เช้าวันนี้ ... นาฬิกาไม่ปลุก ใบหน้ายังคงซุก ... อยู่กับหมอน แว่วเสียงคนบางคน ... แว่ว ... แว่ว ... ร้าวรอน เสียงกระซิบทอดสะท้อนจากหัวใจ ลืมตาตื่น ... เพื่อพบ ความว่างเปล่า ตู้เสื้อผ้าตู้เก่า ... โซฟาของเรา ... ยังดูใหม่ ใหม่เหลือเกินในความรู้สึก ... ใหม่จนบาดลึก บาด ... ข้างใน บ้านหลังนี้ดูใหม่ ...ใหม่จนฉัน ... ไม่ --- ฉันไม่รู้จักมัน ไม่อยากอยู่ ... แต่ก็ลุกไม่ขึ้น สมองยังชามึน ... กล้ามเนื้อมันดื้อรั้น ดวงตายังปวดแปลบ ... น้ำตายังแสบ ... แสงตะวัน จากค่ำคืนในวันนั้น ... เช้าวันนี้ ... ฉันก็ยัง ... ยัง ... เสียใจ บ้านที่อิ่มภาพเราสอง ห้องที่ยังสะท้อนความอ่อนไหว เพดาน ข้างฝา ... เธอจ๋า ... เธออยู่แห่งใด กลับมาทีได้ไหม กลับมาครั้งสุดท้าย ... มาปล่อยฉันออกไปที ดวงวิญญาณยังเวียนวน ความรักยังสับสน ... วันเวลาหยุดอยู่ที่ ที่บ้านของฉัน ... บ้านของเธอ ... บ้านที่เธอทิ้งไป ... คนดี ปล่อยให้ฉันตายอยู่ในนี้ ปลดปล่อยฉันออกไปที ... ทรมาน ...
2 มีนาคม 2548 17:45 น. - comment id 433665
เหงา เหงา มากมาย เจ็บ เจ็บ เจียนตาย ช่วยฉันที..........
2 มีนาคม 2548 17:50 น. - comment id 433676
บ้านเก่าแม้จะซ่อมซ่อ แต่ก็เปี่ยมไปด้วยไอรัก ย่อมดีกว่า คฤหาสถ์ที่ร้างรัก ค่ะ
2 มีนาคม 2548 17:54 น. - comment id 433680
คุณ ลอยไปในสายลม กำลังเรียกหมอผีมาให้ค่ะ อิอิ คุณ อัลมิตรา เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะพี่ ... คิดถึงนะคะ
2 มีนาคม 2548 20:07 น. - comment id 433733
โดนขังเหรอครับ หาอย่างอื่น คลายเครียด สินะ เช่น ทำตัวให้น่ารักขึ้น อิอิ และก็ มีความสุขเยอะ ขึ้นไง มาแซว หนอ่ย
2 มีนาคม 2548 23:47 น. - comment id 433828
อาการเดียวกันเลยนะคะ อ่ะนะ เดี๋ยวก้อดีนะคะ..........นะ มาปลอบใจนะ
3 มีนาคม 2548 09:30 น. - comment id 433924
เศร้าจังค่ะ...แต่สุดท้ายดูน่ากลัวน่ะค่ะ.. ...
3 มีนาคม 2548 19:30 น. - comment id 434189
^____^