หน้าส่วนตัว
แล้วจะหลับจะนอนกันตอนไหน
จ้องอยู่ได้หน้าจอ พอได้ไหม
อยู่จนดึก จนดื่น ฝืนไปใย
ฝีนมันให้ ร่างกาย สุดจะทน
เขียนเข้าไปโปรแกรม แรมคืนแล้ว
คงไม่แคล้ว อดนอน อีกสักหน
นั่งสลอน หน้าจอ กันหลายคน
แม้จะบ่น ออกไป คงไม่ฟัง
อยู่กับเครื่อง ไม่มีใจ ไร้ชีวิต
แต่ลิขิต เส้นทาง ให้ความหวัง
จบออกไป เลี้ยงตนได้ ชีวิตยัง
ดีกว่านั่ง รองาน จนผ่านปี
ไม่สามารถ ให้เวลา กับใครได้
ความรักจึง จากไป จึงหลีกหนี
จมอยู่กับ ห้องแคบ ๆ ห้องไอที
เวลามี ใช้หมดไป ใช้ในงาน
อยากจะขอ เธอเข้าใจ อะไรบ้าง
เปิดใจกว้าง ได้ไหม ใคร่ประสาน
ยอมอภัย ให้เถิด แม้รำคาญ
โปรดสงสาร เห็นใจ คนไอที
ร้อยฝัน 26 ก.พ. 2548 05:53 น. - ID 71853 
1355
2
0
26 กุมภาพันธ์ 2548 10:51 น. - comment id 431484
หาวันว่าง หาความเข้าใจ ครึ่งทางก็แล้วกัน ดีไหม
27 กุมภาพันธ์ 2548 00:32 น. - comment id 431898
ในฐานะที่เป็นคนไอที คนหนึ่ง เลยเข้ามาอ่านครับ ;) ถ้าจะให้ดีก็หาคนรู้ใจที่เป็นคนไอทีเหมือนกันซิครับ ;)
27 กุมภาพันธ์ 2548 06:34 น. - comment id 431952
แวะมาอ่านครับ
27 กุมภาพันธ์ 2548 08:56 น. - comment id 432012
โถ...น่าสงสาร.. มาค้าน..คนที่สอง.. อิ ๆ... หาคนรู้ใจ... ที่ไม่ใช่คนไอที.. ก็ได้จ๊ะ... ต้องหาคนละประเภทซิ...เดี่ยวเบื่อแย่เลย.... น่า..พี่ว่า..สักวัน..เขาก็คงเข้าใจหล่ะ.. รัก.... คือการปรับตัว... จูนเข้าหากัน
28 กุมภาพันธ์ 2548 22:47 น. - comment id 432876
ในวันที่นั่งเขียนโปรแกรมเหนื่อยมาก
เพื่อนบอกว่า ไอที กับ กวี มันคนละทาง
แต่ฝันต้องการจะพิสูจน์ว่า ฝันคือคนไอที
ที่หลงใหลในงานเขียน
ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ
13 เมษายน 2548 01:29 น. - comment id 452778
คุณฝันคุณเป็นคนมีความสุขในชีวิตครับ กลอนคุณน่าสนใจ ผมทำงานหนังสือ อ่านหนังสือพอสมควร ถ้าคุณเปลี่ยนรูปแบบของกลอนจากกกลอนวรรคคำเป็นกลอนเช่นกลอน8เลยจะดูสลวยกว่านี้นะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
