โอ้รักความสวยหรือความงาม

แก้วประเสริฐ

              โอ้รักความสวยหรือความงาม 

          ยามเย็นตะวันคล้อยลอยฟ้าราตรี
มวลเหล่านารีเยื้องกรายคล้ายเริงร่า
แสงระวีสาดส่องพื้นปฐพีงดงามตา
โสมดาราปรายเหนือฟ้าน่าชวนมอง

          ตลึงแลหมู่นางชม้อยลอยหน้าอวด
เหมือนประกวดรูปโฉมเฝ้าโน้มสนอง
ลำพองยิ้มแสดงลักษณ์จักประลอง
คล้ายฉลองลองสิ่งใหม่ให้ละลาน

          แต่งรูปกายฉายพริ้งประทินโฉม
เฝ้าประโลมผิวพรรณกลิ่นมวลสรร
ทั้งภูษาแพรวแวววับล้วนตระการ
เสื้อผ้าภัณฑ์ตามแฟชั่นประชันโพยม

          คาบบุหรี่พ่นปุ๋ยเข้าลุยแสง
เหมือนจะแข่งรวีลับประดับโสม
ร้องเอะอะทำหน้าตาดุจดังโคม
วางท่าโน้มสรรสร้างระหว่างเดิน

          หันมุมหนึ่งพึงให้คล้ายแตกต่าง
ล้วนกระจ่างกลุ่มน้อยค่อยระเหิน
นุ่งผ้าซิ่นไหมไทยเหมือนไร้เมิน
ประทินเทินผิวพรรณล้วนสรรเอง

          ระหว่างเดินเหินระวังหลังแลหน้า
มิให้ผ้าหลุดลุ่ยกระฉับกระเฉง
กายยืดตรงไปข้างหน้ามิยำเกรง
วางตัวเคร่งคงไว้คล้ายกุลสตรี

           อีกวาจาพาเพลินระรื่นโสต
มธุรสโอษฐ์เอ่ยไปสุดเกษมศรี
ล้วนกล่าวถ้อยร้อยคำล้ำวจี
พักตร์นารีแย้มยิ้มพริ้มไฉไล

           ยืนพินิจพิจารณามองหาไว้
สองมุมไซร้ให้แตกต่างยากปราสัย
ตรองไม่ตกคิดมิออกบอกหทัย
จะเลือกใครใคร่กระซิบช่วยบอกที.

       ๙๙๙   แก้วประเสริฐ.   ๙๙๙