หลงวัฒน์

เรไร

โลกกาภิวัฒน์
หมุนเวียนเปลี่ยนผลัด       สงัดเงียบหาย
คนไม่ทันยุค                   ทนทุกข์ตรมตาย
ก้าวกันมั่นหมาย              หวังได้ตามทัน
เพลงร็อคเพลงแร๊พ
แหกปากเสียงแหบ          แสบทรวงสุขสัน
มีแต่ทำนอง                   คล้องจองไงกัน
ตะโกนดังลั่น                  สัมผัสไม่มี
เริงกามารมณ์
ระรื่นชื่นชม                   เสพสมหลีกหนี
เพียงพบสบตา               โหยหาฤดี
พอผ่านราตรี                 ชีวีร้าวราน
วัฒนธรรม
ที่มีไม่จำ                        เหยียบย่ำหักหาญ
ฝรั่งมังคุด                      ดีสุดเปรียบปาน
สงสารลูกหลาน               ไม่นานกลืนกิน
ภาษาของชาติ
สุดแสนอนาถ               วิบัติหมดสิ้น
สะกดไม่เป็น                ยากเข็ญอาจินต์
ภาษาต่างถิ่น                 เทิดทูนบูชา
โคลงฉันท์กาพย์กลอน
เรียงร้อยอักษร              ออดอ้อนภาษา
ไม่ซึมซาบซึ้ง                 ติดตรึงอุรา
โบราณชักช้า                 เหว่ว้าหมดแวว
อาหารการกิน
น้ำพริกกระถิน               รสลิ้นลืมแล้ว
ไก่ทอดเคเอฟซี             อย่างนี้เด็กแนว
ฝรั่งเข้าแถว                  หวานแล้วคนไทย
เสียกรุงครั้งสาม
โอ้เมืองสยาม                 สิ้นถิ่นอาศัย
วัฒนธรรม                     เหยียบย่ำเข้าไป
มีลัทธิใหม่                     เขาใส่เข้ามา

ฤาหลงลืมหมดแล้ว         หรือเจ้า 
บรรพชนของเรา            ต่อสู้
ไพรีรุกรานเฝ้า              ปกปักษ์ รักษา
เอกราชให็โลกรู้             ว่าข้านั้น คนไทย
แต่ลูกหลานกลับให้         ใส่พาน
เอกลักษณ์สืบสาน            ดับดิ้น
ลืมยุคสมัยรากฐาน          ไปหมด
หลงวัฒน์ลืมไปสิ้น           รากเหง้า ของเรา

หยุดก่อนได้ไหม
ลองถามหัวใจ          หากไม่น่าเศร้า
ลืมชาติกำเนิด          ก่อเกิดตัวเรา
หลงเพลินมัวเมา      ของเก่าทิ้งไป
ปู่ย่าตายาย
ถึงพร้อมยอมตาย         หลั่งเลือดรินไหล
ยืนหยัดผงาด               เอกราชรักษ์ไว้
ความภาคภูมิใจ           ในผืนแผ่นดิน