment id 436258
เป็นอะไรจ๊ะ...สาวน้อย...คิดถึงเสมอจ๊ะ .......................................................... .
9 มีนาคม 2548 01:14 น. - comment id 436279
คิดถึงทุกคนที่หายไปนาน.. ทั้ง คุณหนึ่ง คุณเมก และ แก้ม..ป่อง.. ชัยชนะ .... เรนจัง เขียนกวีบทนี้ และพูดถึงเพื่อนๆ ทำให้พันดาว นึกถึง เพื่อนเก่าๆจัง... อยากให้กลับมาเยี่ยมบ้านไทยโพเอ็มกันบ่อยๆ .. ราตรีสวัสดิ์น่ะ :-)
9 มีนาคม 2548 02:10 น. - comment id 436291
มาจุ๊บแก้ม...ก่อนนอน ฝันดีจ๊ะ..เรนจัง.. อย่ายิ้ม...หลับตา...ซ่ะ...
9 มีนาคม 2548 09:51 น. - comment id 436350
แวะอ่านครับ..........ู^_^
9 มีนาคม 2548 10:19 น. - comment id 436374
เอื้องน้อยเรนจัง...หายไปตั้งนานพี่ดาคิดถึงมากนะค่ะ... พี่ดาหวังว่าเอื้องน้อยคนดี...คงสบายดีนะค่ะ..เป็นที่รักของมี้และทุกคน... เอื้องน้อยเรนจังในดวงใจของเราทุกคน... รักจ้า....
9 มีนาคม 2548 10:19 น. - comment id 436376
เมื่อผู้ใหญ่ถูกเวลา..แย่งตัวไป เด็กน้อยจึงถามไป...ว่าเมื่อไรจะแวะมา เด็กน้อยเริ่มเหว่ว้า...ร้องเรียกหาความผูกพัน เถอะน่ะ...แม้ห่างไกลเท่าไร จงรับรู้ไว้ว่า...ยังห่วงใยมิได้เผลอ ทันทีที่ว่าง..สองใจคงได้เจอ คิดถึงเสมอ..หนูเรน.. ...
9 มีนาคม 2548 10:41 น. - comment id 436386
แวะมาแอ่วเจ้ากาลาแมจ้า.........
9 มีนาคม 2548 11:03 น. - comment id 436401
กว่าวิ่งมาถึงเรนจังได้ก้อปาเข้าไปตั้งสิบโมงเช้าแล้วจ้า เหนื่อยจังอะ ขอน้ำเย็นแก้วหนึ่งนะจ๊ะน้องเรน ฮื้อออออออ ชื่นใจ คร๊อก ๆ ๆ อ้าวทำไมง่วงก็ม่ายรู้อะ งั้นขอหลับซักตื่นก่อนนนะจ๊ะ โอ้ยยยยยยยยยอย่าหยิกซิเจ้าเรนจัง พี่มัดหมี่กำลังนอนหลับ ๆ อ้าวไปทำไรมาอะ หัวฟูเชียว อ้อ...เจียวไข่มาให้พี่มัทหรอคะ อื้ออออออออออ หอมเชียว หย่อยจังอะ ขอบใจจ้า อิ่มแล้วหลับต่อละกานนนนน คร๊อก ๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จุ๊บ ๆๆๆๆๆ คิดถึงนะ
9 มีนาคม 2548 16:32 น. - comment id 436584
โลกกว้าง หนทางไกล กับหัวใจที่เปี่ยมฝัน แสงแรกของตะวัน คือ แสงพลังแห่งวันใหม่ ถนนที่ทอดยาว คือ เรื่องราวท้าทายให้ก้าวไป สายลม คือ สายใยของทิศทางหัวใจที่งดงาม ยิ้มรับกับคืนวัน...กอบเก็บหมื่นความหมาย เริงระบำ...กับทุกสรรพสิ่งด้วยความเต็มใจ อย่างไร้คำถาม โลดแล่น ตามจินตนาการ หยอกล้อกับเวลาทุกโมงยาม ระบายฝัน แต้มสีให้งดงาม ไปคว้าดาวบนฟ้าที่กว้างไกล กลอนไพเราะมากเลยเคยได้อ่านแล้ว ประทับใจเช่นกัน เศร้าจับใจ แต่ชีวิตเราต้องก้าวเดินต่อไป นะจ๊ะสาวน้อย ขอให้เก็บเกี่ยวความงดงาม และแบ่งปัน ความสุขให้กับโลกใบนี้จ๊ะ ^___^ คิดถึงนะคะน้องเรน
9 มีนาคม 2548 17:43 น. - comment id 436623
ปลาวาฬแวะมานั่งอ่านไปยิ้มไป ^^ นะคะ
9 มีนาคม 2548 19:08 น. - comment id 436643
สื่อ..บทกวี .. ได้ไพเราะมากเลยคะ .. โลกใบใหม่ เรน.. ว่า ..ไม่เหมือนเดิม .. ไม่เหมือน ..โลกที่เรน.. ได้เคย..สัมผัส .. ..ไม่มี ..เรื่องเล่น..ให้เรน.. ได้สนุก ไม่มี.. นิทาน .. ก่อนนอน..ให้เรน.. ได้ฟัง.. ทุกอย่าง .. เป็นทางการมาก..ยิ่งขึ้น ก็ ..เมื่อเป็น...แบบนี้ .. บ้านที่เคย..อบอุ่น.. ก็ .. ยิ่ง.. อบอุ่น ..น้อยลง.. บ้าน .. ที่เคยมี .. พ่อ ..ในสวนป่า..ของมี้.. มี.. ตัวหนอน .. น่ารัก.. กับ .. คำถาม .. ใบไม้ .. หายไป..ไหน .. .. เรน.. ขออนุญาต .. หัดเขียน ..แจมความรู้สึก.. นะคะ .. .. จาก : รหัสสมาชิก : 3384 - rain.. รหัส - วัน เวลา : 443877 - 08 มี.ค. 48 - 23:36
9 มีนาคม 2548 19:51 น. - comment id 436663
แม้นไกลสักเพียงไหน สื่อจากใจนั้นห่วงหา คิดถึงเจ้าแก้วตา หลับเถิดหนาเจ้ากลอยใจ วันนี้พี่ได้มา ปลอบวิญญาให้สดใส คุณลุง..อยู่ไม่ไกล อยู่ที่ใจของเรนเอง......ฯ แวะมาดูแล..เรนจัง...(ตามคำสั่งของคุณลุง)...นะจ๊ะ...เรนจัง..ไม่ต้องเหงาหรอก..พี่ทุกคนอยู่ใกล้น้อง..และพร้อมที่จะอยู่เคียงข้างน้องเรน..ตลอดไปจ๊ะ...คิดถึงเรนจ๊ะ..(ช่วงนี้พี่งานเยอะเหมือนกัน..อาจจะไม่ค่อยได้มาเยี่ยม..แต่ถ้าว่างก็จะมาทันทีค่ะ...)
10 มีนาคม 2548 22:03 น. - comment id 437296
:)
13 มีนาคม 2548 19:13 น. - comment id 438458
เรน .. ขอบคุณ ..พี่ราชิกา .. นะคะ .. เรน .. ขอบคุณ ..พี่ทิกิ .. นะคะ ..
13 มีนาคม 2548 19:22 น. - comment id 438462
.. ตอนนี้ .. บ้านเรน ลมแรงมากเลยคะ .. เรน .. ขอบคุณ ..พี่ ม.ปณิธาน ขอบคุณ ..พี่ลี่.. ขอบคุณ .. พี่ชายพันดาว.. ขอบคุณ .. พี่ภูตะวัน .. ขอบคุณ.. พี่ต้นหลิว.. ขอบคุณ .. พี่กัลฯ ขอบคุณ ... พี่กุ้ง .. ขอบคุณ .. พี่บินเดี่ยวฯ ขอบคุณ.. พี่มัทฯ .. ขอบคุณ.. พี่แอ็ปเปิ้ล .. ขอบคุณ .. นัสจัง .. ขอบคุณ .. คุณคนแปลกหน้า .. เรน .. ขอบคุณ .. มากมาย สำหรับ ทุกความรู้สึกดีๆ .. ที่ให้.. เรน .. นะคะ .. ...