ถึงร้าวราน รันทด แสนหดหู่ จงแหงนดู จันทร์กระจ่าง กลางเวหน มิสิ้นไร้ ไม้ตอก ดอกผู้คน เพียงอดทน ตั้งสติ พิจารณา คราวดวงเดือน มืดลับ พลันอับแสง เหมือนสิ้นแรง ร่วงโรย ต้องโหยหา อยากให้อยู่ เคียงดาววับ ประดับประดา นับเวลา นั่งคอย เจ้าค่อยคืน โชคชะตา กำหนด บทชีวิต ไม่ลิขิต หมองหม่น จนสุดฝืน คงไม่มี แต่ช้ำ ให้กล้ำกลืน ความเริงรื่น ชื่นบาน ไม่นานมา เหมือนจันทรา ถูกบดบัง ยังค่อยแย้ม คืนข้างแรม ยังผ่าน นั่นแหละหนา ค่อยสว่าง พราวพร่าง กลางนภา อร่ามฟ้า แสงนวล รัญจวนใจ อย่าท้อแท้ แค่ก้าว เอาความกล้า พลิกชะตา สู้ต่อ ขออาศัย มีแสงจันทร์ ส่องวีถี ที่จะไป เพื่อทางใหม่ หัวใจ ได้ก้าวเดิน
25 กุมภาพันธ์ 2548 22:16 น. - comment id 431325
ยามเบื่อท้อต่อโลกที่โศกนี้ ร้าวฤดี..มองเห็นเช่นฟ้าหมอง ท้องนภา..หม่นพร่าน้ำตานอง ไร้แสงต้องของจันทร์ ฉันรานใจ.** มาร่วมโศกด้วยคนนะคะ อารมณ์นี้กำลังดีเชียว เศร้า..แต่พยายามปีนผาแห่งความเหงาอยู่ค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ
25 กุมภาพันธ์ 2548 22:46 น. - comment id 431344
ขอให้หัวใจก้าวเดินบนทางใหม่ที่สดใสกว่าเดิมนะคะ
26 กุมภาพันธ์ 2548 06:58 น. - comment id 431423
มีแสงจันทร์ ส่องวีถี ที่จะไป จันทร์ดวงนี้ส่องมานานแล้ว และยังคงส่องต่อไป ..
26 กุมภาพันธ์ 2548 10:37 น. - comment id 431472
มีความตั้งใจ พร้อมกำลังใจ สู้ไปจงอย่าถอย
26 กุมภาพันธ์ 2548 13:01 น. - comment id 431574
:)