รักแล้ว....ที่เหลือก็เจ็บ

ขอกรีดเลือดสาบานจากวันนี้
จะไม่มีรักให้ใครอีกแน่
รักเคยมอบให้ไปเขาไม่แล
ไม่แยแสไม่ใส่ใจไม่ใยดี
คือคำอ้างสารพัดที่จัดให้
แท้หัวใจก็หมายจะหลีกหนี
วันเวลาที่ผ่านมาไม่ปรานี
มันกระหน่ำซ้ำตรงนี้ที่หัวใจ
ไม่ใช่แค่ข้ามวันที่พานพบ
ใยจึงลบไมตรีที่มีให้
ใช้เวลาถักทอก่อจากใจ
จากวันไซร้เป็นเดือนเลื่อนเป็นปี
สู้อดออมถนอมมิตรภาพไว้
หวังเพียงให้เธอเชื่อใจไม่หลีกหนี
บอกตัวเองอย่าฝันใฝ่ไกลกว่านี้
ใจตัวดีมันดึงดันมั่นรักเธอ
เพราะอบอุ่นละมุนละไมเมื่อได้ชิด
ด้วยดวงจิตยอมรับไว้ใจจึงเผลอ
แม้นมิเคยได้พบประสบเจอ
ก็ละเมอฝันหาทุกนาที
พอพลั้งปากบอกเธอ...เออก็เจ็บ
คำเธอเหน็บกลับมาพาขวัญหนี
อย่ารักเลยรักไม่ได้ไร้ปรานี
ช่างไม่มีทั้งเยื่อไม่เหลือใย
ถ้าหัวใจดวงนี้เป็นแก้ว
ก็แหลกแล้วเพียงฟังคำไข
จะให้เลิกรักนั้นทำฉันใด
ขอหม่นไหม้ลำพังยังรักเธอ