จะคิดถึงเธอเงียบๆไปอีกนาน กาพย์ยานี (๑๑) ,มองผ่านกาลเวลา..........อีกไม่ช้าต้องปิดงาน ตัวเลขมหาศาล....................ที่ผ่านมามิทันใจ เรื่องงานก็มากมี.............เรื่องดีดีเก็บเพื่อใคร เรื่องส่วนตัวจักอภัย.............วางน้ำใสไว้ให้กัน คิดดีไม่มีเสีย..................โกรธก็เพลียก็เท่านั้น คิดดีอยู่ทุกวัน .....................ที่สำคัญอยู่เพื่อตน แต่ละวันอาจไม่มา...........เครื่องคอมพ์พาให้ฉงน ลบสิ่งไม่มงคล .....................เหมือนลบตนจากกรรมเวร ลบใจนั้นอาจยาก............คิดถึงมากมิเบี่ยงเบน หน้าที่มิเอียงเอน.................พ้นกากเดนดั่งโซ่ตรวน ทำไปในหน้าที่..............เงินจะมีไม่เรรวน ทำมากลากกระบวน.............เหมือนรถด่วนวิ่งสุดทาง เห็นงานพานพันหน้า......เห็นสีหน้ามิจืดจาง เก็บคิดถึงอ้างว้าง.................แอบไว้ข้างหนึ่งของใจ ทิกิ_tiki ว่าจะแวะมาแค่ตอบกลอนเก่า อดไม่ได้ ต้องลงอีกตามเคย สวัสดีมิตรในเรือนบ้านกลอนไทยค่ะ
3 มีนาคม 2548 20:09 น. - comment id 434203
จะขออ่านเงียบๆไปอีกนาน(แสนนาน)เลยค่ะ
3 มีนาคม 2548 22:35 น. - comment id 434267
คิดดี อยู่ดี เพื่อตัวเราเองนะคะพี่ทิกิ
4 มีนาคม 2548 12:23 น. - comment id 434280
:)
4 มีนาคม 2548 12:32 น. - comment id 434282
ถูกต้องน่ะคร้าบ !!!!!!(ยืมคุณปัญญามา ฮิ ฮิ) ใช่เลยพี่ทิกิ......
4 มีนาคม 2548 15:28 น. - comment id 434384
ทุกสิ่งรอบกายยังคงเคลื่อนไหวตามหน้าที่ หัวใจของใครคนหนึ่งก็ยังทำหน้าที่คอยคิดถึง ในความเหว่ว้า ในความเงียบเหงา หัวใจยังเฝ้ารำพึง อาจดูไม่ซึ้งสำหรับใครบางคน แต่ก็หวังลึก ๆ ว่าความรู้สึกนั้นจะเดินทางถึงกระทบใจเธอ คิดถึงเงียบ ๆๆ เหงา ๆๆ อยากร้องไห้จัง
4 มีนาคม 2548 16:48 น. - comment id 434403
ขอบคุณ คุณเดือนไร้เงาขอบคุณที่แวะมาค่ะ
4 มีนาคม 2548 16:49 น. - comment id 434404
คุณคนเมืองลิง ขอบคุณที่แวะค่ะ
4 มีนาคม 2548 16:50 น. - comment id 434405
ยายา ขอบคุณที่แวะค่ะ
4 มีนาคม 2548 16:50 น. - comment id 434406
คุณ ทำมะชาด แวะมาขอบคุณค่ะ
4 มีนาคม 2548 16:51 น. - comment id 434407
คุณ แอ๊ปเปิ้ลเขียนงานในใจได้สวยงามค่ะ
5 มีนาคม 2548 11:40 น. - comment id 434521
ถ้าคิดถึงเงียบ แต่คิดถึงนาน ๆ ก็ดีแล้วค่ะ อิ อิ..
5 มีนาคม 2548 12:39 น. - comment id 434543
คงจะเป็นเช่นนั้นค่ะ คุณ ลอยไปในสายลม คงแค่เงียบๆในใจ ...นาน นาน....นาน.. แล้วคงจะ....ค่อย...ๆ กลืนหายไป กับกาลเวลา